ကျမတို့အိမ်ကို ဦးထွတ်ခေါင် လာလည်ပါတယ်။ ကျမတို့အိမ်မှာက ကျမရယ်၊ ကျမယောက်ျားရယ်၊ သားရယ်နေကြတာပါ။ ဦးထွတ်ခေါင်က ကျမယောက်ျား အဖေရဲ့ညီပါ။ ရုံးရက်ရှည်ပိတ်လို့ လာလည်တာပါ။ ဦးထွတ်က အသက်၅၀ကျော် ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါပြီ။ လူကြီးကတော့ ခန့်ခန့်ညားညားကြီးပါရှင်။ အိမ်ထောင်က သုံးဆက်ရှိပြီး လက်ရှိမန်းမ ဆုံးပါးသွားလို့ တကိုယ်တည်းသမားဖြစ်နေပါတယ်။ ရည်မွန်တာရယ်၊ အပြောချို အပြောကောင်းတာရယ် ကြောင့် မိန်းကလေးတွေက ဦးထွတ်ကို ခင်ကြပါတယ်။ ဦးထွတ်က အဲလိုဂွင်ဖန်ပြီးစားတဲ့ အပျိုပေါင်း မနည်းတော့ပါဘူးရှင်။ အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေရော၊ အပျိုကြီးတွေရော သူမစားဖူးတာမရှိပါဘူး။ ဘဲသားတောင် စားဖူးချင်စားဖူးမှာပါ။ ကျမမှာ ပြန့်ကားနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေရှိတာကပဲ ဦးထွတ်ကို စိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေပါတယ်။
မောင်ကလည်း ဦးထွတ်နဲ့ ခပ်ခွာခွာနေဖို့ပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်က အိမ်မှာအမြဲမရှိဘူးလေ။ သားကလည်း ကျောင်းသားဆိုတော့ ညနေကျမှပဲ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။ မောင်နဲ့သားနဲ့ ထွက်သွားကြတာနဲ့ ကျမနဲ့ ဦးထွတ်နဲ့ပဲ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမသတိထားမိတာက ဦးထွတ်က ကျမဖင်တွေကို ငမ်းနေပြီဆိုတာနဲ့ ကျမကိုချောင်းနေပြီ ဆိုတာပါပဲ။ သိလိုက်တာကပဲ နောက်ကျသွားသလားမသိပါ။ကျမမီးဖိုချောင်ထဲ ဆေးကြောနေတုန်း ဦးထွတ်ရောက်လာပါတယ်။ သူရောက်လာတာကို ကျမမသိပါ။ ဖြုန်းဆို ကျမကိုအတင်းဖက်ပြီး ပါးတွေကို နမ်းပါတယ်။ “လွှတ်ပါ ဦးရယ် မသင့်တော်ပါဘူး” ကျမရုန်း၍မရပါ။ ဦးထွတ်ပုဆိုးထဲက လီးကြီးက ဖင်ကြားလာထောက်သည်။
လီးကိုဖင်ကြားမှာမွှေရင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပါတယ်။ ဦးထွတ်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်မှုကြောင့် ကျမစောက်ဖုတ် အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာရပါတယ်။ ဖင်ကိုမွှေနေရာက ကျမကိုဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းပါသည်။ ကျမရုန်းကန်မိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ကိုလိုက်စုပ်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဆုပ်နှယ်ပါသည်။ ကျမဂါဝန်အရှည် ဝတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဂါဝန်ကိုခါးပေါ်မတင်ကာဖင်လုံးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပါသည်။ စအိုလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်လုပ်နေ၍ ကျမမှာ အသည်းယားလာပါတော့သည်။ ရုန်းကန်အားလည်း လျော့လာသည်။ ကျမစိတ်ပါနေပြီလေ။ ကျမကို နောက်ပြန်လှည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုဖြဲကာ အစေ့လေးကို ပွတ်ပါသည်။ “မလုပ်နဲ့ဦးရယ်..အ..အ..” စောက်စိဆိုတာ ပြည်ဝင်ပေါက်ရဲ့ခံတပ်မဟုတ်လား။ အဲ့ခံတပ်မခံနိုင်တော့ပါ။ ပြိုနေပါပြီ။ ကျမနို့တွေကို တဖက်ကချေနေပါသည်။ စောက်ရည်များ စိုသထက်စိုလာပါသည်။
