ဘေးအိမ်က ကိုရဲ
မောင်ခြိမ့် (အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသည်။)
[ ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးအား နာမည်/နေရာဒေသ လွဲပြောင်း၍ စာဖတ်သူ အဆင်ပြေစေရန် ခံစားတင်ပြပါသည်။ ]
အခန်း ( ၁ )
” ရွှီးးးးး …… ဖေါင်းးးး ဖေါင်းးးးးး …… ရွှီးးးးး …… ဖေါင်းးးးး ……… ဒိုင်းးး ……… ရွှီးးးး …… ဖေါင်းးးး …… ဒိုင်းးးးး ”
သွယ် တို့ မြို့လေးရဲ့ သီတင်းကျွတ် ညလေးပေါ့။ တရပ် ကွက်လုံး မီးတွေ လင်းထိန်နေတာ။ ကလေးတွေလည်း ဖျောက်အိုး ဖေါက်လိုက် မီးရှူးမီးပန်းတွေ လွတ်လိုက် ပျော်ရွှင် နေကြတယ်။
” မသွယ် ရေ …… ပြီးပြီလား ”
” ဟုတ် …… မမခိုင် ”
ဘေးအိမ်က မမခိုင်တို့ လင်မယားနဲ့ ပွဲသွား ကြည့်မလို့ အရင်ရက်က ပြောထားကြတာ။ မမခိုင် နာမည်က မိုးမိုးခိုင် သူ့ယောင်္ကျား နာမည်က ကိုရဲမင်း။ လင်မယား ၂ယောက် လုံးက ရုံးဝန်ထမ်းတွေပါ။ သွယ် တို့ လင်မယား ထက် ၃နှစ်လောက် ကြီးကြ တယ်။ သွယ် က ၃၂နှစ်ထဲ မမခိုင်တို့ လင်မယားက ၃၅နှစ် ကျော်နေပြီ။ သွယ့် နာမည်က အေးအေးသွယ်ပါ။ အားလုံးက သွယ် ပဲ ခေါ်ကြတာ။ သွယ့် ယောင်္ကျား မျိုးသူ က သွယ်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ သူတို့ ဖုန်းကုမ္ပဏီက သီတင်းကျွတ် ဘုရားဖူး လိုက်ပို့တော့ ပါသွားလေရဲ့။ သွယ် တယောက် ထဲ အိမ်မှာ ပျင်းနေတုန်း မမခိုင် တို့ လင်မယားက အဖေါ်လာစပ် တာနဲ့ ပွဲကြည့် ဖြစ်တာ။
ပွဲကလည်း သွယ် တို့ရပ်ကွက်နဲ့ မဝေးပါဘူး။ ခြေလျင် လျှောက်သွားကြတာ မိနစ် ၂၀ လောက်ပါပဲ။ လမ်းတ လျှောက် ၃ယောက်သား ရင်ဘောင်တန်းပြီး စကား တပြောပြောနဲ့ လျှောက်လာပေမယ့်။ ပွဲဈေး ရောက်တော့ လူက တစ်ညှပ်လာတာ။ တဖြည်းဖြည်း မမခိုင်က သွယ့် အရှေ့ ကိုရဲမင်းက သွယ့် အနောက် သွယ်က အလယ်ထဲ ရောက်သွားရောပဲ။ ပွဲဈေးထဲ တိုးခွေ့ လျှောက်ကြတော့ သွယ်က မမခိုင် လက်မောင်းကို ဆွဲထားပြီး ကိုရဲမင်းက သွယ့်ပုခုံး တဖက်ကို လက်တင် ဆွဲရင်း ဇတ်ရုံထိ လျှောက်ရ တာပေါ့။
တချို့ လူငယ်တွေက မူးရူး အော်ဟစ်ပြီး တွန်းလား ခွေ့လား ဆိုတော့ ကိုယ့်လူကိုယ် ကွဲမသွားအောင် ဆွဲထားရတယ်။ ကိုရဲ လက်က သွယ့် ပုခုံး ပေါ်ကနေ လက်မောင်းပေါ် ရွေ့ဆွဲ ထားပေးတာ။ တိုးဝှေ့ လျှောက်ရင်း လူက ကြပ်လာတော့ သွယ့် ဖင်နဲ့ ကိုရဲ ပေါင်ကြားက ခပ်နွေးနွေး အရာနဲ့ ဖိပွတ်သလို ဖြစ်တာ ခဏတိုင်းပဲ။ ကောက်ညှင်း ကြည်တောက် ဆိုင်နား ရောက်တော့ အရှေ့ဘက် ကွေ့လာခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီလမ်းက ဇတ်ရုံနဲ့ နီးလို့ပါ။
အဲဒီလမ်းက မုန့်ဆိုင်တန်း မရှိတော့ အမှောင်ကျသလို ဖြစ်နေရတာ။ တဖြည်းဖြည်း ကိုရဲ ပေါင်ကြားက ဟာကြီး မာလာသလို သွယ့် ဟာလေးလဲ အရည်စို့နေတာပေါ့။ သွယ် လည်း အိမ်ထောင်သည် တယောက်မို့ သွေးသားက ဆူလာတာ ထင်တယ်။ မမခိုင်ကတော့ ဇတ်ရုံ ရောက်ဖို့ အားသန်နေတာ သူ့နောက်က သွယ် တို့ကို သတိမထား မိပါဘူး။ အဲဒီချိန် သွယ့် ခံစားမှု့က တကိုယ်လုံးကို သွေးဆူ ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဘယ်လို အရသာ မှန်းကို မသိတာ။ လင်နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်ဆံဖူး ပေမယ့် သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက် ဟာကြီးနဲ့ ထောက်ခံရတဲ့ ခံစားမှု့က မတူဘူးလေ။
ဇတ်ရုံထဲ လက်မှတ် ဖြတ်ပြီး ဝင်တော့ အထဲမှ လူတွေ ရောက်နေ ကြပါပြီ။ မီးထွန်းထားလို့ သွယ်လည်း ဖင်ကြား အောက် စိုနေလား ဆိုပြီး လက်နောက်ပြန် စမ်းကြည့်ရ သေးတာ။ အတွင်းခံပါတော့ အရည်လေးတွေ ကွက်မနေ ပါဘူး။ စိတ်တော့ သိပ်မပူမိပါဘူး နှင်းဆီပုံ ပန်းပွင့်ရိုက် ပါတိတ် အနက် ဝမ်းစက်မို့ ကွက်လည်း မသိသာ လောက်ဖူးလေ။
” ရဲမင်း … ဖျာလက်မှတ် … သွားဝယ်ဟာ … ဒုတိယ တန်း ရအောင် ဝယ်ခဲ့ ”
” အင်းပါ ခိုင်ရယ် … နေရာ အလွတ်တွေ ကြည့်ပြီး … နံပတ်ပြော ”
ဇတ်ရုံထဲ ဖျာတွေ ကြည့်ပြီး မမခိုင်က ကိုရဲကို ဖျာသွား ဝယ်ခိုင်းနေတာ။
” အတွင်းထဲ … ငါမကြည်ချင်ဘူး … ဒီအလယ်တန်းက … ဘေးစွန်း ဖျာသာ … ဝယ်ခဲ့ ”
မမခိုင်က ပွဲမစခင် ဇတ်ရုံထဲက ခုန်ပေါက်က နေတဲ့ လူတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ရှုတ်နေပုံနဲ့ ဘေးစွန်း ဖျာကိုပဲ ဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ။ ကိုရဲလည်း ဖျာနံပတ် ကြည့်ပြီး လက်မှတ် ဖြတ်တဲ့ ရုံပေါက်နား တခေါက် ပြန်သွား ဝယ်လာ ခဲ့တယ်။ လက်မှတ် ရတာနဲ့ မမခိုင်က ဖျာကို ဆွဲခါပြီး အသင့်ပါလာတဲ့ အိပ်ယာခင်း အပါးလေး ခင်း လိုက်တာ။ ဖျာက သေးပေမယ့် ထုံးစံ အတိုင်း ၄ယောက် ထိုင်ကြည့်ကြတာ များပါတယ်။
” ကဲ …… ဖျာတော့ ရပြီ … လက်ဖက်နဲ့ ကော်ဖီတော့ ပါလာတယ် … ညကြ အစာပြေ … စားဖို့ တခုခု … သွားဝယ်ရမယ် … အနားပေးချိန် … အပြင် … မထွက် ချင်ဘူး ”
နေရာချ စီစဉ်ပြီးမှ မမခိုင်က ညလယ်စာ စားဖို့ မုန့်ဝယ် ချင် နေတာ။ ဒါနဲ့ မမခိုင်ကို အစောင့် ထားပြီး ကိုရဲနဲ့ သွယ် တို့ မုန်တခေါက် ထွက်ဝယ် ဖြစ်ကြ တယ်။ ဇတ်ရုံထဲ ပြန်ရောက်တော့ ၃ယောက်သား စကားပြောလိုက် နေကြာစိ စားလိုက်နဲ့ အတော်လေး ကြာမှ ပွဲထွက်တာ။ တချို့လူတွေက ပွဲထွက်မှ ကိုယ့်ဖျာကို ဓတ်မီးထိုး ရှာပြီး ရောက်လာကြတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ပွဲထွက်တာနဲ့ ဇတ်ရုံထဲက မီးတွေ အမှောင်ချပစ်တော့ ဖျာမဝယ်ပဲ ခပ်တည်တည် ဝင်ထိုင်ကြည့်တဲ့ လူတွေနဲ့ ပွဲထွက်မှ ရောက်လာတဲ့ ဖျာပိုင်ရှင်တွေ စကားများ ကြပေါ့။ ဇတ်ရုံက တာဝန်ရှိတဲ့ သူတွေ လာရှင်းမှ အဆင်ပြေ သွားကြတာ။ စတိတ်ရိုး စတော့ အကုန် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာပါပြီ။
ဘေးက လူငယ်တွေ ထကတော့ မမခိုင် ပါလာတဲ့ ခြင်း တောင်း နင်းမိ မဆိုးလို့ သွယ်က နောက်ဆုတ် ထိုင်ပြီး ခြင်းကို ရှေ့ ယူထားလိုက်ရတယ်။ အစပိုင်း မမခိုင်နဲ့ သွယ်က ရှေ့၂ယောက် အတူကပ်ထိုင်ရင်း ကိုရဲက မမခိုင် နောက်က ကပ်ထိုင်ကြည့်ကြတာပါ။ ခြင်းကို သွယ့်ရှေ့ ထားပြီး သွယ် က နောက်ဆုတ် ထိုင်တော့ ကိုရဲနဲ့ သွယ် ဘေးချင်းကပ်လျက် ဖြစ်သွားရောပဲ။ ပြဇတ်ရောက်တော့ မမခိုင်က ဝယ်လာတဲ့ မုန့်တွေ ခြင်းထဲက ထုတ်စားနေ တယ်။ ကိုရဲက အသင့်ဖျော်လာတဲ့ ဓတ်ဗူးထဲက ကော်ဖီ ကို ခွက်လေးထဲ ငှဲ့သောက်ရင်း မမခိုင်ကို မုန့်ထုပ်တွေ ဖေါက်ပေးနေတာ။ သွယ် က လက်ဖက်ချိုင့် ဖွင့်ပြီး လက်ဖက် ပဲ စားလိုက်တော့တယ်။
