နပ်စ်နဲ့ကတ်
ရေးသားသူ – Dun Love Me
မြန်မာပြည်က နာစ့်လေးတွေက ဖင်လုံးလုံးလေးတွေဆို အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာ။ ထမီ ကြက်သွေးရောင်လေးနောက်မှာ လုံးတုံးတုံးနဲ့ ဘယ်ညာ ရွေ့သွားတာလေးတွေ ကြည့်ရတာ ဖီးလ်ပဲ။ ဘတ်(စ်)ကားစီးတုန်းများဆို မထောက်ဖို့ မနည်းအားတင်းရတယ်။ ဒါမျိုး လူပျိုတိုင်းခံစားရမှာ သေချာတယ်။ အခု စဉ်းစားရင်တောင် တံတွေးမျိုချမိတာအမှန်။
ဆိုးတာတစ်ခုက ကျနော်တို့ မြန်မာကောင်လေးတချို့ အမြင်မှာ နာစ့်တွေဆိုတာက ဒီပစ္စည်းတွေ မြင်နေတွေ့နေကျဆိုတော့ ဖီလ်းမလာမှာတို့ ကိုယ့်ထက် စကေးကြမ်းနေမှာတို့ အသေလန့်တာ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ကျနော်တွေ့ဖူးတဲ့ နာစ့်တော်တော်များများက ငထန်နဲ့ ဇယားမတွေချည်းပဲ။ ပိုက်ဆံချူရင်ချူ မချူရင် သုက်တော့ချူတာပဲ။
ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းက နာစ့်တစ်ယောက်နဲ့ ယူချလိုက်ပါလေရော။ ဒီမှာ ဇာတ်လမ်းက ရှုပ်တော့တာပဲ။ နာမည်က ခင်မေတဲ့။ ဆော်က အလန်းဗျ။ ဘော်ဒီက ရှယ်ပဲ။ ရင်သားကြီးတွေဆိုတာ အလှူတွေမှာ ငါးပိချက်ထည့်တဲ့ ကြွေပန်ကန်လုံးလောက် ရှိသဗျာ။ တင်ကလည်း ကျွတ်ဆင်ကြီး။တင်ကိတ်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး ခါးကလည်း သိမ်တယ်။ GYM ဆော့တယ် ထင်ပါရဲ့။
သူငယ်ချင်းက ဘောစိဆိုတော့ နတ်သမီးလို ဆော်နဲ့ညားတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာက ဒီကောင်မူးတိုင်း သူ့မိန်းမက ဘယ်လိုအပေးကောင်းတဲ့အကြောင်း ဘယ်လို ဆွဲလို့ကောင်းတဲ့အကြောင်း လာလာကြွားတာ အမော။ ဒီကောင့်အသိုင်းအဝိုင်းမှာလည်း ကြွားစရာဆိုလို့ ကျုပ်ပဲရှိတာ။ ကျန်တဲ့သူတွေက သွားပုတ်လေလွှင့် အတင်းပြောကြ၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အောက်ဖဲတွေ လှန်ကိုက်ကြ ဖဲ့ကြနဲ့ ဆိုတော့ သူယုံတာ ကျုပ်ပဲလေ။ ကိုယ်က လခစားဆိုတော့ ဘီယာသောက်မယ်ဟေ့ဆိုရင် တော်ရုံမသွားချင်ဘူး။
ဒီကောင်က ရုံးဆင်းချိန်ဆို ကားနဲ့စောင့်စောင့်နေတာက တပိုင်း၊ ဖရီးလဲကြိတ်ရတာတစ်ပိုင်း၊ တခြားလူလည်းမပါ ၂ ယောက်ထဲလဲ ဖြစ်တာမလို့ ဒီကောင် လာလာခေါ်ရင် ပါသွားတာပဲ။ ၁ ပတ် ၁ ခါတော့ ပုံမှန်ကစ်ဖြစ်တယ်။ ဒီကောင်က မိသားစုလိုက် ချမ်းသာတဲ့ ကောင်လေ။ ဆွေစဉ်မျိုးဆက် ချမ်းသာနေတဲ့ ခရိုနီတွေဆိုတော့ ဘီယာတစ်ခွက်ကစ်တိုင်း (ငါလည်း ပြည်သူပဲ၊ ဒါပြည်သူ့ဘဏ္ဍာကို အလကား မဖြစ်အောင် သုံးစွဲနေတာကွ) ဆိုပြီး တွေးတွေး သောက်ရတာပေ့ါ ဟဲဟဲ။