“တော်ပါတော့ ဦးရယ်..အ..အ..အင့်..” ဦးကကျမကို ထမင်းစားစားပွဲဘက်လှည့်လိုက်သည်။ ဂါဝန်ကိုခါးပေါ်တင်ကာလက်တဖက်က ကျမလက်မောင်းကို ဆွဲထား၍ တဖက်က သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ကျမအဖုတ်ဝကိုတေ့နေပါတယ်။ “အား..အမေလေး..အား..အင်း..” ဦးထွတ်လီးကြီး ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ အီစမ့်ပြီး အကြောအချဉ်တွေ တဖျစ်ဖျစ် မြည်သွားပါတယ်။ လီးဝင်သွားတဲ့အတွက် အရှက်ကုန်သွားပါတယ်။ ဦးထွတ်လီးက မောင့်လီးနဲ့ အတူတူလောက်ပါပဲ။ ၆လက်မသာသာရှိပါတယ်။ဦးထွတ်က ကျမလက်တဖက်ကိုကိုင်ကာ တဖွတ်ဖွတ် ဆောင့်ပါတယ်။”အား..အာ..အာ..အာ..အင်း..အော့..အာ.. အာ… အော့.. အား..အား..အား..အိုး..ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား…” လိုးချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းသွက်လာတော့ ကျမလက်ကိုလွတ်ကာ ခါးကိုညစ်ကိုင်၍ တဖမ်းဖမ်းဆောင့်ပါသည်။
ကျမလည်း ထမင်းစားစားပွဲပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်၍ လိုးချက်တိုင်းကို အားရစွာ ခံယူလျက်ရှိပါတယ်။ မောင်က ခပ်ခွာခွာနေခိုင်းသော်လည်း ခွာရန်မလွယ်တော့ပါ။ အခုပဲ ဦးထွတ်လီးကြီးက အချက်ပေါင်းများစွာဝင်ထွက်နေပြိလေ။”အား..အား..ဦး..ဦး..နေ..နေပါဦး..အား.. အား.. မရပ်နိုင်တော့ဘူး..အား..အား..” အလိုးရပ်၍ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲက မနုတ်ဘဲ ကျမကို စားပွဲပေါ်ပက်လက်တင်လိုက်ပါသည်။ စောက်ပတ်က တစိမ့်စိမ့်ထွက်သော စောက်ရည်များကြောင့် တဖွတ်ဖွတ် လီးအဝင်ချောမွတ်နေပါသည်။ ဦးထွတ်ကလည်း ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ကျွမ်းကျင်ပြီးသားလေ။ ကျမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်တင်ကာ တဖုံးဖုံးဆောင့်နေလိုက်ပုံများ ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခွာလိုက်ပြီး ဘေးကားကာကျမပေါ်မှောက်၍ ဘော်လီကို နို့ပေါ်တင်ကာ ဘယ်ပြန်ညာပြန် တပြွတ်ပြွတ်စို့ပါသည်။
ကျမ ဦးကို တင်းကျပ်စွာဖက်၍ နို့တွေကိုကော့ပေးမိပါသည်။”အား.အင်းဟင့်..အာ.. အော့.. အင်း.. .အား..အော့.. အိုး..အမေ့.. အား..ဦးရယ်.. အား..” “အင်း..အား..ရှီး.. ဦးပြီးတော့မယ်..အား..အား..” “သိတယ်..သိတယ်..သမီးလည်း ပြီးတော့မှာ.. ဆောင့်..ဆောင့်..ဦိးရယ်…နာနာလေးဆောင့်.. အား.. အား..အား..အား..အား..အမေ..အား..” “အင်း..အင်း..ဟင်း..ဟင်း ” ဦးက အရှိန်ပြင်းစွာဆောင့်နေရာကနေ ပြွတ်ကနဲ လီးကိုချွတ်ပြီး ဆီးခုံပေါ်သုတ်ရည်တွေ ပန်းချလိုက်ပါသည်။ ကျမခနမှိန်းလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်ကဆင်းကာ ဦးထွတ်ရဲ့စောက်ရည်ပွပြီး သုတ်ရည်ကပ်ကျန်နေတဲ့ လီးဒစ်ကြီးကို ပြောင်စင်သွားကို စုပ်ပေးပါသည်။
ကျမတကိုယ်လုံး နွမ်းလျသွားပါတယ်။ကျမ ဦးထွတ်လီးကြီးကို စွဲနေပါပြီ။ ညနေမောင်တို့နဲ့ထမင်းလက်ဆုံစားကြတော့ ဦးထွတ်ကပြန်တော့မယ့် အကြောင်းပြောပါသည်။ နောက်နေ့မနက် ဦးထွတ်ပြန်တော့ ကျမ ဦးထွတ်လက်ကိုဆွဲကာ ခန့်ညားသောမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လျက် .. “ရုံးပိတ်ရက် လာလည်ဦးနော်” ဦးထွတ်ကကျမတကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်ပြီး စူးရှတောက်ပတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ … “လာလည်မှာပေါ့ တူမကြီးရယ်” ပြီးပါပြီ
