ဘယ်လိုပြောကြမလဲ အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း

ဘယ်လိုပြောကြမလဲ
ရေးသားသူ – တပ်ကြပ်ကြီး

🏵️အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း🏵️

အိဖြူသဇင်ကြတော့လည်း ဇာတ်လမ်းက တမျိုး။ အဖေရော အမေရောက စည်းကမ်းကြီးသဖြင့် သူ့အတွက်က ဟိုဒီကိစ္စဆိုသည်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ လုပ်ရမည့် အရာလို့ထင်သည်။ ညီညီမှာ သူ့ရည်းစားလေးကို သူများတွေလို ဟိုကိုင်ဒီကိုင် လုပ်ချင်သည်၊ အိဖြူက လက်မခံ။ အမှိုက်က ပြဿဒ်မီးလောင်ဆိုသလို စကားခနခနများလာပြီး နောက်ဆုံးတော့ ညီညီက ဟိုကောင်မလေးလိုလို ဒီကောင်မလေးလိုလို လုပ်လာရာမှ အိဖြူက ဒီလောက်သစ္စာမရှိတာ သူ့အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် မရွေးချင်တော့ဆိုကာ ရည်းစားအဖြစ်မှ ပြတ်စဲလိုက်သည်။ နောက်အချစ်လည်း မရှာချင်တော့။ စာကိုသာ ဖိကျက်နေတော့သည်။

နိုင်နိုင်ကတော့ ထည်လဲတွဲနေတော့သည်။ အခုဆို ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ပြန်လည်း သူ့အဖို့ မပျင်းတော့ပြီ။ သူ့အဖို့တော့ ယောက်ျားလေး တော်တော်များများကိုလည်း မြည်းစမ်းဖူးလေပြီ။ သူ့ပထွေး ဦးချစ်ဆွေကြောင့်လားမသိ၊ သူက သူ့ထက်ကြီးသော ဘဲကြီးတွေကို ပိုကြိုက်တတ်လာသည်။ ကျောင်းမှာလည်း မုဆိုးဖို ကျောင်းဆရာများနှင့် ဘာညာကွိကွလေးတွေ အမြည်းတို့စားရင်းက ကျောင်းစာများမှာ စာအရမ်းကြည့်နေသော အိဖြူနှင့် ဂရိတ်တူတူ ရနေသည်။

ဤသို့ဖြင့် သူတို့၏ ပထမအရွယ် ပညာရှာခြင်း ပြီးဆုံးပြီမို့ နှစ်ဦးသား လမ်းခွဲသွားကြရသော်လည်း အဆက်အသွယ်မှာ မပြတ်ကြချေ။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အမြဲတမ်းလိုလို အဆက်အသွယ်ရှိပြီး အနည်းဆုံး တစ်နှစ်တစ်ခါလောက်တော့ ဆုံမိကြလေသည်။ နောက်တော့ နိုင်နိုင်မှာ သူ၏ လည်ပတ်ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူ့ထက် အသက် ၅ နှစ်မျှကြီးသူ ဗိုလ်မှူးအောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့လေသည်။

အိဖြူသဇင်ကမူ မိဘပြောစကားနားထောင်ပြီး မိဘချင်း စေ့စပ်သဘောတူခဲ့သူ ကိုမျိုးဆွေဆိုသော အာအိုင်တီကျောင်းဆင်း၊ သူနှင့် အသက်တူရွယ်တူ တစ်ဦးနှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရလေသည်။ အိဖြူသဇင်၏ ယောက္ခမများမှာ ဟိုတယ်တည်းခိုခန်းများ ပိုင်ဆိုင်ပြီး သားလေးတစ်ယောက်တည်းရှိရာ သူတို့ စီးပွားရေးကို ဆက်လက်လုပ်ကိုင်စေလိုသော်လည်း ကိုမျိုးဆွေက သူငယ်ချင်းများလည်း အလုပ်လုပ်နေသော စင်္ကာပူကို သွားရောက်လုပ်ကိုင်ကြည့်ချင်နေလေသည်။ သူက အဆင်ပြေရင် အိဖြူကိုပါ ခေါ်သွားပြီး အတူတူနေချင်ပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်လည်း အလုပ်ရှာရဦးမှာမို့ တစ်နှစ်လောက်သာ ညားထားရသေးသော မယားလေးကို သူတို့မြို့မှာ ခနထားခဲ့ရလေသည်။

အိဖြူမှာလည်း အီကိုကဆင်းသူမို့ ငွေစာရင်းများကိုင်တွယ်ရာတွင် ကျွမ်းကျင်သူမို့ သူ့မိဖများမှာလည်း သူတို့အလုပ်တွင် စပြီး အားကိုးနေရပြီဖြစ်ရာ၊ အိဖြူမှာ သူ့ယောက္ခမများနှင့် ကျန်နေခဲ့ရလေသည်။

နိုင်နိုင်မှာတော့ အရာရှိရိပ်သာမှာ အချွေရံ အသင်းအပင်းတွေနဲ့ နေထိုင်ရင်း ဘာအလုပ်မှ မလုပ်တော့ပဲ ဘဝစည်းစိမ် ကောင်းကောင်းခံစားနေရ လေသည်။ တစ်ခုသော နွေရာသီမှာ သူ့ယောက်ျား ဗိုလ်မှူးအောင်နိုင် အထူးစစ်ဆင်ရေးဖြင့် နယ်ကို သွားနေရသဖြင့် တစ်ယောက်ထည်းပျင်းလာရာ အိဖြူသဇင် ဆီသို့ ဖုန်းဆက်မိလေသည်။

အိဖြူသဇင်ကလည်း သူ့ယောက်ျား စင်္ကာပူသွားအလုပ်လုပ်နေသည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီး သူလည်း အခုတော့ ယောက္ခမအလုပ်နဲ့ ခြေချူပ်မိသလိုဖြစ်နေတော့ ၊ ကျောင်းတုန်းက အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း လာလည်မယ်ဆိုတော့ ဝမ်းသာအားရ ဖိတ်ခေါ်လိုက်လေသည်။ နေဖို့က သူ့အတွက်က သူတို့ပိုင် ဟော်တယ်ခန်းတစ်ခန်းကို ပြင်ပေးလိုက်ရုံပင်။ သို့နှင့် နိုင်နိုင်တစ်ယောက် အိဖြူရှိရာ မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်း မြို့ကြီးဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

နိုင်နိုင်ရောက်လာတော့ အိဖြူက သူ့ယောက္ခထီးယောက္ခမ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၊ ဒေါ်နီလာတို့နှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်လေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေတို့ကလည်း အိဖြူသူငယ်ချင်းဆိုတော့ သူတို့ ချွေးမလေးကို ချစ်သလိုပင် ချစ်ခင်မိကြပြီး လိုလေသေးမရှိ ပြုစုလေသည်။ သို့နှင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်၊ သူတို့ မြို့လေး အနားတဝိုက် ဘုရားစုံဖူး၊ ဟိုနေရာဒီနေရာသွား၊ ဟိုအစားဒီအစား စားဖြင့် ပျော်ရွှင်နေကြလေသည်။

တစ်နေ့ သူတို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အစားအသောက် သောင်းကြမ်းလိုက်တာ၊ အိဖြူသဇင်တစ်ယောက် အစားအသောက်တစ်ခုခုက မသန့်၍လားမသိ အထက်လှန်အောက်ရှောဖြစ်ကာ ဖျားတော့သည်။ သူ့ကို ဆရာဝန်က အစားမစားခိုင်းသေးပဲ အရည်ပဲသောက်နေရလေရာ၊ အိဖြူခင်မျာ အိပ်ယာထဲ နားနေရလေတော့သည်။ သူ့ဆီလာလည်သော သူငယ်ချင်းကို ပျင်းနေမှာစိုး၍ နိုင်နိုင့်အတွက် ခရီးစဉ်များကို လုပ်ပေးဖို့ သူ့ယောက္ခမ များကို ပြောကြားပေးလေသည်။ သို့နှင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေက အနီးနားရှိ တောင်ပေါ်မြို့လေးသို့ သူ့ကားနှင့် လိုက်ပို့ပေးမည်ဟု ပြောလေသည်။

နိုင်နိုင်က ငြင်းသော်လည်း အိဖြူက အတင်းအကျပ်တိုက်တွန်းသောကြောင့် နိုင်နိုင်က သဘောတူလိုက်လေသည်။ ဒေါ်နီလာက အိဖြူကို စိတ်မချတာနှင့် ဟော်တယ် အလုပ်များလည်း ရှိတာကြောင့် နေခဲ့ပြီး ဦးအောင်အောင်ဆွေ နှင့် နိုင်နိုင်သာ ကားလေးတစ်စီးဖြင့် စောစောစီးစီး ထထွက်လာခဲ့ကြလေတော့သည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေမှာ အသက် ၅၀ ကျော်ကျော် သာရှိသေးပြီး အားကစားလည်း လုပ်သူမို့လားမသိ အရပ်ကလည်းမြင့်မြင့်၊ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်နှင့် လက်မောင်းကြွက်သားများလည်း တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသည်။ မျက်နှာကလည်းအင်မတန်ခန့်ညားပြီး ပြေပျစ်သူဖြစ်လေရာ နိုင်နိုင့်အဖို့ ရင်ခုံချင်စရာ ဖြစ်လာရလေသည်။ သူ့ယောက်ျား စစ်ဆင်ရေးသွားနေတာလည်း ကြာပြီမဟုတ်လား။ ကျောင်းမှာကတည်းက ယောက်ျားလေးများစွာ အတွေ့အကြုံရှိဖူးသူ၊ ဦးချစ်ဆွေမှအစ ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးသူ အမျိုးသားများအပေါ်မှာ ပို၍ တပ်မက်မှုရှိနေသော နိုင်နိုင်အဖို့ ငတ်နေတာလည်းကြာပြီ မဟုတ်လား။ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက တစ်ချောင်းကိုင်ဖြစ်နေရတာ ပျင်းသလိုလိုရှိရသည့်ကြားက အဲဒီတစ်ချောင်းကလည်း မစားရတာကြာပြီ မဟုတ်ပါလား။