ညလယ်ကြ ဘေးစွန်းဖျာမို့ လူငွေ့သိပ်မရှိတော့ အေးလာ တာပေါ့။ ကိုရဲလည်း တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လျက် အနေ ထားနဲ့ မမခိုင် နောက်ကျော တိုးကပ်နေပြီ။ သွယ်က ဘေး စွန်းထိုင်တော့ ပိုဆိုးရောပဲ။ သွယ့် ညာဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်း က ဇတ်ရုံကာထားတဲ့ ဝါးကြမ်းကြား တွေထဲက လေတိုး နေတာ။ ကိုရဲဘက် တိုးတော့ သွယ့် ဘယ်ဘက် ပေါင်နဲ့ ကိုရဲ ညာဘက်ပေါင် ထိကပ်နေတယ်။ မမခိုင် ခါးကို နောက်က ပွေ့ဖက်ထားတဲ့ ကိုရဲ ညာလက်က သွယ့် ဒူးခေါင်းပေါ် ဘတ်ကနဲ့ ကျလာလို့ မျက်လုံး ဆွေကြည့် လိုက်တာ။
ကိုရဲက ခပ်တည်တည် ပါပဲ တဖြည်းဖြည်း သွယ့် ပေါင်လယ် ရောက်လာတော့ လက်ချောင်းတွေက ပေါင် အတွင်းသားတွေ ညှစ်စမ်း နေပြီ။ ထမိန် အောက်က အတွင်းခံပေါ် ဖိစမ်းတဲချိန် သွယ့် ဘယ်လက်က ကိုရဲ ညာလက်ကို အုပ်ပြီး ပြန်ကိုင် ထားလိုက်တာပေါ့။ ပေါင်ခြံနားလေး ညှစ်လိုက် ဖွလိုက်နဲ့ ကိုရဲ လက်ချောင်းတွေ သွယ့် ပေါင်ဂွထဲ အတင်းတိုးဝင်လာနေပြီ။
သွယ် လည်း သာယာနေမိတာ ထင်တယ် ပေါင်ကို ရွေ့လိုက်ရင် ရနေတာကို မရွေ့မိတာလေ။ ကိုရဲ လက်က ပေါင်ခြံနား ထိ ရွေ့လာပြီး ခပ်တင်းတင်း လေး ထပ်ညှစ် ပေးနေပြန်ရော။ အမှောင်ထဲမို့ နောက်က လူ တွေလည်း မြင်ရဖို့ မလွယ်တော့ ၂ ယောက်သား အတင့်ရဲနေမိတာ။ ဘယ်လက်က မမခိုင်ခါးကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ ညာလက်က သွယ့် ပေါင်ကြား ထဲ နိူက်နေလို့ ကိုရဲ မျက်နာ ခိုးကြည့် တော့ ခပ်တည်တည် ပဲ မျက်လုံးတွေ က ဇာတ်ခုံပေါ် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေပုံပါ။ ခဏနေတော့ ထမိန် ပေါ်က နှိုက်ရတာ အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ နောက်ဘက်က လူတွေကို တချက် လှည့်ကြည့်ကြီး ထမိန် အောက်နား စထဲ လက်သွင်းနိူက် နေတော့တာ။ သွယ်လည်း ကိုရဲ လက် ကောက်ဝတ်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း အလိုက်သင့် ပေါင်ဂွလေး ကို ရသလောက် ဖြဲပေးနေမိတယ်။
အရည်စိုနေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို စမ်းမိတော့ သွယ့် မျက်နာကို ဘေးတိုက် လှည့်ကြည့်နေတာ။ သွယ့် မျက်လုံး ဒေါင့်က မြင်နေပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေမိတယ်။ ပြဇတ်ပြီး နှစ်ပါးသွားကြတော့ သွယ် ပြီးသွား ရပြီ။ မိုးလင်း ကာနီး ဇာတ်ပွဲ မပြီးခင်လေး ထရပ်ပြီး ထမိန်ပြင် ဝတ်ရတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ အရည် တွေရွှဲပြီး ပေါင်ခြံထဲ စိုစိစိုစိလေး ဖြစ်နေတော့ တာပဲ။ ၃ယောက် သား အိမ်ပြန်လာပြီး သွယ် လည်း အိမ်ဝန်း တံခါး ဖွင့် လူဝင်ပြီး တံခါး ပြန်သော့ ခတ်တော့ ကိုရဲက သူတို့ အိမ်ရှေ့က သွယ့်ကို လှမ်းကြည့် နေတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက် တော့ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း အိပ်ပျော်သွားရောပဲ။
ပက်လက် အနေထားနဲ့ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်မော ကြနေတုန်း သွယ့် ပေါင်ဂွလေးထဲ ရွစိရွစိနဲ့ ခံစားမိလို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တယ်။
” ဟင် …… ကို ……… ကို …… ကိုရဲ ”
ရုတ်တရက် လန့်သွားတာပေါ့။ ကိုရဲက သွယ့် ညာဘက် ခါးနားလေး တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ရင်း ဘယ်လက်က စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားပြီး ညာလက်က သူပေါင်ကြား ထဲက လီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထု နေတာ။ ထမိန် အောက်နားစက ခါးထိ လှန်တက် နေပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုး လေးက ပေါင်လယ် လိပ်ကျ နေတော့ ပြတင်း ပေါက်က ဝင်လာတဲ့ နေရောင်ကြောင့် ပေါင်ကြား လေးထဲ အဖုတ်က အတိုင်းသားပဲ။ ရုတ်တရက် ဘာပြောရ မန်းတောင် မသိဘူး။ ကိုရဲက အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း ထဲ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးရင်း ဂွင်းထု မရပ်သေး ဘူး။
” ဟာ ……… ကို … ကို …… ကိုရဲ ……… မမခိုင် ……… ရှိ တယ် …… မဟုတ်ဘူးလား ”
ပူထူပြီး အသံ တုန်တုန် ရီရီနဲ့ မေးလိုက် မိတာပါ။ ကိုရဲ ကတော့ ညက ဇတ်ရုံထဲ အဖုတ်ကို နိူက်တာ သွယ် က မငြင်းတော့ အတင့်ရဲနေတာပေါ့။ သွယ်တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး သွယ် အဖုတ်ကို ဖြဲကြည့် ပြီး ဂွင်းထုနေတာလေ။
” ရှီးးးးး ……… အ ……… အ …… ခိုင်က …… မနက် ၁၀နာရီ ကတည်းက ……… အင့် ……… အ ……… နိုးပြီး …… ထမင်း ဟင်း ထချက်နေတာ ………… မသွယ် လာကြည့်တော့ ……… အိပ်ပျော်နေတာနဲ့ ………… မသွယ်ဖို့ …… ဟူးးးး ……… ရှီးးးးး …… ထမင်းဟင်း ……… ပိုချက် ပြီး ……… ခု လာပို့တာ ”
ကိုရဲက စကား ပြန်ပြောရင်း တဘတ်ဘတ်နဲ့ သွယ့် စောက်ပတ်လေး ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေလျက်ပဲ။
” ဒုက္ခ ပါပဲ …… မမခိုင် …… ဒီဘက် ကူးလာရင် …… အခက် …… မကောင်းဘူး ထင်တယ် … ကိုရဲ …… အို့ …… အာ …… ရှီးးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် ”
သွယ် အကျိုးအကြောင်း ပြောနေတုန်း အစိလေးကို ဖိချေ လိုက်တော့ ခါးလေး တွန့်ပြီး စုပ်သပ် လိုက်ရတာပေါ့။
” ခု …… နေ့ခင်း ……… ၂ချက် ထိုးပြီ ……… မသွယ်ရဲ့ ……… ခိုင်လည်း …… ချက်ပြုတ် စားသောက်ပြီး …… ပြန်အိပ် သွားပါပြီ …… စိတ် မပူနဲ့ ”
