B-side (ဘီဆိုက်ဒ်)
ရေးသားသူ – နောင်ရဲ
“သဲရေ… သဲ… မောင်ပြန်လာပြီ… တံခါးဖွင့်ပါဦး…”
“ဟင်… မောင်… ပြောတော့ နောက် ၂ ရက်လောက် ကြာဦးမှာဆို…”
“ဟုတ်တယ်… သဲနဲ့ ဖုန်းပြောတုန်းက အဲ့လိုပဲ… နောက်တော့ အလုပ်က စောစော ပြီးတာနဲ့ ဂျာကြီးကလည်း မင်း ပြန်ချင်ရင် ပြန်လို့ ရပြီ ဆိုတာနဲ့ ချက်ချင်း မန်းလေးက ဆင်းလာတာ…”
“လာ… အထဲဝင်… မောင်… သဲ… ရေသွားခပ်လိုက်ဦးမယ်…”
“နေပါဦး… သဲရ… ရွှတ်…”
“မောင်နော်… အခန်းအပြင်ကြီးမှာ…”
“ဘာဖြစ်လဲ… ကိုယ့်အိမ်မှာ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်နမ်းတာကို… ဘယ်သူမှလည်း ရှိတာ မဟုတ်ဘူး…”
“သဲ ရှက်တာပေါ့လို့…”
“မရှက်ပါနဲ့… သဲရာ… မောင်လေ… သဲကို အရမ်း သတိရနေတာ… သဲရော… မောင့်ကို သတိမရဘူးလား…”
“မောင်ကလည်း ပိုကို ပိုတယ်နော်… မောင် ခရီးထွက်တာဖြင့် တစ်ပတ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာကို…”
“သဲကလည်း… မောင်ပြောရင် လွန်တယ် ဖြစ်မယ်… ရော့… ကိုင်ကြည့်…”
“ဟင်… မောင်… အဲ့လောက်တောင် ဖြစ်နေတာလား…”
“ဟုတ်တယ်… သဲရ… သဲကို တွေ့တာနဲ့ မောင်ရဲ့ ညီလေးက အလိုလိုကို ထောင်လာတော့တာပဲ…”
“ခိခိ… နေပါဦး… အမောပြေ ရေလေးတော့ သောက်လိုက်… ပြီးရင်တော့ မောင့်သဘော…”
“အိုခေဗျာ…”
“ရော့… မောင်… ရေသောက်လိုက်ဦး…”
“ကျေးဇူးပဲ… သဲ… (ဂလု… ဂလု… ဂု…) ရေက အေးနေတာပဲ… သဲရာ… အမောကို ပြေသွားတာပဲ… လာဦး… အနားကို…”
“ဟွင့်… လူကို အနားတိုးခိုင်းပြီး တအားဝုန်းတော့မယ်ပေါ့လေ…”
“မဟုတ်ပါဘူး… သဲရာ… သဲ ဗိုက်လေးကိုလည်း ကိုင်ချင်လို့…”
“အထဲက ကလေးလေးရေ… မင်းတို့ အဖေ နှာဘူးကတော့ မပြောချင်တော့ဘူး… လွန်တယ်…”
“ဟားဟား… အဲ့လို ဘူးလို့ပဲ… သဲက ကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူးလား…”
“ခိခိ… ဟုတ်တယ်… မောင်… မောင်က ဘာလေး လိုချင်တာလဲ…”
“မောင်က သားဦးလေး လိုချင်တယ်…”
“သဲကတော့ မိန်းကလေး လိုချင်တယ်… ဒါမှ သဲ အဖော်ရမှာ…”
“ဘာလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ သဲရာ… ချစ်ရမှာတော့ ချစ်ရမှာပဲပေါ့… မောင်ကလေ ယောကျ်ားလေး မွေးပါစေဆိုပြီး သဲနဲ့ နေ့တိုင်းနီးပါး… လုပ်နေတာပေါ့…”
“ဟင်… ဘာမှလည်း မဆိုင်ဘူး…”
“ဆိုင်တာပေါ့… သဲရ… သဲဗိုက်ထဲက ကလေးလေးကို မင်းဖြစ်ရမှာ ဒီလို အချောင်းကြီး ရှိတဲ့ ကလေးလေး ဖြစ်ရမှာနော် ဆိုပြီး နမူနာပုံစံ ပြပြနေတာ…”
“ခိခိ… မောင်ကတော့ ရူးပါ့ကွာ…”
“လာ… သဲ… နမူနာလေး ပြရအောင်လို့…”
“တွေ့လား… ဖေဖေနှာဘူးကြီးပါလို့… ခိခိ… အဲ့… မောင်… မနက်ဖန် အိုဂျီနဲ့ ချိန်းထားတယ်… မနက်ပိုင်းလောက်ပေါ့… ဒီညတော့ မလုပ်နဲ့နော်… ဆရာဝန်ကို အားနာစရာ ဖြစ်နေမယ်…”
“အင်း… အိုခေလေ… အခုက ညနေ ၅ နာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတာဆိုတော့… ၂ ခေါက် ဆက်တိုက်တော့… လုပ်လို့ ရတယ်မလား…”