နိုင်နိုင့် စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးဆိုတာ တော်တော့်ကို ကံသီလို့ရတာပဲလို့ တွေးနေမိသည်။ အင်း ဒီခရီးစဉ်အတွင်းမှာ ကိုယ်လိုချင်တာကို ရအောင်မလုပ်နိုင်လို့ကတော့ နင်တော်တော်ညံ့တယ် ပြောရမှာပဲလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြောနေမိလေတော့သည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေမှာလည်း ခေသူမဟုတ်ချေ။ နဂိုထဲက မိန်းမ ဝါသနာပါသူဖြစ်ပြီး ဟော်တယ်လုပ်ငန်းလည်း လုပ်လာခဲ့သူမို့ မိန်းမပေါင်းများစွာနှင့် အတွေ့အကြုံရှိဖူးပြီး ယခုထိလည်း ကဲနေသူ ဖြစ်လေသည်။ အခုလည်း သူတို့ဟော်တယ် သုံးခု အနက် တစ်ခုမှာ ခန့်ထားသည့် ဟော်တယ်မန်နေဂျာမလေး မေသူစိုးနှင့် ညှိနေလေသည်။ တခါတလေ ဟော်တယ်သွားစစ်သလိုနှင့် ထိုဟော်တယ်က အခန်းတစ်ခုမှာ မေသူစိုးကို ဖြုတ်လေ့ရှိလေသည်။ သို့သော်လည်း ဝန်ထမ်းများ ရိပ်မိသွားနိုင်သည့် အန္တရာယ်ရှိသောကြောင့် သူတို့မိသားစုရဲ့ ဗေကေးရှင်းဟုန်းမ်လို့ ခေါ်လို့ရတဲ့ တောင်ပေါ်မြို့ကလေးက အိမ်ကို ခေါ်သွားပြီး ဗြင်းလေ့ရှိသည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက ကားကို တောင်တက်လမ်းကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက်တွေမှာ ကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းလာရင်းက နိုင်နိုင်ကျော့နွယ်နှင့် စကားစမြီ ပြောလာခဲ့လေသည်။ နိုင်နိုင်၏ အမူအယာ ပုံပန်းသဏ္ဍန်ကို လေ့လာလိုက်တာနှင့် သူကြံရင် ရနိုင်မည်ဆိုတာကို ဦးအောင်အောင်ဆွေက သိနေပြီ။ နိုင်နိုင့်ပုံစံကလည်း မဆွတ်ခင်က ညွှတ်နေတဲ့ပုံမျိုး၊ သူ့ကို စကားပြောတာက အစ၊ ပေါင်ပုတ်လိုက်၊ ပုခုံးစွန်းလေး တိုက်လိုက်နှင့် ဆိုတော့ စားနေကြ ကြောင်ပါးကြီး ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် ပုဆိုးအောက်မှ လီးက အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာကို အတင်းရုန်းထနေရသည်။ လမ်းကလည်း တောင်တက်လမ်း၊ ကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက် ဆိုတော့ ဂီယာကလည်း တချိန်လုံး ချိန်းနေရသည်။ သူ့လက်တွေက နိုင်နိုင့်ပေါင်လုံလေးကို ထိမိနေသော်လည်း နိုင်နိုင်က နေရာအကျယ်ကြီးရှိရဲ့သားနဲ့ မလှုပ်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက နိုင်နိုင့်ကို သူတို့ အပန်းဖြေ အိမ်လေးသို့ တန်းခေါ်သွားပြီး လုပ်ရင်တောင် ရနေပြီဆိုတာ သိနေသော်လည်း ဒီတခါတော့ သူ မုဆိုးမလုပ်ပဲနှင့် သားကောင်အနေဖြင့် လှုပ်ရှားလိုက်ဦးမည်ဟု တွေးရင်း သဘောကျနေမိသည်။ ဒီလောက်တောင် ဆာနေတဲ့ ကောင်မလေးကို ငါ မလုပ်တတ်မကိုင်တတ် အဖိုးကြီးပုံ ဖမ်းနေလိုက်ဦးမည်။ အဲ့ဒါမှ သူလည်း ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွမည်ဟု တွေးလိုက်၏၊

လမ်းမှာ ခနတဖြုတ်နား ၊ လဘက်ရည်ရေးဘာလေးသောက်တော့လည်း ငြုတုတု ဟိုထိဒီထိ လုပ်လာသော နိုင်နိုင့်ကို အားနာသလို မခုတ်တတ်သည့်ကြောင်အိုကြီးလို လုပ်နေလိုက်သဖြင့် နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ပိုအတင့်ရဲလာ၏။ ဦးအောင်အောင်ဆွေလည်း အဲ့လိုကစားရတာကို ပျော်နေမိသည်။ နိုင်နိုင့် ကိုယ်လုံးလေးကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်းလည်း သွားရည်ကျနေရသည်။ အင်း သူအခု လုပ်နေရသော မေသူစိုးကတောင် နိုင်နိုင်ထက် ၅ နှစ်လောက်တော့ ကြီးဦးမည်။ နောက်ပြီး မေသူစိုးက ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ နိုင်နိုင်က ရုပ်အချောစားကြီး မဟုတ်သော်လည်း အသားညိုညိုဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုတော့ ရှိသည်။ ကလေးလည်း မမွေးဖူးသေး။ နို့ထွားထွား ဖင်ကားကားဆိုတော့ အားမနာ တမ်း လုပ်လို့ရမည့် ဘော်ဒီမျိုး မဟုတ်လား။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက တောင်ပေါ်မြို့ကလေးရောက်တော့ နာမည်ကြီး ရေတံခွန်ရှိရာကို ပထမဆုံး သွားလိုက်သည်။ ရှုခင်းတွေက လှ၊ ရေသံလေးတွေနဲ့ သာယာလှသဖြင့် နိုင်နိုင်တစ်ယောက် အတော်ပျော်မိသည်။ ကြိုးတံတားလေးကို ဖြတ်လျှောက်တော့ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ကြောက်သဖြင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လက်မောင်းကို တွယ်ဖက် ၍ လျှောက်သည်။ သူ့နို့ကြီးတွေက ဦးအောင်အောင်ဆွေ လက်မောင်းကို အိနေအောင် ဖိထားသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ သန်မာသော ကြွက်သား များ၏ အထိအတွေ့က နိုင်နိုင့်ကို ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်စေသည်။ ကြိုးတံတားလေး လှေခါးမှ ဆင်းတော့ ရေတွေ ရွှဲနေသည့် သစ်သားလှေခါးထစ်များမှာ ဒေါက်ဖိနပ်ဖြင့် ချော်ကျမည် စိုးသဖြင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေက နိုင်နိုင့် လက်ကလေးကို ဆွဲ၊ ခါးကလေးကိုထိန်းကာ ဆင်းလာရသည်။ နိုင်နိုင့်မှာ ဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့။ ပေါင်ခွဆုံမှာတောင် အရည်တွေ စို့နေရပြီ။

ဦးအောင်အောင်ဆွေကလည်း အရပ်ကြီးမှာ မြင့်မားလှသဖြင့် နိုင်နိုင့်မှာ သူ့ကိုယ်ကို လှဲပြိုမသွားအောင်ထိန်းရင်း ပြန်လည်တွယ်ဖက်ထားရာ သူ့မျက်နှာလေးမှာ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေရလေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေရှာသော နိုင်နိုင်ကို အသာဖက်ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးလို့

..ဟင်..နိုင်နိုင် ကိုယ်လုံးလေးလည်း တုန်လို့ပါလား၊ အမြင့်ကို ကြောက်တယ်ထင်တယ်..

..ဟုတ်..ဟုတ်..ဦးဦးအောင်….။ နိုင့်ရင်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိလို့ထင်တယ်…

..အင်း ခနနားလိုက်ဦးလေ နိုင်နိုင်.. မလှုပ်နဲ့ဦး။ နောက်တဆင့်ကို ဦး တွဲခေါ်သွားမယ်။ နိုင်နိုင် မျက်စေ့မှိတ်ချင် မှိတ်ထားလိုက်ပေါ့…

ထိုကဲ့သို့ ပြောနေစဉ်မှာပင် ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ရင်ဘတ်တွင် နိုင်နိုင်၏ နို့ကြီးများမှာလည်း ဖိကပ်မိနေပြီး ဦးအောင်အောင်ဆွေက နိုင်နိုင့်ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ နိုင်နိုင်မှာ သူ့ပေါင်ရင်းပေါ်သို့ ထိုးထောက်လာသည့် ပူပူနွေးနွေးကြီးမှာ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးမှန်း သိနေသဖြင့် တိတ်တခိုးလေး ပျော်နေမိလေသည်။

နောက်ဆုံးအဆင့် လှေခါးထစ်များကို ဆင်းကြတာတွင်တော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေက နိုင်နိုင့်ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ပြီး ဆင်းလာခဲ့ကြလေတော့သည်။ အောက်ခြေမှ လဘက်ရည်ဆိုင်လေးတွင်ထိုင်ပြီး ခနနားကြတော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေမှာ ဘောတောင် အောင့်ချင်သလို ဖြစ်လာရလေသည်။ ထို့ကြောင့် အချိန်သိပ်မဆွဲချင်တော့ပဲ။

..နိုင်နိုင်.. ဦးတို့ ဒီမြို့တက်လာရင် အနားယူဖို့ဆိုပြီး ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်လေးရှိတယ်..။ အဲဒီမှာ ခနသွားနား ကြရအောင်လား။ အဲဒီက ဦးတို့ ခိုင်းတဲ့သူတွေကို စားစရာသွားဝယ်ခိုင်းပြီး အဲမှာပဲ စားကြမယ်လေ..

..ကောင်းသားပဲ ဦးဦးအောင်….