ကိုရဲ ရှင်းပြ နေတာ နားထောင်ရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွနေပါပြီ။ သွယ်လေ လင်နဲ့လည်း ၃ရက်လောက် ဝေးနေတော့ ကိုရဲ အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ခုထိ လင်တော်မောင့် လီးက လွဲရင် သူစိမ်းယောင်္ကျား လီးကို မမြင်ဖူး ပါဘူး။ ဒီလိုမျိုး သွယ့် အဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေတဲ့ ကိုရဲ လီးကို မြင်တော့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး အလိုးခံ ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့တယ်။ လင်တော်မောင့် လီးထက် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ ကိုရဲ လီးကို အနီးကပ် မြင်တော့ စုပ်ကြည့် ချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ထိန်းမရ မိန်းမသား ဆိုတော့ အစ ခက်နေ ပြန်ပြီလေ။
” အား …… ကောင်းလိုက်တာ …… မသွယ် ရယ် …… ရှီးးးးးးးး ”
ကာမစိတ် တက်ပြီး တွေးနေတုန်း ကိုရဲ လည်ပင်း ကြောတွေ ထောင်လာတယ်။ လီးထိပ် လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာတော့ သွယ့် ထမိန်တွေပါ စင်ကုန်ရောပဲ။
ကိုရဲလည်း လရည်ထွက် ပြီး ပေါင်လည် ရောက်နေတဲ့ ခါးပုံစ ပြန်ဆွဲပြီး ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ရင်း အမော ဖြေနေရှာ တယ်။
” မိသွယ်ရေ … မိသွယ် ”
တကယ့် အချိန်ကြမှ သွယ် အလုပ် လုပ်တဲ့ ချည်ထည် စက်ရုံက သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်လာရောပဲ။ ကိုရဲလည်း အိပ်ခန်းက ထွက်ပြီး အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းဘက် အမြန် လျှောက်ပြီး သွယ့်ဖို့ ယူလာပေးတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ပြီး မယောင် မလယ် ရပ်နေတာပေါ့။ သွယ်လည်း ထမိန်ပြင်ဝတ်ပြီး အင်္ကျ ီကို ခါးထိ ဆွဲဆန့်ရင်း နောက်က လိုက်ထွက် လိုက်တာ။
” မိသွယ် … ညည်းလင် … ဘုရားဖူး ပါသွားတာဆို … လင်မရှိတော့ …… တယောက်ထဲ …… ဆာ နေ …… နေ ……… ”
မစုနဲ့ မိုးမိုးတို့ အိမ်ထဲ ဝင်လာရင်း လှမ်းမေး နေတာ။ ရုတ်တရက် စားပွဲခုံ ဘေးနား မတ်တပ် ရပ်နေတဲ့ ကိုရဲ မြင်တော့မှ စကားစ ရပ်သွားတော့တယ်။
” အော် … ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ထင်တယ် ”
ကိုရဲ မြင်တော့မှ မစုက အားတုံ့အားနာနဲ့ စကားလွဲ မေးနေတာပါ။
” ဧည့်သည် မဟုတ်ပါဖူးဟ … ဟိုဖက်အိမ်က … မမခိုင် အမျိုးသား …… ကိုရဲမင်း ပါ ”
ကိုရဲလည်း သွယ်တို့ စကားပြောတုန်း မစုတို့ကို ရယ်ပြပြီး အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်သွားတယ်။
” အဲလူက … အိမ်ထောင်သည် ဟုတ်ရဲ့လား … မိသွယ် … ပုံစံက အမိုက်စားနော် ”
ကိုရဲ ထွက်သွားတာနဲ့ မိုးမိုးက တန်းမေးတော့ တာပဲ။ သွယ့် စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသေးတယ်။
” ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ညက … ငါ … သူတို့ လင်မယား နဲ့ … ပွဲ အတူ ကြည့်ပြီး … ဘာမှ မချက်နိုင်မှန်း သိလို့ … ထမင်းရော ဟင်းရော … လာပို့ ပေးတာ ”
………………………………………………
အခန်း ( ၂ )
” ဟုတ်ရဲ့လား မိသွယ်ရယ် … နင့်လင် မရှိတုန်း … နေ့လည်စာ လာကျွေးရင်း … ဟွန်း ဟွန်း ”
” ကောင်မနော် … နင်သာ …… လင်ငုတ်တုတ်နဲ့ … ဂျာကြီးကို … မြူနေတာ … ငါမသိ ခက်မယ် ”
မစုတို့ မိုးမိုးတို့က စက်ရုံရောက်မှ ခင်ပေမယ့် ပြောမနာ ဆိုမနာ တွေပေါ့။ မစုက အဆိုးဆုံးပဲ ထမင်စား နားချိန် ၃ယောက် ဆုံတာနဲ့ သူ့လင်က ဘယ်လို လုပ်ကြောင်း စုံနေအောင် ပြောပြီးမှ စားကြ သောက်ကြတာ။ အစပိုင်း သွယ်လည်း မျက်နှာပူ နားရှက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း မစုရဲ့ အတွေ့အကြုံကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ပြီး ညဘက် ယောင်္ကျားနဲ့ လိုးတဲ့ချိန် အရသာလေး ထူးကဲနေမိ တော့တယ်။ မစုတို့ ရောက်လာတာမို့ သွယ်လည်း ထမင်း အိုး တလုံးချက်ပြီး အိမ်မှာ အရံသင့် ရှိတဲ့ လက်ဖက်သုပ် ပေးလိုက်တာ။
မမခိုင် ချက်ပို့တဲ့ ဟင်းနဲ့ ၃ယောက်သား အတူစားပြီး ညနေစောင်းထိ စက်ရုံက အကြောင်းတွေ ထိုင်ပြောနေ ဖြစ်ကြတယ်။ မစုတို့ ပြန်မှ သွယ်လည်း ရေချိုးပြီး ခဏ အနားယူရင်း ဧည့်ခန်းထဲ မှာပဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေတာ။ ညပိုင်း အိပ်ယာပေါ် တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး။ ကိုရဲ ပေးသွားတဲ့ ကာမ အထိ အတွေ့ ကြောင့်ပေါ့။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်နဲ့ မျက်စိတွေ ကြောင်နေတော့တယ်။ တဖျောဖျော နဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်နေတဲ့ ကိုရဲ ဒစ်ကြီး ပြန်မြင် ယောင်ပြီး သွယ့် လက်တဖက်က ညဝတ် ဒူးဖုံး စကပ်လေးထဲ ရောက်သွားမိတာ။ လက်ချောင်း ထိပ်လေးတွေက အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ဖိဆွဲပြီး အစိလေးကို ဖိချေ နေမိတယ်။
ထိမိတာနဲ့ သွယ့် တကိုယ်လုံး တုန်ပြီး ကျဉ်တက်သွား ရတာ။ ထပ် မဖိရဲတော့ဘူး ခြေရင်းဘက် ရောက်နေတဲ့ ဖက်လုံးကို ခြေထောက်နဲ့ ညှပ်ဆွဲယူပြီး ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတစောင်း အနေထားနဲ့ ပေါင်ကြား ညှပ်ထား လိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွ တည့်တည့် နေရာလေး လက်နဲ့ဖိပြီး ဖက်လုံးကို ညှပ်ပွတ်ပစ်တာ။ စိတ်ထဲ ကိုရဲ လီးထိပ်ကို မှန်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ပွတ်တော့ ခံစားမှု့လေး ကောင်းနေတုန်း ၅မိနစ်လောက်ပဲ သွယ့် တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး အထွဋ် အထိပ် ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။
အားမရပေမယ့် လတ်တလော ခံစားနေရတဲ့ ကာမ ဝေဒနာ လေး သက်သာစေတာပေါ့။ သွယ့်ကိုယ်သွယ် လည်း နားမလည်တော့ပါဘူး။ ကာမပိုင် လင် ရှိရဲ့ သားနဲ့ သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်ကို တိတ်တခိုး ငြိတွယ် နေမိတာလေ။ သေချာတာ တခုက ခုချိန် အိပ်ယာထဲ ကိုရဲ ရောက်လာရင်တောင် ငြင်းဖို့ အင်အား မရှိတော့ပါ ဘူး။ သွယ့်ကိုယ်သွယ် လည်း အားမလို အားမရ ဖြစ်မိ တာပေါ့။ ဒါမျိုး ဖေါက်ပြန်စိတ် ဝင်တယ်ဆိုတာ လင်နဲ့ ကွဲနေတဲ့ တခုလပ်တွေ အဖြစ်များတာ ကြားဖူးပါတယ်။ ခုဟာ သွယ့် ယောင်္ကျား ခရီးသွားတာ ၃ရက် ရှိသေးတာ ဘာလို့ သူစိမ်း ယောင်္ကျားပေါ် သာယာ နေမိလည်း မသိဘူး။ ခဏကြာမှ သွယ်လည်း နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် သွားတော့တာပါ။
………………………………………………………….