ကျုပ်က မူးရင် ရစ်လည်းမရစ်ဘူး။ ရန်လည်းမရှာဘူး။ စော်လည်း ပတ်ကြူနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ခပ်တည်တည်ထိုင်ပြီး ဘာပြောပြော အင်း ဟုတ်တယ်ပဲ ထိုင်လုပ်နေတာ။ ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက်။ သောက်လိုက်စားလိုက်၊ အင်း အင်း လုပ်လိုက်နဲ့ သာယာနေတာ။ တစ်ရက်တစ်ရက် စကေးက တက်တက်လာတော့ ဘီယာသောက်တာ တော်ရုံ မမူးတော့ဘူး။ ဒီတော့မှ ဒီကောင်ပြောတာ တွေကြားတာ။ သောက်လည်း အဲကွန်းခန်းထဲ ဝင်သောက်ကြတာဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောလို့ရတယ်လေ။
“ငါ့မိန်းမကကွာ ခုများဆို ခါးလေးကိုင်လိုက်တာနဲ့ ဖင်က ကုန်းပြီးသားပဲကွ”
ဆိုတဲ့ သူ့စကားကြားတော့ မျက်စိတွေပါ ပြူးတက်လာတယ်။ အမြန် တစ်ခွက်ထငှဲ့ပြီးမှ
“ဟေ ဟုတ်လား”
ဆိုပြီးမေးတော့ အထူးအဆန်းပုံစံနဲ့ လှည့်ကြည့်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ခါတိုင်းဆို အော် အင်း လုပ်နေတဲ့ ကောင်ဆိုတော့ သူလည်း အံ့သြမှာပေါ့။ နောက်မကြာပါဘူး ဆက်ပြောတာ စုံနေတာပဲ။ အဲ့နေ့က သောက်တာ များပေမယ့် မမူးဘူးဗျာ။ တကယ်မူးတဲ့ညမှ စောက်ပြသနာ တက်တော့တာပဲ။
နှစ်ကောင်လုံး မူးနေတော့ တက္ကစီနဲ့ ပြန်ရတာပေါ့။ ဘီယာဆိုင်ကိုပြောပြီး ကားကြီးထားခဲ့ရတယ်။ သူ့အိမ် အရင်လိုက်ပို့။ ခြံစောင့်ကို ကားသွားယူခိုင်း။ ကျနော် ပြန်မယ်ဆိုတော့ ကိုယ်တော်ချောက ရစ်ပြီးတော့ မပြန်နဲ့ မင်းမူးနေတာ ဘာညာနဲ့ အတင်းအိပ်ခိုင်းကော။ အိပ်တော့ သူတို့အိမ်က အခန်းများတယ်။ ဧည့်သည်တွေ နေတဲ့အခန်း သွားအိပ်တာပေါ့။
ကျနော်ကမူးရင် ညည မျက်စိတွေ ကြောင်နေပြီး အိပ်မရဘူး။ တစ်ခေါင်းလုံးလဲ ချာလည်လည်နဲ့။ ရေသောက်လိုက် သေးပေါက်လိုက် လုပ်တတ်တဲ့ကောင်မျိုး။ ခနခန အိမ်သာထသွားတာပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမက သေးဝင်ပေါက်ဖို့ ဝင်တဲ့အချိန် ကိုယ်က ငပဲကြီး ဆော့နေတဲ့အချိန်နဲ့ သွားတိုက်ဆိုင်တာဗျာ။ မူးနေတဲ့ကောင်ဆိုတာ တံခါးပိတ်ဖို့ နေနေသာ ကိုယ့်ပုဆိုးတောင်မနဲ ထိန်းရတာလေ။ မူးနေတဲ့ အချိန်ဆို ငပဲက ထောင်နေတာများ ကြီးဆေးလိမ်းထားတဲ့အတိုင်းပဲ။ ပြန်ကိုမကျတာ။
မူးကြောင်ရူးကြောင်နဲ့ ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာမှာ ထိုင်ပြီး ကိုယ့်ပစ္စည်းကို ရေဆေးနေတာ။ အဲ့တာကိုမြင်တော့ နာ့စ်လေးက ခွိခနဲရယ်သဗျာ။ ကျနော်ကလည်းမူးမူးနဲ့ ပြန်ကြည့်တော့ ရီဝေေ၀ရယ်။ ပြူးပြဲကြည့်တော့မှ ကိုယ့်ဘော်ဒါ မိန်းမမှန်း သိတာ။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတဲ့အချိန် ပြေးမြင်တာက နန္ဒာလှိုင်။ အဲ့တုန်းက နန္ဒာလှိုင်ခေတ်ထတဲ့ အချိန်လေ။ သူ့ဆိုဒ်ကလည်း နန္ဓာလှိုင်ဆိုဒ်ဆိုတော့။ ချော်လဲရောထိုင်ပြီး ပါးစပ်က “ဟာ နန္ဓာလှိုင် ငါ့ရှေ့ရောက်နေပါလား” ဆိုပြီး ဖြီးတာပေါ့။