ဦးအောင်အောင်ဆွေတို့ အိမ်လေးရှိရာသို့ ရောက်သည်နှင့် သူတို့၏ခြံကို စောင့်ပေးသော ဦးသိန်းကထွက်လာပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသည်။ ဦးသိန်းမှာ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ တပည့်ရင်းဖြစ်ပြီး ဦးအောင်အောင်ဆွေ မိန်းမတွေ ခေါ်ခေါ်လာပြီး ဖြုတ်သည်မှာ ရိုးနေပြီမို့ ထူးထူးဆန်းဆန်း မပြောတော့ပေ။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက နိုင်နိုင်က ကိုယ့်ဘာသာ လျှောက်နိုင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း စိုးရိမ်သလိုလိုဖြင့် ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လိုက်ပို့လေသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာလည်း ရှိသဖြင့် နိုင်နိုင့်ကို သုံးချင်ကသုံးဖို့၊ သူ အစားအသောက်တွေအတွက် စီစဉ်လိုက်ဦးမည်ဆိုကာ ထွက်သွားလိုက်လေတော့သည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက ဦးသိန်းကို အစားအသောက်များ ဝယ်ဖို့နှင့် ပြီးပါက နောက်ဖေးမီးဖိုထဲတွင် ပြင်ထားပေးဖို့၊ အိမ်ရှေ့နှင့် အိပ်ခန်းဖက်ကို မလာဖို့ မှာလိုက်လေသည်။ ဦးသိန်းကလည်း သဘောပေါက်ပါသည်။ နောက်ဖေးပေါက်မှာပင် အစားအသောက်များ ဝယ်ဖို့ ထွက်သွားလေတော့သည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်ရာ ဂလန့်မချထားသဖြင့် ဝင်လာခဲ့လိုက်ရာ ကုတင်ပေါ်မှာ နဖူးပေါ်လက်တင်လျက် ပက်လက်လေး လှဲနေသော နိုင်နိုင့်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက လိုရမယ်ရ တံခါးကို အသံမကြားအောင်စေ့ပြီး ဂလန့်ချလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ကုတင်စောင်း နိုင်နိုင့် အနားထိုင်လိုက်ပြီး

..ဘယ်လိုနေသေးလဲ နိုင်နိုင်..

..အင်း..သက်သာသွားပါပြီ၊ ကျေးဇူးပဲနော် ဦးဦးအောင်…

..အမလေးကွာ ဒါလေးများ ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး…

နိုင်နိုင်က မျက်စေ့ပေါ်မှ လက်ကို ဖယ်ပြီး ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ကို ငုံ့မိုးကြည့်နေသော ဦးအောင်အောင်ဆွေကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေမှာ အတော်ပင် တဏှာကြောက တင်းနေပြီ ဖြစ်ရာ ညိုချောလေးချောနေသော နိုင်နိုင့်ကို ငုံ့ကာ နမ်းလိုက်မိလေသည်။ ပထမတော့ နဖူးလေးကို ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း နိုင်နိုင်က စိတ်ဆိုးပုံမပြပဲ

..အို့…မတော်ဘူးထင်တယ် ဦးရယ်….

လို့ ပြောနေတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ပြောင်းနမ်းလိုက်လေသည်။ နိုင်နိုင်က ချက်ခြင်းပင် တုန့်ပြန်အနမ်းတွေ ပေးလာတော့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား လူးလိမ့်နမ်းရင်းက အဝတ်အစားတွေကို တစမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ကြလေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ အတွေ့အကြုံရှိနေသော လက်တွေ၊ ပါးစပ်တွေ၊ လျှာတွေက နိုင်နိုင့်တကိုယ်လုံးက ကာမခလုတ်တွေ ရှိသမျှကို အကုန်ဖွင့်ပေးနေသလိုပဲ။ နိုင်နိုင့်ခင်မျာ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ဒီလောက် အရည်ရွမ်းရွမ်း မစိုဖြစ်တာ ကြာလှပြီကော။ သူ့ပထွေး ဦးချစ်ဆွေနှင့်တုန်းကလိုမျိုး အရသာတွေ ပြန်တွေ့နေရလေသည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက နိုင်နိုင့် ပေါင်တန် ဖြောင့်စင်းစင်းလေး နှစ်ချောင်းကို ဒူးထောင်လျှက် ကားစေပြီး သူ့မျက်နှာကို နိုင်နိုင့်စောက်ဖုတ်လေးပေါ်အပ်ကာ နိုင်နိုင်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လျက်ပေးလေသည်။ နိုင်နိုင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ကော့ပြန်တက်နေပြီး တချီပြီးသွားရှာလေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက ဆက်ပြီး လျက်နေသေးသဖြင့် နိုင်နိုင့်ခင်မျာ မနေနိုင်ရှာတော့ပဲ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အတင်းဆွဲမရင်း

…ဦးဦးအောင်..နိုင့်ကို ..လုပ်ပေးပါတော့..

ဟု ပြောလိုက်ရှာတော့သည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လိင်တန်ထွားထွားကြီးက နိုင်နိုင့်ကို အားရ ကျေနပ်စေခဲ့သလို နိုင်နိုင့်၏ ပြည့်တင်းတင်းနို့ကလေးများနှင့် စေးကြပ်သော စောက်ဖုတ်ကလေးက ဦးအောင်အောင်ဆွေကို လိုးလို့မဝအောင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ နိုင်နိုင်ကလည်း ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လိင်ချောင်းကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးခဲ့သလို၊ ဦးအောင်အောင်ဆွေကလည်း နိုင်နိုင့် စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းလျက်ပေးခဲ့ပါသည်။ သို့ဖြင့် သူတို့ နှစ်ဦး၏ ခရီးစဉ်မှာ ရေတံခွန်တစ်ခုတည်းဖြင့် အဆုံးသတ်ခဲ့ကြပါသည်။

…ကောင်းလိုက်တာ နိုင်လေးရယ်…

..နိုင်တော့ ဦးဦးကို စွဲသွားပြီ ထင်တာပဲ၊ ဦးဦးက အရမ်းကျွမ်းတာပဲ.. ခစ်ခစ်…

နိုင်နိုင်နှင့် ဦးဦးတို့ ဇာတ်လမ်းက သူတို့ မြို့ပြန်ရောက်သည်အထိ ဆက်လာသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေ အဖို့ကလည်း နိုင်နိုင်တည်းနေတာက သူတို့ပိုင်တဲ့ ဟော်တည်ဆိုတော့ သော့အပိုတစ်ချောင်း ယူထားလိုက်ရုံပင်။ နိုင်နိုင်ကလည်း အမြဲကြိုဆိုလျှက်။

အိဖြူကလည်း သူ့သူငယ်ချင်းနှင့် သူ့ယောက္ခထီး တို့ ဆက်ဆံရေးကို ရိပ်မိသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းအကြောင်းလည်း သူသိသည်မို့

..နိုင်နိုင်ရယ်..နင်ကတော့ တကယ်ပဲ..

ဟုသာ ပြောမိရှာသည်။ သူ့သူငယ်ချင်း ရောက်တုန်း ပျော်နေရင်ပြီးတာပဲလေဟု လွှတ်ပေးထားလိုက်လေသည်။

………………………………………

အိဖြူတစ်ယောက် တိမ်တိုက်တွေကြားမှာ လှဲလှောင်းလို့ ၊ တိမ်တွေကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လွင့်မျှောလို့ ငြိမ့်ငြိမ့်ကလေး သူ့ကို ပုခက်လွဲပြီး ချော့သိပ်နေသလိုပဲ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လာခွဲလိုက်သည်။ သူငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးဆွေ။

အို ကိုမျိုး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုလည်း ဆွဲချွတ်သွားပြီ အို့၊ ကိုမျိုးနော် တော်တော်ကဲနေ၊ ဘယ်ကနေဘယ်လို ပေါ်လာသလဲ ကိုမျိုးရယ်၊ အိဖြူလွမ်းနေတာ ကြာလှပေါ့၊ အို အိဖြူ အဖုတ်လေးကို သူနမ်းနေတယ်။ ဟွန့် သူတခါမှလည်း မလုပ်ဖူးပဲနဲ့၊ အိဖြူကြည့်ဖူးတဲ့ ဟိုရုပ်ရှင်ကားတွေမှာ ပါပါနေတာလေ၊ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အဲဒီနေရာတွေကို အမျိုးသားတွေ အားရပါးရ လျက်ပေးတာလေ၊ အိဖြူကြည့်ကြည့်ပြီး ကြက်သီးထမိတယ်၊ ကိုမျိုးများ သူ့ကို လုပ်ပေးလေမလားလို့ စိတ်ကူးလည်း ခနခန ယဉ်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုမျိုးက မလုပ်ပေးဘူးလေ။ အိဖြူပါးစပ်က ဘယ်လိုပြောလို့ထွက်မှာလဲလို့။

အခုတော့ အိဖြူရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူ့ခေါင်းကြီးဝင်လို့ အိဖြူအဖုတ်လေးကို အားရပါးရ သူ့လျှာစိုစို နွေးနွေးကြီးနဲ့ လျက်နေလိုက်တာ၊ အိဖြူ ဖင်ကလေးပါ ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။

အိဖြူ သူ့ကိုယ်အောက်က တိမ်စိုင်တွေကိုလည်း လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။ သူ့လျှာကြီးက အိဖြူရဲ့ အစေ့လေးကို ဖိပြီးထိုးပေးရင်းက အိဖြူရဲ့ စောက်ခေါင်းနံရံလေးတွေကိုပါ မှီသလောက် လှမ်းလျက်လိုက်တော့၊ အိဖြူကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီးတော့ ကာမအရသာကို အထွတ်အထိတ် ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။ အိဖြူမောလိုက်တာ ကိုမျိုးရယ်။

နောက်တော့ အိဖြူ အမောဖြေနေလို့မှ မဆုံးသေးဘူး အိဖြူရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထပ်ဖြဲပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ကြီးဝင်လာတယ်။ နောက်တော့ အိဖြူစောက်ဖုတ်လေး အဝမှာ ပူနွေးနွေး မာမာအချောင်းကြီး တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလာတယ်၊ အား နာတယ် ကိုမျိုးရယ်၊ ကိုမျိုး အရင်ကလို မဟုတ်ပါလား အရမ်းကျပ်နေတယ်၊ အို့။

အိဖြူ အိပ်ယာက လန့်နိုးလာတယ်၊ သူ့အိပ်မက်ကလည်း တကယ်လိုပဲလို့ တွေးနေတုန်းပဲ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဟင် ဒါဆိုရင် တကယ်ပေါ့၊ အို၊ ကိုမျိုးဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ၊ တခါထဲ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့၊ အိဖြူပြုံးတော့မလို ဖြစ်သွားရာက တချိန်တည်းမှာ ထိပ်လန့်သွားခဲ့ရတယ်။ ဟင်၊ ငါ၊ ငါ၊ အိပ်နေတာ ငါ့အိပ်ယာမှ မဟုတ်တာ၊ ဒါဆိုရင်၊ ဟောတော့။