မနက်လင်းတော့ အိပ်ယာထ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ခဏနားလိုက်တယ်။ ၁၅ မိနစ် လောက် နေမှ ရေချိုး ခန်းထဲ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပြီး ရေချိုးကာနီး ကိုရဲမင်း အကြောင်း ပြန်တွေးမိ ပြန်ရောပဲ။ သေချာပြန်စဉ်းစား ကြည့်တော့ အနေနီးတာ ထင်တယ်။ လင်တော်မောင် မျိုးသူနဲ့က မနက်လင်း ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်သွား ညပိုင်း လေးပဲ ဆုံကြတာ။ အလုပ်ပိတ်ရက်က မတူတော့ ပျင်းရင် မမခိုင်တို့ အိမ်ဘက်ပဲ ရောက်နေမိ တယ်။
မမခိုင်ကလည်း ရပ်ကွက်ထဲ ခပ်တည်တည်သာ နေတာ သွယ်နဲ့ ရင်းနှီးပြီး နောက်ပိုင်းကြ အိမ်တွင်းရေးတွေ တစ်တစ် ခွခွ ပြောပြတတ်တယ်။ ကိုရဲနဲ့ မမခိုင် တို့က အိမ်ထောင်သက် ကြာလာလို့တဲ့ အပြာကား တွေ ကြည့်ပြီး လိုးမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်တယ် ပြောတာ။ ခုကြ ကိုရဲ လီးကို အလိုးမခံပဲ ပါးစပ်နဲ့ လရည် ပန်းထွက်အောင် စုပ်ပေးတတ်သလို ကိုရဲကလည်း အလုပ်ပင်ပန်းတဲ့ နေ့ဆို မလိုးတော့ပဲ စောက်ဖုတ်ကို အရည်ထွက်အောင် ယက်ပေးပြီး စောက်ရည်ပါ မျိုချ ပေးတာတဲ့။ သွယ်လည်း စက်ရုံက သူငယ်ချင်း မစု ပြောပြတာတွေ နားထောင် ဖူးပါတယ်။ မမခိုင် ပြောတာက ပိုပြီး ရမ္မက်စိတ် ကြွလာပြီး တခါတခါ နားထောင်ရင်း အရည်စိမ့် ထွက်တဲ့ ရက်တွေ အများကြီး။
တဖြည်းဖြည်း မမခိုင် ယောင်္ကျား ကိုရဲမင်း ကို သွယ် မသိ မသာ အကဲခတ်မိလာတာပေါ့။ ကိုရဲမင်းနဲ့ ပထမ အထိ တွေ့က မှတ်မှတ်ရရ သွယ်တို့ ချည်ထည် စက်ရုံရဲ့ ၁၀နှစ် မြောက် အထိမ်းအမှတ် နေ့တဝက်ပဲ အလုပ်ဆင်းရပြီး အိမ်သုံး မီးဖိုချောင် ပစ္စည်းတွေ မဲဖေါက်ပေးတဲ့ ရက်ပဲ။ သွယ် အိမ်ရောက် တော့ နေ့လည် ၁နာရီခွဲလောက်ပေါ့ မဲပေါက်တဲ့ ထမင်း ပေါင်းအိုးလေး မီဖိုခန်းဘက် ထားပြီး စက်ရုံ ဝတ်စုံလေး ချွတ်လဲ လိုက်တယ်။ အင်္ကျီလက်ပြတ် လေးနဲ့ ထမိန် အပျော့သားလေး ဝတ်ပြီး မမခိုင်တို့ အိမ်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မမခိုင်တို့ လင် မယားလည်း ရုံးပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာ ရှိနေတယ်။ အိမ်ဝန်း တံခါး စိထားလို့ လူရှိမှန်း သိတာနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲ ရောက် တော့ ၂ ယောက်လုံး မရှိဘူး နောက်ဖေးဘက် လျှောက် လာမှ ရေချိုးခန်းထဲ တဘုတ်ဘုတ်နဲ့ မမခိုင်ရဲ့ အဝတ် လျှော်သံ ကြားလိုက်ရတာ။
” ဟော … မသွယ် … အလုပ် ပြန်တာ စောတယ် ”
ဖွင့်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါးရှေ့ ရပ်လိုက်တာနဲ့ မမခိုင်က စပြောတော့တယ်။
” ဟုတ် …… နေ့တဝက် …… ပိတ်လို့ ”
” ခိုင်ရေ … မီးချောင်းက … ကောင်းတယ်ဟ … စတပ်တာ … လဲရမှာ … အိပ်ခန်းထဲက ဗီဒို အံဇွဲထဲမှာ … အသစ်ဝယ်ထားတာ ရှိတယ် … ယူလာခဲ့လိုက် ”
မမခိုင်နဲ့ စကားပြောနေတုန်း ကိုရဲမင်း အသံက အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနဲ့ ကက်လျက် အခန်းလွတ် ထဲက ထွက်ပေါ် လာတာ။ မမခိုင်က အဝတ်လျှော်နေလို့ သွယ်ပဲ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲက စတတ်တာ တခု ယူပြီး သွားပေး လိုက် တယ်။
” အော် … ခုန အသံ ကြားတယ် … မသွယ် … ရောက်နေတာကိုး ”
” ဟုတ် … ကိုရဲ …… အလုပ်က … နေ့တဝက် ပိတ်တာ ”
အိပ်ခန်း အလွတ်ကို အခန်းရှင်းရင်း မီးချောင်း ပြင်နေတာ နေမှာ။ ထိုင်ခုံပေါ် တက်ပြီး မျက်နှာချက် က ဖန်ချောင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ ကိုရဲမင်းကို သွယ် လှမ်းကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေ လိုက်တာပါ။
” အင်း … ကိုရဲတို့လည်း အလုပ်ပိတ်တာနဲ့ … အခန်း လွတ်တွေ ရှင်းနေကြတာ … ဖန်းချောင်းက ကောင်း သေးတယ် … စတတ်တာ မကောင်းတာ ”
သွယ့် လက်ထဲက စတပ်တာ အသစ်ကို လှမ်းပေးတော့ ဖန်ချောင်းက မမှီတမှီမို့ လက်က လှမ်းမရဘူး ဖြစ်နေတာပေါ့။ အခန်းထဲ မီးမလင်း ပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က နေရောင်ကြောင့် ကိုရဲမင်း ပုဆိုးထဲက ဟာကြီး ငိုက်ဆင်းနေတာ သွယ် မြင်နေရတော့ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်သွား ရတယ်။
” လက်က လွတ်မရ ဘူး … မသွယ်ရယ် … ခုန်ပေါ် တက်ပြီး … စတပ်တာလေး ထည့်ပေးပါ့လား ”
သွယ်လည်း ကိုရဲမင်း စကားကြောင့် ခုန်ပေါ် လွတ်နေတဲ့ နေရာလေး တက်ပြီး ဖန်ချောင်း အပေါ်ဖက်က စတပ်တာ ထည့်တဲ့ အပေါက်ထဲ စမ်းထည့် ပေးလိုက်တယ်။ အပေါက်ထဲ ဝင်ပေမယ့် စတပ်တာ ထိပ်က ငုတ်လေး ၂ ခုက အတွင်းလိုင်း ဘက် မဝင်သေးလို့ လှည့်လှည့် စမ်းထည့် နေရတာ။ ကိုရဲမင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေ ထားမို့ ကိုရဲမင်း ဆီက ကိုယ့်နံ့လေးက သွယ့် နှာခေါင်းဝ တိုးဝင် လာတယ်။
” ရလား … မသွယ် ”
” စတတ်တာ ခေါင်းက … ဝင်တယ် … ထိပ်က … ငုတ်လေး၂ခုက … အတွင်းထဲ … မကျသေးတာ ”
ကိုရဲမင်း ပြန်ဖြေနေတုန်း သွယ့် ဗိုက်သားလေး အောက် ဖက် ဆီးခုံး အထက်နား ခပ်မာမာ အရာက လာထောက် နေတာ။ စတပ်တာ ကလည်း တော်တော်နဲ့ ထည့်မရ။ သွယ့် ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေရတာပေါ့။ ဒူးတောင် မခိုင်ချင် တော့ဘူး ချက်ချင်းပဲ သွယ့်ဟာလေး အရည် စို့လာ နေတာ။ စတပ်တာ လှည့်ထည့်ရင်း ကိုရဲမင်း ဟာကလည်း မာထင်လာပြီ။ အလိုလျောက် ခါးကို ကော့ပေးမိပြီး ကိုရဲမင်း ဟာကြီးလည်း ထိထိမိမိ လာထောက် မိတော့တာပဲ။ စတပ်တာ ငုတ်ကလေး အတွင်းဘက် ကျသွားတာနဲ့ သွယ့် ဒူးခေါင်းက ခွေကနဲ့ လူပါ ယိုင် ထွက်သွားတုန်း ကိုရဲက ဖန်ချောင်းကို လွတ်ရင်း ခါးလေး ကို ထိန်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ ခဏကြာမှ လူချင်း ခွာပြီး ခုန်ပေါ်က အောက်ဆင်း ခဲ့လိုက်တယ်။