“အာ… မောင်ကတော့… တကယ့် နှာဘူးကြီးပဲကွာ… ခိခိ…”
နယ်ဘက်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရာမှ ပြန်လာသော နောင်ရဲသည် သူ့အိမ်သူဖြစ်သော သဲမြတ်ထက် ကို အရမ်းကြီး လွမ်းကာ အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း အချစ်စခန်းသွားရန် ပူဆာနေတော့သည်။
အိမ်ထောင်ကျပြီး ၂ လ လောက်မှာ ကိုယ်ဝန်ရကာ၊ အခုဆိုရင် သဲမြတ်ထက်ရဲ့ ဗိုက်ကလေးသည် ၄ လ ကျော်ကျော်သို့ ရောက်ကာ တော်တော်လေးပင် ပူထွက်နေသည်။ ထူးခြားသည်က နို့တွေသည် အရင်ကနှင့် မတူပဲ ဆူထွက်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း အရင်ကထက် ပိုကြီးလာကာ၊ နောင်ရဲ အကြိုက်ပင် ဖြစ်သည်။
အခုလည်း အိပ်ခန်းထဲကို သဲမြတ်ထက်ကို ခေါ်လာပြီး၊ အချစ်နမ်းတွေ ခြွေတော့သည်။ တစ်ပတ်လောက် မိန်းမနှင့် ဝေးနေတော့ လိင်စိတ်တွေကလည်း တအားကြွတက်နေသည်။ အနမ်းခြွေနေသော နောင်ရဲကို သဲမြတ်ထက်က ခဏရပ် ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ လက်ကာပြပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားသည်။
“မောင်ကလည်း… အရမ်း ညစ်ပတ်တယ်… အခုမှ အပြင်ကနေ ပြန်လာတာကို… ရေဆေးပါဦးလား… တော်ကြာ… ဒီအချောင်းကြီးမှာ ကပ်နေတဲ့ သဲတွေ၊ ပိုးမွှားတွေက သဲရဲ့ အထဲကို ဝင်သွားပြီး ရောဂါဖြစ်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ…”
“ဟုတ်သားပဲ… ဆောရီးပါ… သဲရယ်… မောင် လောသွားလို့ပါ…”
“ဟင့်… ပြောလိုက်ရင် ဒါမျိုးချည်းပဲ… လာ… သဲ ကိုယ်တိုင် ဆေးပေးမယ်… အဝတ်အစား ချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက်ကို ဝင်…”
“ဒါဆိုလည်း သဲရယ်… ရေ တခါထဲ ချိုးရအောင်…”
“သဲက ချိုးပြီးသားလေ…”
“ဘာဖြစ်လဲ… နောက်တခေါက် မောင်နဲ့ အတူတူ ချိုး… နော်…”
“ပြီးရော… ပြီးရော… ဖေဖေနှာဘူး…”
“ဟားဟား…”
“သဲ… သဲကို နမ်းလို့ မရဘူးကွာ… အရမ်းချစ်တယ်… သိလား…”
“သဲလည်း ချစ်ပါတယ်… မောင်ရယ်… မောင်… သဲ… ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်နော်… ပြီးရင် သဲကို ပြန်တိုက်ပေး…”
“ပြန်တိုက်ပေးမှာပေါ့… သဲရ…”
“မောင်… ကျောကုန်းဘက် လှည့်လိုက်… အနောက်ကို ဂျီးတွန်းရအောင်… ဂျီးတွေက အများကြီးပဲ… ကြည့်ဦး… သန့်သန့်ရှင်းရှင်း နေပါ… မောင်ရ…”
“သြော်… သဲရယ်… အခုမှ အပြင်က ကားစီးပြီး ပြန်လာတာကို…”
“မောင်… သဲ… မောင်ရဲ့ ညီလေးကို ဂျီးတွန်းပေးမယ်နော်…”
“အင်း…”
“မောင်… မောင့်ဟာက တနေ့ထက် တနေ့ ရှည်လာသလိုပဲနော်…”
“သဲကတော့ ပြောတော့မယ်… ဒီအတိုင်းပါပဲ… သဲရ… သဲ ကြိုက်လား…”
“ကြိုက်တယ်… မောင်… မောင့်ဟာကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးတာ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့…”
“ဟုတ်လား… ခံချင်နေပြီပေါ့လေ…”