………………………………………

ဦးအောင်အောင်ဆွေ ရေမိုးချိုး အမွှေးနံ့သာ ဆွတ်ဖြန်းပြီးတော့ ဘလက်လေဘယ်လေး လက်နှစ်လုံးလောက်ကို ရေခဲလေးနဲ့ အသာလှုပ်ခပ်ဖျော်ရင်း ဇိမ်ခံစုပ်လိုက်သည်။ တစ်ခွက်ကုန်သွားတော့ နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အင်း သွားဖို့တော့ အချိန်ကျပြီ။ အခုန ရေမချိုးခင်တုန်းက သောက်ထားတာနဲ့ ဆို တော်တော်တော့ ရေချိန်ကိုက်နေပြီ မဟုတ်လား။ ဒီညမှာ သူ့သူငယ်ချင်း နိုင်ငံခြားမှ ပြန်လာလည်တုန်း လက်ဆောင်ပေးသွားတဲ့ ဆီယားလာ့ကို စမ်းဖို့ စဉ်းစားထားလို့ ရင်နည်းနည်းခုန်နေသည်။

အဲဒီကောင်အပြောအရတော့ မင်းစိတ်လာလို့ကတော့ လီးက နှစ်ရက်လောက် ဆက်တိုက်ထောင်နိုင်တယ် ဆိုပဲ။ ဟ မင်းဟာက အဲ့လောက် လီးအကြာကြီးတောင်ရရင် သေပြီပေါ့ကွလို့ ပြောလိုက်တော့ သူငယ်ချင်းက အားရပါးရ ရယ်မောပြီး၊ အဲ့လို မဟုတ်ဘူးကွ။ သူက မင်းစိတ်ထလာတာနဲ့ တောင်ပြီး လုပ်ဖို့ရယ်ဒီဖြစ်တာ၊ မင်းတချီပြီးသွားရင် ခနပျော့သွားရော၊ မင်းစိတ်ပြန်ထလာမှ ပြန်တောင်တာ၊ မင်းစိတ်ပြန်မထတော့ဘူးဆိုရင်လည်း မတောင်တော့ဘူးတဲ့။ ဆိုတော့ စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။

ဦးအောင်အောင်ဆွေမှာ လီးတောင်ဖို့က ပြဿနာမရှိ။ သို့သော်လည်း အခု အသက်အရွယ်မှာက ငယ်ငယ်ကလို မဟုတ်တော့ တချီပြီးသွားရင် နောက်တခါပြန်တောင်ဖို့ဆိုတာ တော်တော်နှင့် မလွယ်တော့။ ကံကောင်းရင်တော့ နေ့တဝက်လောက်နှင့် ပြန်ထနိုင်သည်။ သို့သော် နိုင်နိုင့်လိုမျိုး ကောင်မလေးမျိုးက ကိုယ့်ဘေးမှာ တချိန်လုံးမရှိ။ ငယ်ငယ်တုန်းကလို တစ်ညထဲနှင့် လေးချီလောက်ဆွဲဖို့ဆိုတာက ဆေးမပါရင် မဖြစ်နိုင်တော့။ သူ ဒီည နိုင်နိုင်နှင့် တစ်ညလုံးနေမည်ဟု မှန်းထားသဖြင့် သူ့သူငယ်ချင်းပေးသော ဆေးကို အိမ်အထွက်မှာ သောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်တော့သည်။

ဟော်တယ်ရောက်တော့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနှင့် နိုင်နိုင်ရှိသော အထပ်သို့ တက်သွားပြီး သူ့မှာပါလာသည့် သော့ဖြင့် အသာဖွင့်ဝင်လိုက်လေသည်။ အခန်းတစ်ခုလုံးလည်း မှောင်နေပြီး နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ အသက်မှန်မှန်ရှူရင်း အိပ်ပျော်နေသည်ကို အမှောင်ထဲမှာ မှန်းလို့ရလိုက်သည်။ နိုင်နိုင့်ကိုလည်း စချင်တာနှင့် အသံမကြားအောင် ခြေဖျားထောက်ပြီး ကုတင်ဘေးကို လာလိုက်သည်။ အမှောင်ထဲမှာပဲ လက်ဖြင့်အသာစမ်းပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ရအောင်ချွတ်လိုက်သည်။ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းနားထိ လှန်တင်ရင်း ဘာဂျာ ကောင်းကောင်း စပေးလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုတော့ မှားနေသည်ဟု ထင်မိသော်လည်း ဘာမှန်း သေချာမသိ။ စောက်ဖုတ်အနံ့နှင့် အရသာက သူ့ဦးနှောက်ကိုလည်း တွေးခေါ်စဉ်းစားဆင်ခြင်သည့် အလုပ်ကို ခန အနားယူခိုင်းထားလိုက်တာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဘာမှ တွေးလို့မရ။

လျက်ကောင်းကောင်းနှင့် စောင့်ဖုတ်တပြင်လုံးနှင့် ပေါင်တွင်းသားလေးတွေပါ လျက်ပစ်လိုက်မိသည်။ စောက်စေ့လေးနေရာကို လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးထိုးဆွရင်းက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း တွန့်တွန့်လေးတွေကိုပါ ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ နိုင်နီုင် သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ရင်း တချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ ထိုအခါမှာတော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လီးကြီးမှာလည်း မတရားကို တောင့်တင်းနေပြီဖြစ်ရာ သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချရင်း နိုင်နိုင့်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်။

နိုင်နိုင်တစ်ယောက် တချီသာပြီးသွားသည် အခုထိ အိပ်မက်လို့ထင်နေသေးလား မသိ။ အဲ့လောက်တောင် ဇိမ်ခံတဲ့ကောင်မလေး ကောင်းကောင်းလိုးထည့်လိုက်ဦးမယ်ဟု စိတ်ကူးနှင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို အဖုတ်ဝမှာ စမ်းတေ့ရင်း အသာဖိသွင်းချလိုက်လေတော့သည်။

..အာ့..အီး..အမေ့…

ထိုအခါကြမှ ညီးသံထွက်လာတော့သည်။ ထိုညီးသံကို ကြားလိုက်ရသောခန ဦးအောင်အောင်ဆွေ နည်းနည်းကြောင်သွားသည်။ ဟင် နိုင်နိုင့်အသံ မဟုတ်ပါလား။ သို့ပေမဲ့ သူ့လီးက အဖုတ်ထဲ ဒစ်မြုပ်နေပြီ။ ဒီလိုအချိန်မှာတော့ ဘယ်ယောက်ျားမှ နောက်ပြန်ဆုတ်မည် မထင်တော့။ သူက ရှေ့ကိုသာတိုး၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင် ဖိသွင်းချလိုက်သည်။

..ဖွတ်…ဗျိ…

..အား…..

…………………………………

ညနေခင်း အိဖြူက စာရင်းတွေပိတ်နေသဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေပြီး နိုင်နိုင့်ကို ညကြမှ ငါနင့်ကို လာခေါ်မယ်ဟု ပြောထားသဖြင့် နိုင်နိုင်ကလည်း အေးဆေးပါ ငါဒီနားဟိုနား လျှောက်သွားလိုက်ဦးမယ်ဟု ပြောထားခဲ့လေသည်။ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က သူရောက်နေတယ်ကြား၍ လှမ်းဖုန်းဆက်ထားသည်။ သူက ဖုန်းပြန်ခေါ်တော့ သူ့ကို လာခေါ်မည်၊ တစ်ခုခု ကျွေးမည်၊ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြမည်ဟု အစီအစဉ်ဆွဲသည်။ အင်း အိဖြူကို နောက်မှ ပြောတော့မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ လာခေါ်သော သူ့သူငယ်ချင်းနှင့် လိုက်သွားခဲ့လေသည်။

ရုပ်ရှင်ကြည့်၊ စားသောက်၊ စကားတွေပြောနှင့် တော်တော်ညနက်မှ သူ့သူငယ်ချင်းက ဟော်တယ်ရှေ့မှာ ပြန်လာချပေးသွားခဲ့လေသည်။ နိုင်နိုင်လည်း မနက်ကြမှ အိဖြူကို ပြောပြတော့မည်ဟု တွေးကာ သူ့အခန်းရှိရာသို့ တက်လာခဲ့လေသည်။ သူ့အခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်ပြီး တံခါးကို တွန်းလိုက်သည်နှင့်အခန်းထဲမှ အသံက သူ့လက်တွေကို တုန့်ဆိုင်းသွားစေခဲ့သည်။ ဟင်၊ ဘယ်သူတွေလဲ၊ သူချက်ခြင်း တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အဆုံးထိမပိတ်ပဲ နည်းနည်းလေးချန်ထားပြီး အသံကို နားနှင့် ကပ်နားထောင်လိုက်မိသည်။ လိင်ဆက်ဆံနေကြတဲ့အသံ။ အဲဒါကတော့ ဘယ်လိုမှ မမှားနိုင်။ အရှိန်ရပြီး ကောင်းခန်းရောက်နေပြီ။

သူ့ခေါင်းထဲ မှာ ချက်ချင်း တွေးမိတာက သူ့အခန်းကိုလာကြမှာ သူ့သူငယ်ချင်း အိဖြူရယ်၊ သူ့လက်ရှိဘဲကြီး ဦးဦးအောင်ရယ်။ တကယ်လို့ သူတို့နှစ်ယောက်သာဆိုရင်တော့ ယောက္ခထီးနဲ့ ချွေးမပဲ။ အီး၊ အတွေးနဲ့ပင် နိုင်နိုင့်အဖုတ်လေး ဖောင်းသွားခဲ့ရသည်၊ အရည်လေးတောင် စို့လာရ၏။ ဟင်း အိဖြူတစ်ကောင် အေးပီအေးရက်နဲ့၊ နောက်ဆုံးကြတော့ ဒီလိုပါလားဟု တွေးလိုက်မိလေသည်။ ဒါဆို အခု သူ ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် အခန်းတံခါးဝမှာ ရပ်ပြီး တွေဝေနေမိတော့သည်။