” မသွယ် … ရှိလား ”
” ရှိတယ် …… မမခိုင်ရေ …… ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ”
တိုင်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါပဲ ကိုရဲမင်း အကြောင်း တွေးနေတုန်း အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းက မမခိုင် အသံကြားလို့ ပြန်အသံပေး ရင်း အတွေးစတွေ ပျက်ကုန်တာပေါ့။
” ရော့ … အိမ်သော့လေး …… ရဲမင်း …… လက်ဖက်ရည် ဆိုင်သွားနေတာ ……… ပြန်လာရင် ပေး ပေးပါဦး ”
” ဟင် …… မမခိုင်က … အိတ်ကြီးနဲ့ ဘယ်တုန်း ”
ရေချိုးခန်း တံခါးရှေ့ လာရပ်ပြီး အိမ်သော့ ပေးခိုင်း နေတဲ့ မမခိုင် ညာလက်က ခရီးဆောင် အိတ်ကြောင့် သွယ်လည်း နားမလည်လို့ ပြန်မေးနေတာ။
” နယ်က … မမခိုင် ဦးလေး အရင်းကြီး … ညက ဆုံးလို့တဲ့ …… ဒီနေ့ ညနေ … အသုဘ ချမှာ … အဲဒီ တညအိပ် သွားရမှာမို့ပါ … မနက်ကား စီးမှ ညနေ ၂နာရီ လောက် ရောက်မှာ … ခုနမှ ဖုန်းဝင် လာလို့ … ရဲမင်း ကလည်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထွက်သွားပြီ … ဖုန်းက အိမ်ကျန်ရစ်တာ ”
” အော် … ကားမှီအောင် သွားသွား …… မမခိုင် …… သော့ပေး ထားခဲ့ … ကိုရဲမင်း လာရင် … သွယ် ပေးလိုက် ပါ့မယ် ”
မမခိုင် ထွက်သွားတာနဲ့ သွယ်လည်း ရေချိုး အဝတ်စား လဲပြီး အိမ်ရှေ့ ဆံပင် ခြောက်အောင် ခဏ လမ်းလျှောက် ရင်း ကိုရဲမင်း စောင့်နေလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး ကိုရဲမင်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြန်လာပြီး မမခိုင်ကို အိမ်ဝန်း တံခါးနားက အော်ခေါ်နေတာ။
” ခိုင်ရေ ……… ခိုင် ”
” ကိုရဲမင်း ……… သော့ ဒီမှာ ”
သူ့အိမ်ထဲ လှမ်းကြည့် အော်နေရင်း သွယ့်အသံ ကြား တော့ လှည့်ကြည့်ပြီး သွယ့်အိမ်ရှေ့ လျှောက်လာတာ ပေါ့။ မမခိုင် သူ့ဦးလေး နာရေး နယ် ၁ညအိပ် သွားကြောင်း ပြောပြပြီး သော့ပေးလိုက်တယ်။ ကိုရဲမင်း ထွက်သွားမှ သွယ်လည်း အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး အိပ်ယာပေါ် တမှေး မှေးလိုက်တာ။ အိပ်ယာနိုးတော့ ၁၂နာရီ မတ်တင်း ကွက်တိ ပါပဲ ထမင်းခူးစားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မမခိုင် ခရီးသွားတာ တွေးမိပြီး ကိုရဲမင်း ဖို့ ချိုင့်နဲ့ထုပ် သူတို့အိမ်ဘက် ကူးလာ ခဲ့တယ်။
ညမနက် ချက်ထား တာမို့ ကိုရဲမင်း အတွက် အဆင် ပြေသွားတာပါ။ ညနေမှ ထမင်း ထပ်ချက် တော့မယ်။ကိုရဲမင်း အိမ်ဘက် ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ လူက မရှိ။ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ကြည့်တော့ ပင်လက် အနေထားနဲ့ အိပ်ပျော်နေတာ။
” ကိုရဲ … ကိုရဲ … ထမင်း စားရအောင် … လာပို့တာ … ထထ ”
အသံပေးရင်း ကုတင်နား တိုးကပ်သွားလိုက်တယ်။ တခူးခူး နဲ့ ဟောက်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေရှာတာ။ လူက အိပ်နေပေမယ့် ပုဆိုးအောက်က ထောင်မတ် နေတဲ့ ဟာက အသဲယားစရာကြီး။ သွယ့် စိတ်ထဲ ဒုန်းကနဲ့ ရင်ခုန် သံ မြန်လာရပြီ။ မမခိုင် ကလည်း မရှိ အိပ်ခန်းထဲ ၂ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိ။ ဟိုနေ့က သွယ့် အဖုတ်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ လီးကြီးက မျက်စိ ရှေ့နားမှာပဲ။ ကိုရဲမင်း လည်း အိပ်ပျော်နေတော့ လက်က အလိုလိုပဲ ခါးပုံစ ဖြည်ပြီး ပေါင်လယ်ကို အမြန်တွန်းပို့ လိုက်မိတာ ပေါ့။
သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးကို ဒုတိယ အကြိမ် အနီးကပ် မြင်ရတော့မှာမို စိတ်လှုပ်ရှားမှု့က ပြင်းထန်လာတယ်။ အရေးထဲ ပုဆိုးအနားစကို အမြန် တွန်းပို့လိုက်တော့ အနားစက လီးထိပ်နဲ့ ချိတ်မိနေရောပဲ။ ကိုရဲမင်း မျက်နှာ ကို ခိုးကြည့်ရင်း လီးထိပ်ပေါ် တင်နေတဲ့ ပုဆိုးစကို မပြီး ရွေ့လိုက်ရတာ။ ဘာရယ် မဟုတ်ဘူး ကိုရဲမင်း လီးကြီး မြင်တော့ သွယ့်ယောင်္ကျား လီးနဲ့ စိတ်ထဲ ယှဉ်နေမိ သေးတယ်။ လုံးပတ်ရော အရှည်ရော သာတဲ့ ကိုရဲမင်း လီးက မြင်တာနဲ့ စုပ်ချင်စရာကြီး။ ကြည့်ရင်း နဲ့ကို သွယ့် အဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားနေ တော့တာပဲ။
စိတ်မထိန်း နိုင်တာနဲ့ လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လီးအရည်ပြားက တဆင့် သွယ့် လက်ဖဝါးလေးထဲ လာတိုးနေတယ်။ ရုတ်တရက် စိတ်လွတ် သွားမိပြီး ကားထွက်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ငုံမိလိုက်တာ လီးထိပ် အပေါက်မှာ ဥနေတဲ့ အရည်ကြည် ဥလေးက လျှာနဲ့ ထိမိပြီး ငံကျိကျိ အရသာလေး စပြီး ခံစား မိလိုက်တာ။ ၃မိနစ်လောက် အားရပါးရ စုပ်ပြီးမှ လီးထိပ် ကို ပါးစပ်က ထုတ်ရင်း လက်နဲ့ အထက် အောက် စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ကြည့်လိုက်တယ်။
” ရှီးးးးး …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ ”
ကိုရဲမင်း အသံကြားတာနဲ့ သွယ်လည်း လီးကို လွတ်ပြီး ပြေးထွက် ခဲ့လိုက်တာပေါ့။ အိမ်ရောက်တဲ့ အထိ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေရတာ။
ညကြ အတော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး မနက်လင်းတော့ မျက်လုံး မဖွင့်ပဲ ပျင်းကြော တချက်ဆန့်ပြီး ခါးအောက် ရောက်နေတဲ့ စောင်ကို ပြန်ဆွဲခြုံဖို့ ဆွဲယူတော့ ပါမလာပဲ တင်းခံ နေတယ်။ အားထည့် ဆွဲတော့လည်း မရ ဒါနဲ့ သွယ်လည်း မျက်လုံး ဖွင့်ပြီး ခါးပေါ် ကြည့်တော့ ကိုရဲမင်း ပေါ့ ပြုံးပြီး သွယ့်ကို စိုက်ကြည့် နေတာ။ အိမ်ထောင်သည် တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အကြည့်ချင်း ဆုံးတော့ ရင်ခုန် နေမိပြန်တယ်။