သူ့ကို သေချာကြည့်ပြီး ထိုင်ထုနေတာ။ သူကလည်း မလှုပ်မယှက် ကြည့်ပြီး တခွိခွိရယ်နေတာ။ မူးတော့ ထုတာက မထွက်ဘူးဗျ။ သာမန်အချိန်ဆို ၁၀ ချက်လောက်တိုက်ရင် ထွက်နေတာ အခုမထွက်ဘူး။ ချွေးကပြန်နေပြီ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ ကျနော့ဆီ တလှမ်းချင်းလာရင်း ဆောင့်ကြောင်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ရူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ထုနေတာပေါ့။
ငပဲက အဲ့တော့မှ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ပြီးချင်နေတာ ။ အခုချိန်ပြီးရင် သူ့မျက်နှာဒဲ့ပဲ။ သူက မကြောက်မရွံ့ကြည့်ရင်း ကျနော့် ဒူးနှစ်ချောင်းကို တွန်းပြီး ကုန်းစုပ်မယ်အလုပ် ဗြစ်ခနဲ ထွက်သွားပါလေရော။ ပါးစပ်တွေကော မျက်နှာတွေပါ ပေတာပေါ့။ ပထမတော့ သူစိတ်ဆိုးပြီး မျက်စောင်းလေး ထိုးသား။ နောက်တော့မှ ကုန်းစုပ်တာ။
တောင်တာမကျခင် အစုပ်ခံရတော့ ထပ်တောင်တာပေါ့။ မတ်ထောင်နေပြီး တံတွေးတွေ စိုနေတဲ့ လီးတံကို ကမုတ်ပေါ်မှာပဲ သူက တက်ခွတယ်။ ကျနော်တို့ ၂ ယောက် အချစ်ကြမ်းလိုက်တာ ၄ နာရီလောက်မှ ခြေပစ်လက်ပစ် အိမ်သာထဲ လဲကြတာပေါ့။ ကျုပ်ဘော်ဒါက မူးရင် မိုးအလင်းအိပ်တဲ့ ကောင်ဆိုတော့ ၂ ယောက်သား မနက်စာကို ၅ နာရီလောက်ထဲက စားပြီး လင်းဆွဲလေး ထပ်ဆွဲကြသေး။ ၈ နာရီလည်းထိုးရော လူလည်း မှောက်ကောပဲ။ အဲ့နေ့ကစလို့ တစ်ပတ်တစ်ခါသူ့အိမ်သွားသွားသောက်တော့တာပဲ။
ဒီကောင့်ကို အမူးတိုက်လိုက် သူ့မိန်းမကို အမှောက်ချလိုက်နဲ့။ သာယာနေတာ။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ညက သူ့တပည့်ကျော် ဒရဝမ်ကောင် ဂေါ်ရခါးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတာပဲ။ နွေလည်းနွေဆိုတော့ အိုက်တယ်။ အဲကွန်းက ကျနော့် အခန်းထဲမှာ မရှိတော့ ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ပြီး ဆော်တာပေါ့။ မီးပိတ်ထားပေမယ့် လရောင်ကြောင့် ပြူတင်းပေါက်နားကကြည့်ရင် အတိုင်းသား။
ခင်မေက အပေါ်က တက်ဆောင့်နေရင်း ခဏရပ်သွားတော့ ဘာလို့လဲဆိုပြီး မေးမိတာပေါ့။ ဒရဝမ်က ကြည့်နေတယ်ဆိုပြီး နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောတော့ ကျနော်လည်း ဖီလ်းပိုတက်လာပြီး သူ့ကို လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းတော့တာပဲ။ ခွေးလိုးအလိုးခံနေရတာကို ခြံစောင့်က ကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ခင်မေ့ကို စိတ်တွေ အရမ်းကြွစေတယ်လေ။ ကျနော်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့
“ဟေ့ကောင် ချောင်းမနေနဲ့ လာချင်လာခဲ့ဆိုပြီး”