……………………………………………

ဦးအောင်အောင်ဆွေနှင့် အိဖြူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်နှင့် ချစ်ပွဲဝင်နေတာ ဘယ်သူလဲဆိုတာ သိနေကြပြီ။ အခုချိန်မှာတော့ ဘယ်သူမှ ရပ်လိုက်ကြဖို့လည်း မစဉ်းစား။ အထူးသဖြင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေ။ သူက အိဖြူခါးကလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ အရင်ကလည်း အိဖြူကို လုပ်လိုက်ရလျင် ဆိုတာ ခနခနပေါ်လာဖူးသည်။ ကိုယ့်ချွေးမမို့ မကောင်းပါဘူးလေဟု စိတ်ကို ဖိနှိပ်ချိုးနှိမ်ထားခဲ့ရသည်။ အခုတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ချွေးမချောလေး အဖုတ်ထဲ လီးကြီး ထည့်ကာ အားရပါးရ လုပ်နေရပြီ မဟုတ်လား။ စိတ်က ပိုတောင်တက်ကြွလာသည်။

အိဖြူကလည်း သူ့တသက်တာမှာ တစ်ချောင်းထဲသာ ကြုံဖူးသူ။ အခုတော့ သူ့ယောက်ျားနှင့် အကိုင်အတွယ် မတူ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရင့်ကျက်နေသူ ယောက္ခမကြီး၏ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ ထူးကဲတဲ့ အရသာကို ခံစားနေရတာမို့ ဦးအောင်အောင်ဆွေရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းပြန်ဖက်ရင်း သူ့ဖင်ကလေးကို ကြွကာကြွကာ ပြန်ကော့ပေးနေမိလေပြီ။ အခုမှတော့ မထူးတော့ပြီ မလား။

အိဖြူတစ်ယောက် ကိုယ်လေးတုန်တက်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေကို တင်းတင်းဖက်ထားရင်းက သူ့လက်သည်းလေးတွေနှင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေ ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်မိသည့်အပြင်၊ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ပုခုံးကိုပါ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ဆွဲမိလိုက်လေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက အိဖြူအပြီးမှာ လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်ညှောင့်ပေးလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ သူ၏ မာတင်းနေသေးသော လိင်တန်ကြီးကို အိဖြူစောက်ခေါင်းတွင်းထဲမှာ စိမ်ထားရင်း၊ အိဖြူစောက်ခေါင်း အတွင်းသားများ၏ ရွစိရွစိလှုပ်ရှားနေသည်ကို အရသာခံနေမိသည်။

အိဖြူကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းနေရာမှ ပျော့ကျသွားသည့်အခါ ဦးအောင်အောင်ဆွေက အိဖြူ ဆံပင်လေးတွေကို အမှောင်ထဲမှာပင်စမ်း၍ ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ အိဖြူတစ်ယောက်ကတော့ ရှက်လွန်းလို့ အသံလည်းမထွက်၊ ခေါင်းကိုသာ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ရင်ဘတ်မှာ တိုးကပ်ဖိပြီး ဖွက်ထားလေသည်။ အိဖြူ၏ အဖုတ်ထဲမှာ မာတင်းနေသေးသည့် ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လိင်ချောင်းကြီး အတွေ့အကြုံကလည်း အိဖြူအတွက် ထူးဆန်းနေသည်။ သူယောက်ျား ကိုမျိုးဆွေဆိုလျင် တခါတလေ သူ အရှိန်ရတုန်း သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားကာ လိင်တန်ကြီး ပျော့ခွေသွားတတ်သည်။ တခါတလေတော့လည်း ပြိုင်တူ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လေ့ရှိပါသည်။ သို့သော်လည်း အိဖြူပြီးသွားချိန်မှာ ကိုမျိုးဆွေ၏ လိင်တန်ကြီးက မာဆဲရှိနေသည့်အချိန်မျိုး မကြုံဖူးခဲ့‌ချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း အိဖြူပြီးလို့ သူ့စောက်ခေါင်းတွင်းက အသားနုတွေက အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေချိန် မှာ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ မာတင်းကာ အကြောတွေ ဖုထနေသည့် လိင်တန်ကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း အိဖြူခင်မျှာ တုန်ကနဲ ကြက်သီးတွေပါ ထသွားရသည်။ ထိုအရသာမျိုးကို အခုမှ အိဖြူ ခံစားဖူးလိုက်ရသည်။

သို့သော်လည်း ကာမ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြီးသည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း အသိစိတ်ဝင်လာတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားအဖေနှင့် လိင်ဆက်ဆံမိသည် ဆိုသည့် အသိကလည်း သူ့ကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစေသည်သာမက၊ ရှက်ရွံ့ခြင်းလည်း ဖြစ်စေခဲ့သည်။ သူ့ဘဝတလျှောက်လုံးမှာ အဲလိုမျိုးလည်း တခါမှ မဖောက်ပြန်ခဲ့ဖူးဘူးဆိုတော့ နောင်တလည်းရမိသည်။ အခုနေ ထပြီး ကိုယ့်ထမိန်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေ ရှာပြန်ဝတ်ရမှာ ဦးအောင်အောင်ဆွေကို ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ရမလဲ မတွေးတတ်သဖြင့် အမှောင်ထဲမှာပင် ဦးအောင်အောင်ဆွေကို အတင်းဖက်ထားမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လက်များက အိဖြူဆံပင်လေးတွေကို ပွတ်ပေးနေရင်းက အောက်ကို ရွေ့လာပြီး အိဖြူ ဘလောက်အင်္ကျီ နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို တဖျောက်ဖျောက် ဖြုတ်လာတော့ အိဖြူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။

..အို..ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..

ပါးစပ်က အသံတိုးတိုးလေး ထွက်သွားပြီး ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လက်တွေကို လှမ်းဖိတွန်းလိုက်မိသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက အိဖြူလက်ကလေးကို ပြန်ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အိဖြူလည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သူ့အဖုတ်ထဲမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးကို စိမ်ထားခံရရင်းမှ လည်တိုင်လေးကို စိုစွတ်စွတ် အနမ်းခံလိုက်ရတော့ အိဖြူ ကြက်သီးတွေ ထသွားရပြန်သည်။ နောက်တော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လျှာကြီးက အိဖြူလည်တိုင်မှတဆင့် မေးရိုးလေးတလျှောက် လျက်လာခဲ့သည်။ ခေါင်းအတင်းငုံ့ထားသော အိဖြူမျက်နှာလေးကို ဆွဲမကာ အိဖြူနှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်တာခံလိုက်ရသည်။ အိဖြူ၏ ခန္ဓာကိုယ်က အလိုလို တုန့်ပြန်လာပြီး ပါးစပ်လေးကို ဟပေးလိုက်မိသည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လျှာကြီးက အိဖြူပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး အိဖြူလျှာလေးကို ပွတ်တိုက်လိုက်တော့ ဘယ်လိုအကြောတွေ ဆက်နေမှန်းမသိ။ အိဖြူ ရဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးတွေ ယားကျိကျိ ဖြစ်သွားရသည်။ ဘယ်ကဘယ်လို အိဖြူတစ်ယောက် ဦးအောင်အောင်ဆွေ လည်ဂုတ်ကို တွယ်ဖက်ကာ တုန့်ပြန်အနမ်းတွေ ပေးနေမိသည်မသိ။ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လက်တွေက အိဖြူ ဘလောက်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတင်မက အိဖြူကျောနောက်က ဘရာဇီယာဂျိတ်တွေကိုပါ ဖြုတ်ပြီးနေလေပြီ။

ဖောင်းအိတင်းနေသည့် အိဖြူ နို့လုံးလေးတွေက ဦးအောင်အောင်ဆွေ လက်ဖဝါးအောက်မှာ အဖျစ်အညှစ် အဆုပ်အနှယ် ခံနေရချိန်မှာ အိဖြူတစ်ယောက် အရှက်ကို မေ့နေလေပြီ။ သူ၏ တင်ပါးလေးကို ကော့ကာကော့ကာဖြင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ ငြိမ်နေသော လိင်တန်ကြီးကို ဆွပေးမိလေသည်။ ထိုအခါကြမှ ဦးအောင်အောင်ဆွေက အနမ်းကို မခွာပဲ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်ကို အိဖြူတင်ပါးလုံး အောက်သို့ တဖက်ဆီ ထိုးသွင်းကာ ဆွဲမပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လေတော့သည်။

..စွတ်..ဖတ်..ဖတ်..

..အ..အင့်….အီး…….

အိဖြူ ဒီတခါတော့ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်တော့။ တအိအိ နှင့် ငြီးညူမိလောက်အောင်ကို အရသာကောင်းကောင်း ခံစားနေရလေတော့သည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေကလည်း ဒီတခါတော့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လေရာ များမကြာမှီပင် နှစ်ယောက်စလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်လိုက်ကြကာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ပြိုင်တူ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။

အိဖြူမှာ သူ့စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ တဒုတ်ဒုတ် ပန်းထုတ်လိုက်သော ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လရည်များကို နွေးကနဲ နွေးကနဲ နေအောင် ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။ ဒီတခါတော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေ က အနားယူရင်း အိဖြူ၏ မျက်နှာအနှံ့ကို အမြတ်တနိုး နမ်းရှုံ့လေရာ အိဖြူကလည်း ဦးအောင်အောင်ဆွေကို ပြန်လည်ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ပေးမိလေတော့သည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက အခုမှ နိုင်နိုင့်ကို သတိရသွား၏။ သို့သော်လည်း အိဖြူကိုလုပ်ရတာ မဝသေးတော့ မပြန်စေချင်သေးသဖြင့်၊ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး အကြံအဖန်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်လေသည်။

..သမီး အိဖြူ ခနလေးနော်၊ ဖေဖေ ပြန်လာခဲ့မယ်၊ ဘယ်မှ မသွားနဲ့ဦး..

အိဖြူက အသံမထွက် ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက လုံချည်ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းပြင်ကို ထွက်လာကာ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ နိုင်နိုင်ပြန်လာရင် အောက်ထပ်က ကောင်လေးတွေကို သူ့အခန်း ပြောင်းပေးထားသည်ဟု ပြောရရင်ကောင်းမလား ဟု စဉ်းစားလာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဟော်တယ်လော်ဘီတွင်း ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်၍ အခန်းထဲမှာ ဖွင့်ထားသော တီဗီထိုင်ကြည့်နေသည့် နိုင်နိုင့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရ၏။

…ဟင် နိုင်လေး ပြန်ရောက်နေတယ်.. ကြာပြီလား ရောက်နေတာ..