” ဟင် …… ကိုရဲ ……… ဘယ်ချိန်တည်းက ……… ရောက် နေ တာ လဲ ”
” ရောက်တာ … မကြာသေး ပါဘူး … မသွယ်ရယ် … ၁၅မိနစ်လောက် ရှိသေးတာ ”
” ဟို ဟို …… ဧည့် ခန်း ထဲ က ……… စောင့် လေ …… မနက်စာ ……… ထမင်း ကြော်ပေးပါ့မယ် ”
ပြောပြီး သွယ်လည်း အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းမလို့ပါ။ ရုတ်တရက် ကိုရဲမင်းက ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်တယ်။
…………………………………………….
အခန်း ( ၃ ) ဇာတ်သိမ်း
” ထမင်းကြော် … မစားချင် ပါဘူး … မသွယ်ရာ … မနေ့ က … မသွယ် မကျွေးပဲ … ပစ်ထားတဲ့ … ဒီကောင် ကြီးက ဆာနေတာ ”
” အာ …… ကိုရဲ ကလည်း ………… ”
စကား မဆုံးသေးဘူး ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေတဲ့ သွယ့် ခါးကို သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နာ အနံ့နမ်းပေးနေတယ်။ သွယ် လက်တွေကို ဖယ်ထုတ် နေပေမဲ့ ကိုရဲက လွှတ်မပေးပဲ ခပ်တင်းတင်း တိုးဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တာ။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သွယ့် ခေါင်းရင်းဘက် ကပ်လျက် စားပွဲခုံပေါ် ထားတဲ့ ဖုန်းက ရိမ်းတုန်း သံလေး မြည်လာလို့ ညာဘက်လက်နဲ့ မမှီတမီလေး လှမ်းယူပြီး ကြည့်လိုက် မိတယ်။ သွယ် မျက်လုံး ပြူးသွားရပြီ ဖုန်းက ဘုရားဖူး လိုက်သွားတဲ့ သွယ့် ယောင်္ကျား မျိုးသူဆီက ဖုန်းဖြစ်နေတာ။ သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်။
” ဟဲလို …… သွယ်လား …… မနေ့ထဲက …… ခေါ်မလို့ မိန်းမရေ … ယောင်္ကျား ဖုန်းက အားကုန်သွားတာ … လမ်းဆိုတော့ …… သွင်းမရဘူး … ခုမှ ဆက်လိုက်ရတာ ”
” အင်းပါ …… ယောင်္ကျားရယ် …… ဘယ်နေ့ ပြန်ရောက်မှာလည်း ”
” နက်ဖန် ညပိုင်း … ပြန်ရောက်မှာပါ … လက်ဆောင်တွေ … ဝယ်လာပါတယ် …… မိန်းမရဲ့ …… မမခိုင်တို့ အတွက်ရော ပါတယ် ”
ယောင်္ကျားနဲ့ စကားပြောတုန်း ကိုရဲမင်းက ထမိန်ဆွဲချွတ် နေလို့ ဖင်ကို အသာကြွပေး လိုက်ရတယ်။
” အင်းပါ …… ယောင်္ကျားရဲ့ ………… အ …… အမေ့ ”
အဲချိန် ကိုရဲမင်းက သွယ့်ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာ ယူပြီး အဖုတ်လေး လာယက်တော့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး အသံက ယောင်ထွက် သွားတာပါ။
” ဟင် …… ဘာဖြစ်တာလဲ …… မိန်းမ ”
” ဟို ဟို ……… ယောင်္ကျားနဲ့ ……… စကား ပြောရင်း ……… ကြောင် ……… ကြောင် …… ကြောင် ခုန် တက် လာလို့ …… သွယ်က အိပ်ယာ ထဲမှာလေ ”
” အော် …… ဆောရီးပဲ ……… မိန်းမကို …… နိုးလိုက်သလို …… ဖြစ်နေပြီ ”
” ရပါတယ် …… ယောင်္ကျားရယ် …… ရှီးးးးးး …… အ …… အ …… ကျွတ် ကျွတ် ”
ဒုက္ခပါပဲရှင် ကိုရဲမင်းက ပေါင်ကားပေးထား တာကို အားမရဘူး နေမှာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ဒူးခေါက်ကွေး ဖိတွန်းကွေးရင်း သွယ့် အဖုတ်ကို ယက်ရင်း အစိလေးကို ဆွဲစုပ်နေတာ။
” ဟမ် …… ဘာ ဖြစ် ပြန် တာ လဲ ……… မိန်းမ ”
” ဟို …… ကြောင် …… ကြောင် …… ကြောင်ပဲ …… ယောင်္ကျား …… အိပ်ယာပေါ် …… သေးပေါက် မဆိုးလို့ … လက်နဲ့ ……မပြီး …… ကုတင်အောက် …… ရွေ့တာ …… လက် နဲနဲ …… ကုတ်မိ သွားတာ ”
သွယ် ပေါင်လေး အားယူပြီး ကိုရဲမင်း ခေါင်းကို အမြန် ညှပ်လိုက်ရတယ်။ ထပ်ယက် နေရင် ညည်းသံတွေ ဖုန်းထဲ ဝင်ပြီး သွယ့် ယောင်္ကျား ရိပ်မိ မဆိုးလို့ပါ။
” အော် …… ဂရုစိုက်လေ …… မိန်းမ ကလည်း …… အရက်ပျံ လေး …… တို့ထားဦး …… ရောဂါပိုး …… ဘာညာ ကူးနေဦးမယ် ”
” ဟုတ် …… အိ့ …… အွားဝါး …… ဝါး …အီး …… ဂျွတ် … ဂျွတ် ”
” အင်း …… ဒါပဲနော် …… မိန်းမ ပြန်အိပ်ချင် …… အိပ်လေ ”
သွယ်လည်း တဝါးဝါး သန်းပြီး ဇတ်တွေပါ ချိုးပြလိုက်ရ တယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်း မျိုးသူက ပြန်အိပ်ခိုင်းနေတာပေါ့။ ယောင်္ကျား ဖုန်းချသွားမှ သွယ်လည်း ကိုရဲမင်း ခေါင်းကို ညှပ်ထားတဲ့ ပေါင်တန်တွေ အားလျော့ပေးရင်း ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပုံစံလေး နေပေးလိုက်တယ်။ ကိုရဲမင်း လျှာစွမ်းက သွယ့်ယောင်္ကျား မျိုးသူထက် အများကြီး သာတာပေါ့။ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လျှာထိုးသွင်းပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလို တေ့စုပ်ပေးတယ်။ နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ စောက်စိကို ဖိပြီး ခေါင်းရမ်းပေးတော့ စောက်ခေါင်း ပေါက်ကို လျှာနဲ့လိုးပြီး အစိလေးကို နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ ဖိချေ သလို ဖြစ်လာရင်း သွယ့် စောက်ရည်တွေ သေးပန်း သလို ထောင်ပန်း နေရတော့တာပဲရှင်။
မကြာပါဘူး သွယ့် အဖုတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ့ ကိုရဲမင်း လီးထိပ်က တိုးဝင် လာပါပြီ။ နဲနဲ ကြပ်ပေမယ့် အထဲက အရည်ကြည် လေးတွေကြောင့် သိပ် မနာပါဘူး။ လီးထိပ် ဝင်တော့ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားသို့ သွယ်လည်း မသိမသာ ခါးကော့ ပေးလိုက်တယ်။
” ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် …… အမလေးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် ”