“မောင်နော်… အင်း… ဟုတ်တယ်… သဲလည်း မောင် ခရီးသွားထဲက လွမ်းနေတာ… ဒါပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်နော်…”
“အင်းပါ… သဲရ…”
“နေဦး… သဲ… မောင့်ဟာကို စုပ်ချင်သေးတယ်… သဲက ဗိုက်နဲ့ ဆိုတော့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ဘို့ မလွယ်ဘူး မောင်ရ… ရေချိုးခန်းအပြင်က ပလတ်စတစ်ခုံလေး ရှိတယ်… ယူပေးနော်… မောင်…”
“အင်း… ခဏစောင့်…”
“ဟုတ်…”
“ရပြီ… သဲ… ထိုင်တော့…”
“ဒါမျိုးဆို… အရမ်း စကားနားထောင်နော်… ချက်ချင်းကို လုပ်ပေးတော့တာပဲ…”
“ဟဲဟဲ…”
“မောင်… သဲ စုပ်တော့မယ်နော်…(ပြွတ်… ပြွတ်… ပြွတ်…) ကောင်းလား… မောင်…”
“အင်း… ကောင်းတယ်… သဲ… ဂွေးဥတွေကိုလည်း စုပ်ပေးဦး… သဲ…”
“ဟုတ်…” (ပြွတ်… ရှလွတ်…)
“ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်… ဂွေးဥစုပ်နေရင်း မောင့်ဟာကို သဲလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ထုပေးတာ မိုက်တယ်ကွာ… သဲ ပညာတွေ တိုးတက်လာတယ်…”
“မောင် သင်ပေးတာကိုး… လုပ်တော့မလား… မောင်…”
“ဟင့်အင်း… မောင်… မလုပ်ပဲ တအားအောင့်ထားတာ ကြာတော့ အခု ပြီးချင်နေတယ်… သဲ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလို့ ရမလား…”
“ရတာပေါ့… မောင်ရဲ့… မောင့်အချစ်ရည်တွေက သဲဗိုက်ထဲတောင် ရောက်လို့ ကလေးလေးတောင် ဖြစ်နေပြီ… သဲ အကုန် မြိုချပစ်မယ်လေ…”
“ချစ်လိုက်တာ… သဲရယ်… အား… အား… ပြီးပြီ… သဲ…”
“ကျေနပ်ပြီလား… မောင်…”
“အင်း…”
“ဒါဆို သဲကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးဦး…”
“ထိုင်ခုံမှာပဲ ဆက်ထိုင်နေ… မောင် ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်…”
ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသော သဲမြတ်ထက်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရန် နောင်ရဲသည် လက်ထဲသို့ ဆပ်ပြာရည် အများကြီး ညှစ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ပုခုံး၊ ကျောကုန်း၊ ရင်ဘတ်၊ နို့ တွေကို ဆပ်ပြာတိုက် ဆေးကြောပေးသည်။ နို့တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်တော့ အလုံးလိုက် အတစ်လိုက်ကြီးတွေမို့ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်းနှင့်ပင် နယ်ပြီး လုံးချေမိတော့သည်။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း ပွတ်ချေပေးသည်။ ရေပန်းလေးနှင့် ဆေးချလိုက်တော့မှ သန့်ရှင်းပြီး ပြောင်လက်နေတဲ့ နို့်သီးခေါင်းတွေကို စို့တော့သည်။
သဲမြတ်ထက် ကတော့ မျက်လုံးတွေ စုံပိတ်ကာ နေသလို၊ တခါတခါလည်း လင်ဖြစ်သူ နောင်ရဲကို ရစ်ဝေနေသည့် မျက်လုံးတွေနှင့် ကြည့်တတ်သည်။ နို့တွေကို စို့နေရင်းနှင့်မှ ဗိုက်ဖောင်းဖောင်း ပူပူလေးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသည်။ ပြီးတော့မှ သဲမြတ်ထက်ရဲ့ ညီမလေးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့သည်။ ဆပ်ပြာမတိုက်ခင်ထဲက ညီမလေးသည် အရည်များဖြင့် ချောကျိကျိ ဖြစ်နေသည်။