..ဟင့် .. ဦးတို့ အရှိန်အမြင့်ဆုံးရောက်နေတဲ့ အချိန်တုန်းကပေါ့.. ခိခိ.. အဲဒါကြောင့် တံခါးပွင့်သွားတာတောင် မသိလိုက်ဘူးမလား..

..အင်း ဆောရီးပဲ နိုင်လေးရယ်..

..အမ်မယ် ဆောရီးမနေပါနဲ့ ရပါတယ်..၊ ဒါနဲ့ ဦးတို့က ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ.. ခစ်ခစ်…၊ နိုင်က နိုင့်သူငယ်ချင်းကို ကျောင်းတုန်းကလို ရိုးရိုးကြီးလေး မေမှတ်နေတာ ခစ်ခစ်..

..နိုင်လေးကို ဦးပြောရင်လည်း ယုံပါ့မလား..၊ အခုဟာက ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ…

ဦးအောင်အောင်ဆွေက ဖြစ်ပျက်ပုံကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် နားထောင်ရင်း အဖုတ်မှ အရည်တွေတောင် စို့လာသည်။ သူနှင့် သူ့ပထွေးတုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကိုတောင် မျက်စေ့ထဲ ပြန်ပေါ်လာခဲ့ရသည်။

..အင်း အဲတော့ အိဖြူက နိုင်ပြန်လာတာကို သိလား..

..ဘယ်သိဦးမလဲ အခုအခန်းထဲမှာ အိပ်ကျန်ခဲ့တယ်..

..နိုင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ ဦးပြန်တော့မှာလား..

..အဟီး နိုင်လေး ဦးကို စိတ်မဆိုးဘူးမလား..

..ဘာလို့ဆိုးရမှာလဲ.. ဦးကို နိုင်က ပိုင်တာမှ မဟုတ်တာ ..ခစ်ခစ်..။ နိုင်ဆိုလိုချင်တာက ဦးပြန်တော့မယ်ဆိုရင် နိုင်က အခုမှ ရောက်လာသလိုနဲ့ အခန်းကိုပြန်လိုက်မယ်လေ..။ မသိချင်ယောင်ဆောင်မှာပေါ့.

..အဲဒါပြောမလို့ နိုင်လေး ဦးကို စိတ်ဆိုးမလားဆိုတာ.. ဦး အိဖြူကို ချစ်လို့မဝသေးဘူး အခွင့်အရေးရတုန်း ဆက်ချစ်ချင်လို့….

..ဟောတော့ ခစ်ခစ်.. ဦးကတော့လေ တကယ်ပဲ၊ ခစ်ခစ် ဒါဆိုနိုင်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ..

..နိုင်လေးကို တစ်ခန်းပေးမယ်ကွာ ဒီညတော့ အဲဒီအခန်းမှာပဲ အိပ်လိုက်၊ ဦးက အိဖြူဆီပြန်သွားပြီးပြောလိုက်မယ်.. နိုင်လေးက ဟော်တယ်ရီဆက်ရှင်းကို ဖုန်းဆက်ပြီး မက်ဆေ့ထားခဲ့တယ်လို့.. ဒီညပြန်လာမအိပ်တော့ဘူး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်မှာ အိပ်မယ်လို့…

..ဦးက တော်တော်ဉာဏ်ထွက်တယ်နော် ဒါမျိုးဆို ခစ်ခစ်.. နိုင့်ကိုလည်း မမေ့ရဘူးနော် ဒါပဲ ဟင့်..

ထိုဖြင့် ဟော်တယ်မှာ အခန်းကိစ္စ နိုင်နိုင့်ကို စီစဉ်ပေးပြီးတာနှင့် ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် အိဖြူရှိရာသို့ အပြေးလေး ပြန်လာခဲ့ပါတော့သည်။

——————————————-

..ဖြူလေး..

..အို့..ကိုရီး.. လန့်လိုက်တာ ကိုရီးကလည်း… ဘာလုပ်မလို့လဲ ဒီထဲမှာ…

…ဖြူလေးကို သတိရလို့ပေါ့.. မချစ်ရတာကြာပြီလေ…

..အို..မဖြစ်နိုင်တာ ..တော်ကြာ မေမေ ဝင်လာဦးမယ်..

..မလာပါဘူး… အခု သူ ဘုရားရှစ်ခိုးနေတယ်.. နောက် ပုတီးစိတ်ဦးမှာ၊ နာရီဝက်လောက်ကတော့ အနည်းဆုံးပဲ…

..ဟင့်အင်း ကိုရီးရယ်… မီးလန့်တယ်… အို့.. အဲဒီလက်ကြီးကလည်းနော်.. ခက်တော့တာပဲ..

အထက်ပါစကားပြောသံများမှာ ယောက္ခထီးကြီး ဦးအောင်အောင်ဆွေနှင့် ချွေးမချောလေး အိဖြူသဇင် တို့ ၊ အိဖြူသဇင်၏ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပြောဆိုနေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ အမှတ်မထင်ပဲ နိုင်နိုင့်ဟော်တယ်အခန်းမှာ မှားယွင်းခဲ့ကြပြီးနောက် သောက်လို့ငတ်မပြေနိုင်တဲ့ ဆားငံရည်ထက်ကောင်းသော အရာဆိုတော့ ဆက်ခါဆက်ခါ မှားယွင်းခဲ့ကြလေသည်။ ယခင်က အိဖြူက ဦးအောင်အောင်ဆွေကို ဖေဖေဟု ခေါ်ခဲ့သော်လည်း သူတို့ချင်းတွေ့လျှင် ကိုရီးဟုခေါ်ရန် ဦးအောင်အောင်ဆွေက ပြောထားသဖြင့် အိဖြူက အသုံးအနှုန်းကို ပြောင်းလဲခဲ့လေသည်။

တကယ်တော့ နိုင်နိုင်ပြန်သွားပြီးနောက် အိဖြူက ဦးအောင်အောင်ဆွေကို ရှောင်နေခဲ့သော်လည်း၊ အံတိုနေပြီဖြစ်သော ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လက်မှ အိဖြူ လွတ်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ပေ။ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေစေရန် အခွင့်အရေးများ မရ ရအောင်ဖန်တီးကာ အိဖြူကို အရှက်ကုန်ပြီး ကာမအရသာ နှစ်သက်သွားသည်အထိ စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်ခဲ့လေရာ၊ အခုတော့ ကိုရီးနှင့် မီး ဘဝသို့ပင် ရောက်နေခဲ့ခြေပြီ။

သူတို့နှစ်ယောက် နောက်ဆုံးအကြိမ် နွေရာသီ အပန်းဖြေအိမ်လေးသို့ သွားရောက်ပြီး တစ်နေ့လုံးအချစ်တလင်းခေါ်ခဲ့ကြသည်မှာ တစ်ပတ်လောက်ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခါပြီးတော့ အခုချိန်ထိ နှစ်ယောက်တည်းတွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးကလည်းမရ။ အိမ်မှာလည်း နေ့တိုင်းတွေ့နေရပြီး၊ မြင်သာမြင် မကြင်ရဆိုတော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် အလွန်တင်းနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စနေနေ့တစ်ရက်၊ အိမ်မှာ ခိုင်းသည့်လူများအလစ်၊ သူ့မိန်းမ ဘုရားခန်း အဝင်၊ ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် သူ့သားနှင့်ချွေးမ အိပ်ခန်းသို့ အသာဝင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မနက်အိပ်ယာထ၊ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုယ်မှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါအကြီးကို ပတ်၊ ခေါင်းမှာလည်း လျှော်ထားသော ဆံပင်တွေကို ဆံပင်အခြောက်ခံစက်နဲ့ မှုတ်ပြီးခါစမို့ ဖားယားချလျှက် မှန်တင်ခုံရှေ့ထိုင်ကာ မျက်နှာလိုးရှင်းလေးပွတ်နေစဉ်၊ အနောက်မှာ ရုတ်တရက်ရောက်လာသော ဦးအောင်အောင်ဆွေကြောင့် အိဖြူတစ်ယောက် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရချင်းပင်။

..ကိုရီး အခန်းတံခါး..

..ဘာမှစိတ်မပူနဲ့ ကိုရီး ဂလန့်သေချာချခဲ့တယ်..

ဦးအောင်အောင်ဆွေက အိဖြူ၏ မခြောက်တခြောက် ဆံပင်တွေကို ဂုတ်နားလေးမှ ဖယ်ရင်း ပုခုံးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ အိဖြူ ယားလို့ တချက်တွန့်သွားသည်။ သို့သော်လည်း ခေါင်းလေး လှည့်ကြည့်လာသော အိဖြူ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ငုံစုပ်တာ ခံလိုက်ရတော့ အိဖြူတစ်ယောက်လည်း ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လည်ဂုတ်ကို တွဲလဲခိုပြီး တုန့်ပြန်နမ်းလာတော့သည်။

ဦးအောင်အောင်ဆွေက အိဖြူကို ဂျိုင်းနှစ်ဖက်အောက်မှ အသာမလိုက်ရာ အိဖြူတစ်ယောက် မတ်တတ်ထလျက်ပါလာတော့သည်။ နှစ်ဦးသား တတ်မတ်တမော နမ်းနေကြစဉ်မှာပင် ဦးအောင်အောင်ဆွေက အိဖြူကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ အိဖြူ၏ ဖောင်းအိတင်းနေသော နို့နှစ်လုံးကို ဦးအောင်အောင်ဆွေ သူ့မျက်နှာကြီးဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်း ထောင်မတ်လာသော နို့သီးခေါင်းကလေးများကိုလည်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေပေရာ အိဖြူခင်မျာ ဒူးများညွှတ်ခွေမကျသွားအောင် မနည်းထိန်း၍ ဦးအောင်အောင်ဆွေ၏ လည်ဂုတ်ကြီးကို တွဲလွဲခိုထားရပေတော့သည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက နို့စို့လို့ဝသွားတော့ အိဖြူကို မချီပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်တော့သည်။

..ဖြူလေး အဲ့လို ရေချိုးပြီးခါစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ကလေးကို အကိုရီးက တကိုယ်လုံး လျက်ပစ်ချင်တာကွ..