ကော့ပေးလိုက်မှ သွယ့် ဖင်ကြီး ရှုံ့ပြီး တောင့်ခံနေရ တော့တာ။ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးတော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲ တင်းကျပ် လာပြီး သားအိမ်ဝ လေးပါ ဆောင့်မိသွားတယ်။
” ဘွတ် …… အ …… ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ် …… အ …… အမလေးးးးး ”
သွယ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက် လာပြီး ခေါင်းလေး လှန်တက် သွားတော့ ကိုရဲမင်းလည်း ကာမစိတ် ပိုပြင်း လာတာပေါ့။ လီးကို တစ်ဝက် ကျော်ကျော် လောက် ဆွဲထုတ်ပြီး လက်၂ဖက်နဲ့ အကျီ အပြင်ကနေ သွယ့် နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။
” ဖွပ် ဖွတ် …… အ ……… ဗြွတ် … ဘွတ် …… ဘွတ် …… ဗျစ် …… အ အ အ ”
ပြတင်းပေါက်က ဝင်ရောက်လာတဲ့ နေရောင်ခြည်လေး အောက် သွယ်တို့ လင်မယား မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ ကုတင်လေးပေါ် လီးဝင်လီးထွက် သံတွေ အဆက်မပြတ် ဆူညံလာတယ်။ တဖြည်းဖြည်း လိုးတာ အားမရလို့ နေမှာ လက် ၂ဖက်က သွယ့် ပုခုံး ၂ဖက်ကို ကျော်ခွထောက်ပြီး ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့ တာပဲ။ ၂ ယောက်သား စကား မပြော ဖြစ်ကြပေမယ့် အလိုက်တသိနဲ့ သွယ်လည်း ပေါင်တန်တွေ မြောက်ပြီး ကိုရဲမင်း ခါးပေါ် ချိတ်တင်ရင်း ဆွဲဆွဲ ချပေး လိုက်တယ်။
” အင့် …… ဘွတ် ဘွတ် …… အ …အမေ့ …… ဗျစ် …… အ … အ ……ဖွပ်ဖွပ် …… အင့် …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် …… အ ဟင့် ဟင့် ”
မျက်နှာ်ချင်းဆိုင် အပေါ်က ဖိလိုးရတော့ ကိုရဲမင်း ဆောင့်ချက်တွေက မီးကုန်ရမ်းကုန် ပါပဲ။ အသက် လုရှုပြီး တရှူးရှူး တရှဲရှဲ သွယ့် နဖူး နမ်းလိုက် ပါးပြင် နမ်းလိုက်နဲ့ ဖိလိုးနေတာ။ သွယ်လည်း လီးအရသာ ခံစားရင်း ခါးလေး ကော့ကော့ ခံနေမိတယ်။ အတော်လေး ကြာတော့ သွယ့် စောက်ခေါင်း လေးထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားမိလို့ ကိုရဲမင်း ပြီးသွာမှန်း သိလိုက် ရတာပေါ့။ မျက်နှာ ကြည့်ကြီး လရည် ပန်းထုတ်ရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတော့ အချက် ၃၀ ကျော်ကျော် လောက်ကျ သွယ်လည်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရတယ်။
ခဏပဲနားပြီး သွယ့် အင်္ကျီရော ဘောလီရော ချွတ်ခိုင်းလို့ ချွတ်ပေးတော့ ပက်လက် ပြန်လှဲခိုင်းတာ။ သွယ် ပင်လက်လေး ပြန်လှဲပေးတော့ ပေါင်ကြားထဲ ကိုရဲမင်းက ဒူးထောက် နေရာယူပြီး အဖုတ်ကို ပြန်ယက် တော့တာပဲ။ သွယ်လည်း မနေနိုင်ပါဘူး တရှီးရှီး ညည်းရင်း ပေါင်ကြား ထဲက ကိုရဲမင်း ခေါင်းကို ဖိကပ်ထားရတယ်။
” အားးးး …… ရှီးးးးးး …… ကိုရဲ ရယ် … သွယ့် ဟာလေး …… ပြန်ယားလာပြီ … ယက်ယက် …… အင်းဟင်း …… ဟုတ်တယ် …… အစိလေးကို …… နာနာလေး ဖိစုပ် … အ …… အ ”
ပါးစပ်က အလိုလျောက် ညည်းမိရင်း ကာမစိတ် ပြန်ကြွလာတဲ့ သွယ့်ကို ကော့ပျံ နေအောင် ကိုရဲက ဖိယက် ပေးနေတာ။ လိုးပြီးကာစ အရည်လဲ့နေတဲ့ သွယ့် အဖုတ်လေး ပြန်ဖေါင်း လာတာပေါ့။ ၅မိနစ်လောက် ယက်ပေးပြီးမှ သွယ့် ခေါင်းရင်းဘက် ပေါင်ကားထိုင်ပြီး လီးစုပ်ပေးဖို့ တိုးတိုးလေး ပြောနေ ရှာတယ်။ သွယ်လည်း မနေ့က ခဏပဲ စုပ်လိုက်ရတဲ့ လီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက်ထောက်ပြီး အားရပါးရ ကုန်းစုပ် ပစ်တာ။ လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း ဂွင်းထုပေးပြီး လဥတွေ တစ်လုံးချင်း ညှစ်ချေပေး တော့ တရှီးရှီးနဲ့ သွယ့် ဆံနွယ်တွေ လက်ထိုး ဖွနေ ပြန်ရောပဲ။
သွယ်လည်း လီးကို မလွတ်တမ်း ဆွဲစုပ်ရင်း ခဏ ကြာတော့ ကိုရဲမင်းက သွယ့် ပေါင်ကြား နေရာ ပြန်ယူပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုက်တာ။ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ပုခုံးပေါ် တင်တော့ သွယ့် အဖုတ်လေးက ဖေါင်းကြွနေတယ်။ လီးကို အရင်းထိ ဆီးခုံချင်း ကပ်နေအောင် ဖိသွင်းပြီး ခါးအားနဲ့ ကြိတ်ဝိုက် ပေးတော့ သွယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ လိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ရတာ ပေါ့။
” ရှီးးးးးးး …… အ …… အ … လိုးမှာဖြင့် …… လိုးပါတော့ … ကိုရဲ ရယ် ”
သွယ့်အဖုတ်ထဲ မွှေပေးနေတဲ့ လီးကို စောင်ခေါင်း အတွင်းသား တွေနဲ့ ညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ လီးကို အဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေတာ။
” အ …… ရှီးးးးးးး …… ဟင့် ……ဆောင့် … ဆောင့် …… အင်း …… ဟုတ်တယ် …… အစိလေး ပွတ်ပေး …… တအား ကောင်းတယ် … ကိုရဲ ရယ် ”
သွယ့် ယောင်္ကျားလီးထက် ရှည်လည်းရှည် တုတ်လည်း တုတ်တဲ့ လီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သွယ့် အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ပေါ့။ မနက်ကတည်းက နေ့လည်ထိ နားလိုက် လိုးလိုက်ပဲ။ သွယ့်ကို လေးဖက်ကုန်း အနေထားနဲ့ ဖင်ကို ဆွဲထောင်ပြီး အပေါ်က ခွလိုးလိုက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖင်ချထိုင်ခိုင်းပြီး သွယ့် ပေါင်တန်တွေ သူ့ပေါင် ပေါ်တင်ရင်း ခါးဆွဲလိုးလိုက် ဆီးခုံချင်း ထိနေအောင် ကက်ပြီး ဝိုက်လိုးလိုက်နဲ့ သွယ်လည်း စောက်ရည်တွေ ပန်းပန်း ထုတ်နေရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။