သဲမြတ်ထက် အနောက်ကနေ နေရာယူလိုက်ကာ အနောက်ကနေ ကိုယ်လုံးကို သိုင်းဖက်ရင်း ညီမလေးကို ပွတ်ပေးတော့သည်။ အစေ့ကလည်း ပုံမှန်ထက်ပင် ငေါထွက်သယောင် ကြီးလာသည်။ အတွင်းသားတွေကလည်း နူးညံ့နေသည်။ ရေဖြင့် ဆပ်ပြာတွေကို ဆေးကြောလိုက်ပြီးမှ ညီမလေးထဲသို့ နောင်ရဲသည် လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးသွင်းကာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးတော့သည်။ အသက်ရှူသံတွေက တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာကာ၊ အော်သံတိုးတိုးလေးလည်း ထွက်လာသည်။
“အ… အ… မောင်… သဲ ပြီးပြီ… သဲ… ပြီးပြီ…”
“သဲရဲ့ဟာလေးထဲကို မောင် လက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာ ကောင်းလား…”
“ကောင်းတယ်… မောင်… တော်ပြီ… ရပ်တော့… အ… အ… မောင်… တော်ပြီ… အ…”
ဒူးနှစ်ချောင်းကို လိမ်သွားတဲ့အထိ ပေါင်ကို စေ့လိုက်သော သဲမြတ်ထက်ကို ကြည့်ကာ နောင်ရဲသည် လက်အသွင်းအထုတ်ကို မရပ်ပေးပဲ နေသည်။ ဆင့်ပွား ပြီးဆုံးခြင်းကို ခံစားစေလိုသောကြောင့် အဆက်မပြတ် လုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
“အ… မောင်… တကယ်ကြီး… တော်ပြီ… ရပ်တော့နော်…”
“အင်း… ကောင်းလား… သဲ…”
“မောင်… လူဆိုး… သဲက ရပ်ဆိုတာကို မရပ်ဘူး…”
“သဲ ကောင်းနေတာကို ကြည့်ပြီး မောင်လည်း ဆက်လုပ်နေမိတာ…”
“မောလိုက်တာ… မောင်ရာ…”
“ကောင်းရော ကောင်းလား…”
“အင်း…”
“လာ… ပြီးရင် ရေသုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်…”
“ဟင်… ခုမှ သဲ ပြီးတာလေ…”
“ဒီမှာ ကြည့်ဦးလေ…”
“မောင့်ဟာကလည်း ထောင်ပြန်ပြီ… လွန်လွန်းတယ်…”
“မလွန်ပါဘူးကွာ… သဲကို ချစ်တဲ့ အချစ်တွေကြောင့် စွမ်းအားတွေ တိုးနေတာ…”
“ခိခိ… လာ… ဆပ်ပြာတွေ ကျန်သေးတယ်… ရေပန်းနဲ့ ချိုးရအောင်…”
ရေချိုးခန်းက ထွက်ပြီး၊ ကုတင်ပေါ်သို့ သွားကာ မပြီးဆုံးသေးသည့် အချစ်တိုက်ပွဲကို ဆက်လက် ဆင်နွှဲကျသည်။ နောင်ရဲ ကျေနပ်သည်အထိ သဲမြတ်ထက်က လုပ်စေသည်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အမောဖြေနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
အိပ်ရာက နိုးတော့ ၂ ယောက်သား အားတွေ ပြည့်လာသလို ခံစားရသည်။ သို့သော် ဗိုက်ကလည်း ဆန္ဒပြပြီလေ။ ဗိုက်ဆာလာသောကြောင့် မီးဖိုခန်းသွား ဝင်ကာ သဲမြတ်ထက်တစ်ယောက် ဟင်းချက်တော့သည်။ နောင်ရဲအကြိုက် ပုဇွန်တုတ်ဆီပြန်၊ ချဉ်ပေါင်ရွက်ကို ဝက်သုံးထပ်သား ပါးပါးလှီးပြီး ကြော်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ငပိရည်နှင့် စားရန် တို့စရာ အမြုပ်လေးတွေ အဖြစ် ခရမ်းကျွတ်သီး၊ သခွားသီး၊ ကန်စွန်းပြုတ်၊ ဘူးသီးပြုတ်လေးတွေကို စီစဉ်ပေးလိုက်သည်။