…ဟင့်..အချိန်သိပ်မရှိဘူးနော် ကိုရီး၊ မီးလန့်တယ်၊ တော်တော် မေမေ တံခါးလာခေါက်နေရင် ပြဿနာတက်နေမယ်..

..အင်းပါကွာ ဖြူလေး အဖုတ်လေး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေးကိုပဲ လျက်သွားတော့မယ် ဒါဆိုလည်း…

ဒါကလည်း တကယ်တော့ အပြောပါ။ ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် အိဖြူအဖုတ်လေးကို အားရပါးရ လျက်ပြီးချိန်မှာ အိဖြူက ဒီတိုင်းဘယ်ပြန်လွတ်တော့မည်နည်း။ သူ့လက်ကလေးတွေက ဦးအောင်အောင်ဆွေ ကောင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နေပြီး သူ့ဟာလေးထဲ အတင်းထည့်ခိုင်းနေသည်။ ဦးအောင်အောင်ဆွေကလည်း အရင်စုပ်ပေးမှ ထည့်ပေးမည်ဟု ဆိုသဖြင့် ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းစုပ်ပေးရှာသည်။ လိုက်လည်းလိုက်သည့် ချွေးမနှင့် ယောက္ခထီး။

နောက်ဆုံးတော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေတစ်ယောက် သူ့သားလင်မယားအိပ်သည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သူ့ချွေးမချောလေး အိဖြူသဇင်ကို လေးဘက်ထောက် ခိုင်းကာ အနောက်မှ လုပ်ရင်း ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ နှစ်ဦးသား ရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်။

…………………………………….

…ကိုရီး… ဒုက္ခတော့ ရောက်ကုန်ပြီထင်တယ်..

…ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖြူလေး…

…မီးမှာ ဟိုဟာ ဒီလ မလာဘူး နောက်ကျနေတယ်….

..ဟင် ဟုတ်လား၊ သေချာရဲ့လား ဖြူလေးရယ်…

..သေချာတယ် ထင်တာပဲ ကိုရီး၊ မသေချာလည်းပဲ ဟုတ်ခဲ့ရင်ဆိုတာ ပြောလို့ရမလား.. မီး အရမ်းကြောက်တာပဲ… ဟင့်ဟင့်.. ရွှတ်.. အီးးးး ဟင့်… ဟင့်..

..အို ဖြူလေးကလည်း ငိုမနေပါနဲ့ .. ကိုရီး စဉ်းစားလိုက်ပါဦးမယ်….

……………………………………..

ချန်ဂီ လေဆိပ်၊ စင်္ကာပူ။

..ဟော ..အချစ်ကလေး ..မတွေ့တာတောင်ကြာလို့.. လှလိုက်တာကွာ….

..အင်း ..ကိုရောဘဲ တခါထဲ စလုံးနဲ့တည့်လို့ထင်တယ် ဝလို့ ဖြူလို့၊ ဗိုက်တောင်နည်းနည်းရွဲလာတယ်၊ အိုဗာရှိတ်ဖြစ်နေပြီနော် ဟင်း…

..ဟာကွာ အချစ်ကလည်း အခုတလော အစားကောင်းနေလို့ပါ၊ ဟဲဟဲ.. အခုလည်း ချစ်ကလေး ရောက်တုန်း လျှောက်လည်မယ်ဆိုပြီး ခွင့်ယူထားတယ်၊ အလုပ်မလုပ်ပဲနဲ့ အစားတွေပဲ စားဖို့ကိန်းမြင်တယ်၊ အဟစ်ဟစ်..

..ဖြူက မလည်ချင်ပါဘူး ကိုနဲ့တွေ့ရအောင်ပဲ လာခဲ့တာ၊ အခုတလော အလုပ်ကလည်း နည်းနည်းပါး၊ အဖေကလည်း နင့်ယောက်ျားမတွေ့ရတာကြာပြီ သွားလည်ပါလားတဲ့၊ ငါတို့နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ပါတယ်တဲ့။ မေမေကလည်း အင်း သူပြန်မလာတာကြာပြီ နင်လိုက်သွားဦးတဲ့ ခစ်ခစ်၊ သူ့သားတောင် သူ စိတ်မချလို့ ချွေးမကို အတင်းလွတ်နေတာ..

…ဟဲဟဲ ကိုကလည်း ပြန်လာချင်တာပေါ့ကွာ၊ အလုပ်က ခွင့်အကြာကြီးယူမရလို့ တစ်ပတ်လောက်နဲ့လည်း ပြန်မလာချင်ဘူးလေ၊ အခု အချစ်လာတော့ ကိုယ်က တစ်ပတ်လောက်ခွင့်ယူမယ်၊ အချစ်က တစ်လလောက်နေပြီးမှ ပြန်၊ ဟုတ်လား..

စင်္ကာပူက တကယ်တော့ နှစ်ရက်လောက်လည်ပြီးရင် သွားစရာမရှိတော့ပြီ။ မျိုးဆွေတစ်ယောက်ကတော့ ငတ်သမျှကို အတိုးချစားလေတော့သည်။ အိဖြူလည်း အကြိုက်တွေ့ နေရသည်။ ကိုမျိုးဆွေတစ်ယောက် စလုံးမှာ နေတာကြာတော့ လိင်ကိစ္စ မှာလည်း တော်တော်လေး တိုးတက်လာတာကို တွေ့ရသည်။ အင်တာနက်ထဲ တချိန်လုံးသွားနေလို့လားမသိ။ တခါတလေ အိဖြူနှင့် အချစ်စခန်းဖွင့်ပြီးရင်တောင် ခနတဖြုတ် ကွန်ပြူတာရှေ့သွားထိုင်ပြီး ကီးဘုတ် တဂျောက်ဂျောက်နဲ့ ရိုက်နေတတ်သည်။ အိဖြူကတော့ မစပ်စုချင်သလိုပင်၊ သိပ်လည်း စိတ်တော့မဝင်စား။ သူ ရာသီလာနောက်ကျသည့်ကိစ္စလေး အဆင်ပြေသွားတာကိုပင် စိတ်ချမ်းသာနေသည်။

တစ်ညတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူနှင့် ကိုမျိုးဆွေတို့ အချစ်စခန်းဖွင့်ပြီး ပန်းတိုင်ရောက်သွားတော့ ရေဆေးသန့်စင်ပြီး သူက ကုတင်ပေါ်တက် စောင်အောက်ဝင်တုန်း ကိုမျိုးဆွေက ကွန်ပြူတာရှေ့မှာ တဂျောက်ဂျောက် လုပ်နေသည်။ ခနနေတော့ ကိုမျိုးဆွေ အိမ်သာထဲ ဝင်သွားတော့ ကွန်ပြူတာ ဝင်းဒိုးကို သေးအောင်လုပ်ထားခဲ့သည်။ အိဖြူက အသာထပြီး ဝင်းဒိုးကို ကြီးကြည့်လိုက်သည်။ ဗမာစာလုံးတွေ အတန်းလိုက် အတန်းလိုက် တက်တက်လာတာ တွေ့ရသည်။

အင်း ချပ်ဆိုတာပဲနေမှာပဲ၊ ကြည့်ရတာ လူတွေနဲ့ စကားပြောနေပုံပဲ။ နာမည်တွေကလည်း ဘာနာမည်တွေလည်းမသိဘူး၊ တစ်ခုက တရုတ်ဖုန်းနာမည်။ ညီဟွဟွေ ဆိုလား၊ စီးခရက်ဘွိုင်းတဲ့၊ နောက်တစ်ယောက်က မေချစ်သူမောင် ဆိုလား၊ဟင် ကောင်မလေးများလား၊ မောင်ဆိုတော့ ယောက်ျားလေးနေမှာပေါ့။ ဟင်၊ ယောက်ျားတွေနဲ့ ဘာလို့ ကိုမျိုးဆွေက ချပ်လုပ်နေတာလဲ။ အိဖြူကြည့်နေတုန်း စာတန်းလေးတွေ တက်လာသည်။

..ကိုအိုဗာရှိသေးလား….

..ကိုအိုဗာ အမြန်လာပါ..ကျနော်လိုင်းမကျခင်..

အင်း ဘာတွေလဲမသိပါဘူး။ အိဖြူ ဝင်းဒိုးကို ခုနက ကိုမျိုးဆွေထားခဲ့သလို ပြန်ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲကာ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံအိပ်နေလိုက်တော့သည်။

———————————

အိဖြူတို့ဆီက ပြန်လာတော့ လမ်းမှာ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ရထားပေါ်မှာ အိပ်စင်ပါသည့် အတန်းမှ စီးလာခဲ့သည်။ သူ့နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ အမျိုးသားကြီးတစ်ဦး၊ သူ့ဘေးမှာက တက္ကသိုလ်ကျောင်း သားတစ်ဦး လိုက်ပါလာခဲ့ကြသည်။ ကောင်ကလေးမှာ မောင်စောကြည်ဟုခေါ်ပြီး စက်မှုတက္ကသိုလ်တက်နေသူ ဖြစ်လေသည်။ အမျိုးသားကြီးကတော့ ပုတီးအလုံးကြီးများပါသော စိတ်ပုတီးကြီးကိုသာ မျက်လုံးပိတ်ပြီး စိတ်နေလေသည်။ မောင်စောကြည် နှင့် နိုင်နိုင်တို့ကတော့ ရထားထွက်ပြီး တစ်နာရီလောက်မှာပင် ခင်မင်သွားကြတော့သည်။ နိုင်နိုင်က ဘူတာရုံတွေရောက်လျင် စားစရာ တိုလီမှုတ်စလေးတွေကို ဝယ်၊ မောင်စောကြည်ကိုပါ မျှကျွေး၊ စကားတွေတပြောပြောနှင့် လိုက်လာခဲ့ကြလေသည်။