သွယ့် စောက်မွှေးမှာရော ကိုရဲမင်း လမွှေးမှာပါ အရည်တွေ ရွှဲပြီး စေးကပ်နေကြတာ။ အိပ်ယာခင်း ပေါ်မှာလည်း ဟိုတကွက် ဒီတကွက်နဲ့ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့တွေ မွန်ထူနေပြီ။ လီးကြီးကလဲ သန်လိုက်တာ မပြောနဲ့ ထိပ်ကလေး စုပ်ပေးတာနဲ့ မကြာဘူး ပြန်မာလာတာ။ နောက်ဆုံး တချီကျ အသဲခိုက်အောင်ကို ခံစားလိုက်ရ တော့တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့ချီပြီး သွယ့် ဒူကောက်ကွေး ထဲ လက်လျိုလိုက်တော့ ကိုရဲမင်း ဂုတ်ကို လှမ်းအဖက် သူ့ဖင်ကို နောက်ဆုတ်ပြီး တချက်ထဲ ချိန် ဆောင့်လိုက်တာ မျက်ရည်တောင် လည်တယ်။
” အားးးးးးး …… အမေ့ …… အ …… သေပါပြီ …… နာလိုက်တာ ”
မျက်နှာချင်းဆိုင် လေပေါ်ပွေ့လိုးနေတော့ လီးဝင် လာတိုင်း ဒစ်က သားအိမ်ဝ လာစောင့်မိတာပေါ့။
အဝကိုလာလာထိုးသည်။ စောက်ပတ်အုံလေး ကျဉ်ပြီး အောင့်နေရတာ။ ကိုရဲမင်း ဂုတ်ကို ဖက်ရင်း သက်သာလို သက်သာညား ခါးကော့ကြည့်တော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေက လီးကို ညှစ်ပေး သလို ဖြစ်နေတော့ တာပဲ။ နဲနဲ နာပေမယ့် ဆောင့်ချက် များလာတော့ လီးအရသာက ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင်ကို စွဲလမ်း သွားမိရတယ်။ တအားအား ညည်းရင်း အော်ဟစ် တောင်းမိတော့တာ။
” ဗျစ် …… အ …… ဗျစ် … ဘွတ် …… ကျွတ် ကျွတ် …… ကောင်းလိုက်တာ … လိုး …… လိုး …… ဇွိ ……… ဘွတ် ……… ဘွတ် ……… ဆောင့် ………ဆောင့် လိုး …… ကိုရဲ …… ဗြိ …… ဖွပ် ဖွပ် …… အင်း …… ဟုတ်တယ် ……… နာနာလေး …… ဆောင့် ”
ကိုရဲမင်း ပုခုံးတွေ ကိုက်လိုက် လိုးခိုင်းလိုက် ဆိုတော့ သူလည်း မနားတမ်း ဆောင့်ပေးနေတာပေါ့။ ပင့်ဆွဲ့ မလိုးနိုင်တော့လို့ ခဏ နားချင်တောင် လီးအရင်းထိ ကပ်ပြီး သွယ့် စောက်စိ လေးကို ဆီးခုံးနဲ့ ပွတ်ပေး သေးတယ်။ သွယ် အစိလေးကလည်း အဲလိုချိန် ခဏလေး ပွတ်ခံရတာကို မထိန်းနိုင်ရှာဘူး စောက်ရည်တွေ ကြမ်းပြင် ပေါ် ယိုကျ ကုန်တာ။ ကိုရဲလည်း သနားပြီး အားနာမိတယ် သွယ့် ကိုယ်လုံးကို လေပေါ်ဆွဲလိုး နေတော့ ချွေးတွေရွှဲလာပြီး တရှုးရှုးနဲ့ ဟောဟဲလိုက်နေ ရှာတယ်။ စိတ်က အားနာမိပေမယ့် သွယ့် အဖုတ်လေးက အားမနာ တတ်တာပါ။
” မြန်မြန်လေး …… လိုး …… ကိုရဲ …… အားးးးးး …… ရှီးးးးးးး …… သွယ် … သွယ် …… သွယ် ပြီး တော့မယ် …… ကိုရဲ ရဲ့ …… မရပ်နဲ့တော့ …… အ …… အမလေးးးးး …… ဟုတ်တယ် …… လိုး လိုး ”
ကိုရဲလည်း သွယ့်ရဲ့ အငမ်းမရ တောင်းဆိုမူ့ကြောင့် ထင်တယ် အားထည့် လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပြီး ရင်ခေါင်းသံကြီးနဲ့ အော်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတယ်။
” အားးးးးးးးးး …… မ ……… မ … မ ရ …… အင့် …… ဘွတ် …… မ ရ တော့ ဘူး …… မသွယ် ရယ် …… ဟူးးးးးးးး …… ရှီးးးးးး ရှီးးးးးးးး ”
ဒီလောက် လိုးနိုင်တာပဲ တော်လှပါပြီ သွယ်လည်း မျော့မျော့လေးပဲ ကျန်တော့တာ။ ထိန်းထားပေးမယ့် စောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်း ပန်းဝင် လာတော့ နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီး နောက်ဆုံး လက်ကျန် စောက်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ် နေမိတာပေါ့။
” ရှီးးးးးးးးးးးးး ……… ဟူး … ကျွတ်ကျွတ် …… စောက်ပတ် တစ်ခုလုံး …… နွေးနေတာပဲ …… ကိုရဲ ရာ …… ကောင်းလိုက်တာ ……… အားဟား …… လရည်တွေ များလိုက်တာ ရှင် ……အင်း ဟင်း ”
သွယ့် ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် ချပေးတော့ အရုပ်ကြိုးပြတ်ပဲ မျက်လုံးကို မဖွင်နိုင်ပဲ ပုံကျသွားတယ်။ ကိုရဲလည်း သွယ့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ယက် ကပ်ပါ လာတာ။ တကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင် တော့ပေမယ့် သွယ့် စောက်ပတ် ထဲက ကိုရဲ လီးကို ပျော့ကျသွားတဲ့ အထိ ညှစ်ပေး နေမိတာပါ။ လီးကြီး ပျော့ဖတ်ပြီး အဖုတ် ထဲက ကျွတ်ထွက်မှ ကိုရဲက ဘေးလဲချပြီး ပက်လက်လှန် လှဲနေတော့တယ်။ မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်နိုးလာ တော့ နေ့လည် ၁၂ နာရီ ကျော်နေပါပြီ။ ဘေးနား ကိုရဲ မရှိတော့ပါဘူး သွယ့် ကိုယ်ပေါ် စောင်အပါးလေး ဖုံးထား ပေးတယ်။ အားယူထထိုင်ရင်း လန်းသွားအောင် ရေချိုးဖို့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းခဲ့တာပေါ့။
တကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွား အောင် ရေအဝချိုးပြီး အဝတ်စားလဲ ပြီး ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာတော့ ကိုရဲက ထမင်းကြော် ပါဆယ်ထုတ်နဲ့ ဝင်လာတယ်။ ၂ယောက်သား ထမင်းကြော် စားပြီး သူ့မိန်းမ မမခိုင် ညနေပြန်ရောက်မှာမို့ ညနေစာ ပိုချက်ဖို့ ပြောပြီး ပြန်ထွက် သွားတာ။ သွယ်လည်း တီဗွီ ခဏကြည့်ရင်း တရေးမှေးချင် တာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ အသက်အောင့်ထား လိုက်ရတော့တယ်။ ကာမစိတ် ငယ်ထိပ် ရောက်တုန်း မီးကုန်ရမ်းကုန် သောင်းကျန်း ခဲ့တဲ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့က တခန်းလုံး မွန်ထူ နေပြီ။ မမှေးလိုက် ရပါဘူး အိပ်ယာခင်းနဲ့ စောင်တွေ လျှော်ပြီး ကိုရဲတို့ လင်မယား အတွက်ပါ ညနေစာ ချက်ပေး လိုက်တယ်။
ကိုရဲနဲ့ လိုးပြီး နောက်ပိုင်း သွယ့်ယောင်္ကျား နဲ့လိုးတော့ အားရ ကျေနပ်မှု့ မရှိတော့ပါဘူး။ ကိုရဲ လည်း သူ့မိန်းမ မမခိုင် မသိအောင် အခွင့်ရေး အမျိုးမျိုး ဖန်တီးပြီး သွယ့်ကို ၁ လ ၃ ခါလောက် ခုထိ လိုးပေး နေတုန်းပါပဲ။
………………………………………
စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများ ကျေးဇူးတင်ရှိ ပါသည်။
မောင်ခြိမ့်
ပြီးပါပြီ။