မိနစ် ၃၀ လောက်နဲ့ အကုန် ချက်ပြုတ်အပြီးမှာတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေသည့် နောင်ရဲကို သွားခေါ်ကာ ညစာ အတူတူ စားတော့သည်။ ဗိုက်ဆာနေလို့လား၊ သဲမြတ်ထက် ချက်တာပဲ စားကောင်းလို့လား မသိ။ ထမင်း ပန်းကန် ၃ ပန်းကန်လောက်ထိ နောင်ရဲ စားပစ်လိုက်သည်။ ဗိုက်ကားသွားအောင် စားပစ်လိုက်သည်။
ညစာ စားပြီးတော့ MRTV4 ကနေ လာသည့် The voice Myanmar ကို ကြည့်ကျသည်။ နောင်ရဲနှင့် သဲမြတ်ထက်သည် အဆိုဝါသနာ ပါသောကြောင့်လည်း အတူတူ ထိုင်ကြည့်ကာ အားပေးကျခြင်းဖြစ်သည်။ အကြိုက်ကတော့ မတူဘူးပေါ့။ နောင်ရဲက ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေ ကြိုက်သည်။ သဲမြတ်ထက်က ဟစ်ဟော့ကြိုက်သည်။
အဲ့ဒီတော့ အားပေးသူလည်း ကွာတာပေါ့။ ကိုယ်အားပေးရာ လူကို အားပေးကာ အချင်းချင်း စကားနာထိုးတာက နောင်ရဲနှင့် သဲမြတ်ထက်တို့ရဲ့ ပျော်စရာ စကားဝိုင်းလေး တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ ည ၁၀ နာရီ ကျော်တော့ သွားတိုက်၊ မျက်နှာသစ်၊ ခြေလက်ဆေးကာ အိပ်ရာ ဝင်တော့သည်။
“သဲ… သဲ…”
“ဟင်… မောင်…”
“သဲ… မနက်ဖန် အိုဂျီက ဘယ်အချိန်လဲ…”
“မနက် ၁၀ နာရီလို့တော့ ပြောတယ်…”
“၁၀ နာရီ ဆိုပေမယ့် ၁၂ နာရီလောက် ရောက်သွားနိုင်တယ်မလား…”
“အင်း…”
“…….”
“မောင်နော်… ဘာစဉ်းစားလဲဆိုတာ သဲသိတယ်… တော်ပြီနော်… ညနေထဲက ပြောထားပြီးသားနော်…”
“သဲကလည်း… ဒီမှာလည်း ကြည့်ပါဦး…”
“မောင်ကတော့ နာမည်ပြောင်းသင့်ပြီကွာ… အဲဗားထောင် လို့… ခိခိ…”
“နော်… သဲ…”
“အာ… မရဘူးကွာ… သဲ… မနက်ဖန် အိုဂျီနဲ့ ပြရင် အပေါက်ထဲမှာ အရည်တွေ စမ်းမိရင် ရှက်စရာကြီး… နော်… ဒီညတော့ မလုပ်နဲ့တော့နော်… ညနေတုန်းက မောင် အားရအောင် ပေးလုပ်တာပဲဟာ…”
“ဒါဆို… ပါးစပ်နဲ့ရော…”
“မောင်… ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲဆို…”
“လုပ်ပါ… သဲရာ… မောင် မနေတတ်လို့ပါ… မောင် တခြားလူတွေနဲ့ မဖောက်ပြန်တာလည်း သဲ အသိကို… သဲနဲ့ပဲ ဖြစ်တာမို့…”
“ဟွန့်… သူ့ဒဏ်က လွတ်အောင် သူ့ပဲ ရှုပ်ခိုင်းရမလို ဖြစ်နေပြီ…”
“ဟီး… မရည်ရွယ်ပါဘူးကွာ…”
“မောင်ကလည်းလေ… တကယ့် လူဆိုးကွာ… ဒီမှာ ဗိုက်ကြီးနဲ့ကို… မောင် ညနေက လုပ်လို့ ဗိုက်တောင် အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်နေတယ်…”
“ဟုတ်လား… အာ… မောင် စဉ်းစားမိပြီ…”
“ဘာလဲ… မောင်…”
“မောင်တို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ကက်ဆက် ဖွင့်ဖူးတယ်ဟုတ်…”
“အင်း… သိတယ်လေ…”
“အေဆိုက်ဒ် (A side) က သီချင်းတွေ နားထောင်လို့ ကုန်သွားရင် ဘီဆိုက်ဒ် (B side) ကို လှည့်ပေးရတယ်မလား…”
“အင်းလေ…”
“အခုလည်း မောင်တို့ ဘီဆိုက်ဒ် သွားရအောင်…”
“ဘုရားရေ… မောင်…”
နောင်ရဲနှင့် သဲမြတ်ထက် ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာတော့ သိမှာပါနော်။
ခင်တဲ့
နောင်ရဲ (မတ်၊ ၂၀၁၉)