အသံအုပ်အုပ် ပြောလိုက်မိတယ်။ ရိပ်ခနဲ ခြုံပုတ်ကလှုပ်သွားပြီး မကြာခင်မှာ အိမ်တံခါးဖွင့်သံကို ကြားရတာပေါ့။ ၂ ယောက်သား စိတ်လှုပ်ရှားချက်က ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေတယ်။ ခြံစောင့်ကလည်း မခေဘူးဗျ။ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာလာချင်း ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ခင်မေ့ မျက်နှာနား မတ်တပ်ရပ်တယ်။ စုပ်ခိုင်းတာလေ။
လီးနံ့က နံတဲ့အပြင် အလုပ်ကြမ်း လုပ်တဲ့သူဆိုတော့ ချွေးနံ့လည်း လှိုင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းရလေတော့ ခင်မေလည်း မထိတထိ စုပ်နေရတာပဲလေ။ ခင်မေစုပ်တာ အားမရပုံရတဲ့သူက ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုးတယ်။ ဒီကောင်လုပ်နေတာ မြင်ရတဲ့ ကျနော်လည်း ရပ်မနေအားပဲ အနောက်က ဆောင့်တာပေါ့။
အနောက်ကဆောင့်လို့ အခနဲ အော်ရင် အရှေ့ကလီးက လည်ပင်းကို ဒုတ်ခနဲ ထောက်ကော။ ရှေ့နှောက် ညှပ်လိုးရတဲ့ ဖီလ်းက ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူး။ အဲ့တစ်ညလုံးတော့ ခင်မေ့ဘ၀ လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ။ နောက်ပိုင်းတွေတော့ ခင်မေ့ဘဝလည်း နတ်ပြည်လား ငရဲလား မသဲကွဲတော့ဘူး။
တနင်္လာ သောကြာဆို ရုံးက ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ခြံစောင့်ကုလားက လိုးတယ်။ ညကျ သူ့လင်က လိုးတယ်။ စနေ တနင်္ဂနွေကျ ကျုပ်က လိုးတယ်။ တစ်လလောက် ပိုးစိုးပက်စက် ပုံမှန်အလိုးခံပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ခင်မေက လီးဆိုတာနဲ့ ဖင်က ကပ်ပြီးသား ဖြစ်ကော။
ဟုတ်တယ်ဗျ။ ဘတ်စ်ကားတွေကြပ်ရင် သူ့ကို သူများက မထောက်ရဘူး။ သူက ဖင်နဲ့ လိုက်လိုက်ပွတ်တာ။ မသိမသာပေါ့။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း လမ်းဘေး ၊ ဟော်တယ်၊ တည်းခိုခန်း၊ အစုံပဲ ခံဖူးသွားတယ်။ ဘဝကဆိုးချင်တော့ ဒရိုင်ဘာနဲ့ပါ ကားပေါ် အလိုးခံရသေး။ အဲ့တုန်းက သူအထောက်ခံနေရတာ စပါယ်ယာဆိုတဲ့ ကောင်တွေက မြင်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် သူက မငြင်းတဲ့အပြင် ဖင်လေးကို ကောက်ကောက်ပြီး ခံနေတာမြင်တော့ သူ့မှတ်တိုင်လည်းရောက်ရော မဆင်းခိုင်းပဲ
“အစ်မ ဂိတ်ဆုံးလိုက်မှာမလား”
ဆိုပြီး အထာလေးနဲ့ မေးတယ်။ သူလည်း စိုနေတာမို့ မညင်းမိ။ ကားလည်း လူကုန်ကော စပါယ်ယာက ဒရိုင်ဘာကို တိုးတိုးနဲ့ပြောတော့ ဒရိုင်ဘာလည်း ဂိတ်ဆုံးထိတောင် မစောင့်။ ကားကို လူပြတ်တဲ့နေရာရပ်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ ဘတ်စ်ကားပေါ်၊ လမ်းဘေးအထိ အလိုးခံရတဲ့ ဘဝကို ရောက်ပါလေရော။
ဒါတွေကို မသိနိုင်တဲ့ ကျနော့်ဘော်ဒါကိုတော့ သနားပါတယ်။ အဲ ပုံမှန်စားနေကျတော့ ဘယ်ငြင်းမလဲ စားပါတယ်။ ဟဲဟဲ….။
ပြီးပါပြီ။