ညနေစောင်းပြီးမှောင်လာတော့ အိပ်ဖို့ရာ ပြင်ကြရလေသည်။ အပေါ်ထပ်မှ ဆွဲချရသော အိပ်စင်ကို ဦးလေးကြီးအတွက် ပေးလိုက်ရပြီး သူတို့ထိုင်နေသော ခုံများကို ဆွဲဆန့်လိုက်သဖြင့် အိပ်ယာဖြစ်သွားသော နေရာတွင် နိုင်နိုင် နှင့် မောင်စောကြည်တို့ နေရာယူကြရသည်။ နိုင်နိုင်ကတော့ အတွေ့အကြုံရှိနေပြီး လိင်ကိစ္စမှာ တက်ကြွသူ တစ်ဦးမို့၊ ယခုလို သူစိမ်းကောင်လေး နှင့် ကပ်ရက် အိပ်ရမှာနှင့် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော အကွက်တို့ကို မြင်မိပြီး ရင်ခုန်လာရသည်။ သို့သော်လည်း သူ့လို အသက်ကြီးကြီး အိမ်ထောင်သည် မိန်းမကို မောင်စောကြည်လို တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားလေးက စိတ်ဝင်စားပါ့မလားဟု တွေးရင်း ညနေစောင်းကတည်းက မသိမသာ လေ့လာနေမိသည်။

မောင်စောကြည်၏ တချက်တချက် ခိုးကြည့်သော မျက်လုံးတွေက သူ့ရင်သားတွေ ပေါင်လုံးတွေဆီ ရောက်ရောက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်။ သို့အတွက်ကြောင့်လည်း ညအိပ်ယာဝင်တော့ အောက်ခံမပါပဲ ထမိန်တစ်ထပ်ထည်း ဝတ်၊ အပေါ်ကလည်း တီရှပ်ကို အောက်က ဘရာဇိယာမခံပဲ ဝတ်ထားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရထားလှုပ်တော့ အရမ်းခုံနေမှာ စိုးသဖြင့် အပေါ်က ဆွယ်တာတစ်ထည် ထပ်ဝတ်ထားလိုက်ရသည်။

…ရထားက အရမ်းခုန်တာပဲနော်၊ ငါတော့ မိုးလင်းရင် အိပ်ယာပေါ်မှာတောင် ရှိပါတော့မလားမသိဘူး၊ အောက်ပြုကျပြီ ခစ်ခစ်…

..ဟာ အန်တီကလည်း ကျနော်က ပိုဆိုးသေးတယ်၊ အဆောင်အိပ်ခန်းထဲမှာ အိပ်ရင်တောင် မနက်ကြရင် ခေါင်းက ခြေရင်းဘက်ရောက်နေတတ်တာ၊ အဟီး.. ကျနော် ခြေထောက်နဲ့ အန်တီ့ကို ကန်မိရင် ကန်တော့နော် အဟားးး ကြိုကန်တော့ထားတာ..

…အောင်မလေးကွယ် ငါကလည်း အိပ်လိုက်ရင် တုံး ကနဲပဲ၊ ဆင်နင်းသွားရင်တောင် နိုးချင်မှနိုးမှာ၊ မင်းကန်တာလောက်ကတော့ အပျော့ပေါ့…

…ဟားဟား..အဲဒါကတော့ ကျနော့်အတိုင်းပဲ.. အဟီး…

ကောင်လေးကလည်း စကားခေါ်ထားတဲ့ပုံက မဆိုးပါလား၊ ငလည်လေးပဲလို့ နိုင်နိုင့်စိတ်ထဲ တွေးနေမိသည်။ တကယ်အိပ်ယာဝင်ကြတော့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်က တစ်တောင်လောက်တော့ ကွာဝေးပါသေးသည်။ သို့သော်လည်း ရထားကပဲ တဝုန်းဝုန်းခုန်လို့လား မောင်စောကြည်ကပဲ တမင်ရွေ့လာတာလားမသိ တစ်နာရီလောက်မှာ သူတို့နှစ်ဦး ကိုယ်ချင်းကပ်လို့ ကြားထဲမှာ စောင်နှစ်ခုသာ ခြားတော့သည်။

နိုင်နိုင်က မောင်စောကြည်ဘက်ကို ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေလိုက်သည်။ သူ့တင်ပါးပေါ် မောင်စောကြည်လက်ဖဝါးတွေ ရောက်လာတာ သိလိုက်ပြီး ရင်ထဲမှာ ပျော်သွားသည်။ အဟိ လာပြီ လာပြီပေါ့။ မောင်စောကြည်ကလည်း လူသာငယ်သည်၊ ပညာက ခေသူမဟုတ် ဆိုသူပေတည်း။ လူပျို ပေါက်စဖြစ်ကတည်းက သူတို့အိမ်နီးချင်း မုဆိုးမ တစ်ယောက်၏ ပညာပေးမှုကြောင့် သာအိတစိုစို ဖြစ်နေခဲ့ရပြီး၊ အမျိုးသမီးကြီးတွေကို စိတ်ပိုလာနေခဲ့ရသူဖြစ်ရုံသာမက လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံကလည်း မနည်းတော့ပြီ။ သူ၏ အတွေ့အကြုံများကို ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် သွားရည်တမျှားမျှား ကျအောင် အဆောင်က သူငယ်ချင်းများရှေ့တွင် ဖောက်သည်ချတတ်သည်မှာလည်း သူ့ဝါသနာ။ နိုင်နိုင့်ကို မြင်ကတည်းက ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိသည်ဆိုတာ သူတွက်ထားပြီးသား။ ယောက်ျားကဗိုလ်မှူး ရှေ့တန်းမှာ အနေများသည်ဆိုတော့ ပိုသေခိာသည်။ တောင်းတနေမှာပဲ။

ဒါပေမဲ့ အဲဒါကလည်း အန္တရာယ် များသည်။ အသွားမတော်တလုပ် ဆိုသလို၊ ဒုက္ခရောက်မှာလည်းစိုးသည်။ ထုံးစံအတိုင်း စကြည့်လို့ အခြေအနေမကောင်းရင် ရှေ့ဆက်မတိုးနဲ့ပေါ့။ ဒါက မောင်စောကြည်ရဲ့ အထာ။ မောင်စောကြည်လက်ဖဝါးက စောင်အောက်က အသာလျှိုဝင်ပြီး နိုင်နိုင့် တင်ပါးလုံးလုံးလေးပေါ် တင်လိုက်ပြီး မသိမသာ ပွတ်ပေးနေတာကို ငြိမ်ခံနေကတည်းက မောင်စောကြည်က မီးစိမ်းကို တွေ့နေပြီ။ သူ့လက်ဖဝါးတွေကို တင်ပါးပေါ်မှ အရှေ့ဘက် ဗိုက်သားလေးပေါ် ရွှေ့လိုက်သည်။ နိုင်နိုင့်ဖင်လေး ပိုကောက်လာသည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော ကောင်ကြီးနှင့် ထောက်မိနေပြီ။

မောင်စောကြည်က နိုင်နိုင့်ဗိုက်သားလေးတွေကို တီရှပ်အောက်မှ ပွတ်နေရင်း အပေါ်ဖက်သို့တက်လာတော့ ဘရာဇီယာဝတ်မထားသော နို့ကြီးတွေကို သွားစမ်းမိသည်။ ဟိုက်။ ထင်တာထက်တောင် ဟော့နေပါလား။ မောင်စောကြည် ပေါ်တင်ပဲ ကြမ်းတော့သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေနှင့် နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်၊ ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ် လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ နောက် သူတို့ခြုံနေသော စောင်နှစ်ထည်ကို တစ်ထည်တည်း နှစ်ထပ်ဖြစ်သွားအောင် လုပ်လိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကတော့ ခါးမှာ ကွင်းလုံးတက်နေပြီ နိုင်နိုင့်ထမိန်ကိုသာ နိုင်နိုင့်တင်ပါးကျော်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ အေးစက်ပေမဲ့ အိနေသည့် နိုင်နိုင့် ဖင်လုံးကြီးကြားသို့ မောင်စောကြည်၏ ပူနွေးနွေး ဒုတ်ကြီး လျှိုဝင်သွားသည်။

…ဟင့်..အင်းးးးး..အင်း….

နိုင်နိုင့်ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ မောင်စောကြည်က သူ့ဒူးခေါင်းတဘက်ကို နိုင်နိုင့်ပေါင်လုံးနှစ်ခုကြားကို ထိုးထည့်လိုက်တော့ အဆင်ပြေစေရန် နိုင်နိုင်ကလည်း သူ့ခြေထောက်တဖက်ကို အသာမြှောက်ပေးလိုက်သည်။ မောင်စောကြည်က ကိုယ်လုံးကို အောက်အနည်းငယ်လျှောချပြီး ဖင်ကို ကော့လိုက်တော့ သူ့လီးထိပ်ကြီးက နိုင်နိုင်၏ အရည်ရွဲနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ဝသို့ လာထိတော့သည်။ နိုင်နိုင်က အနောက်ကို ပိုကော့ပေး၊ မောင်စောကြည်ကလည်း အပေါ်ကို ကော့ထိုးလိုက်တော့ မောင်စောကြည်လီးကြီးက နွေးထွေးနူးညံ့လှသော နိုင်နိုင့်စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက အတွေ့အကြုံရှိကြသူများမို့ ခနလေးဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တပေါင်ကျော်ပုံစံဖြင့် လိုးနေကြလေပြီ။

နိုင်နိုင်က သူ့လက်ကို နောက်ပစ်ပြီး မောင်စောကြည်၏ ဖင်ကို အတင်းဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်ထဲ မောင်စောကြည်လီးကြီး ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် လုပ်ပေးလေသည်။ ထိုပုံစံအတိုင်းလုပ်နေရင်းမှ မောင်စောကြည်က အားမရလာတော့ သူ့လီးကြီးကို ပြန်ချွတ်ပြီး နိုင်နိုင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်၊ လှေကြီးထိုးပုံနှင့် လုပ်တော့သည်။ ရထား ခုန်ဆောင့်နေတာကလည်း သူတို့အတွက် အလွန်အဆင်ပြေနေတော့သည်။ နိုင်နိုင့်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို မောင်စောကြည်က ငုံစုပ်တော့ နိုင်နိုင်ကလည်း သူ့လျှာကလေး မောင်စောကြည်ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ အရှိန်တွေရလာကြတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အငမ်းမရ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဆွဲဖက်လိုးနေကြရင်း ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ပထမဆုံး ရောက်သွားကြရတော့သည်။

…အား…ကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ်….

..ဟင်း..မင်း လူဆိုးလေးနော်.. သူများမှာ ယောက်ျားရှိပါတယ် ဆိုတာကိုတောင် အတင်းတက်လုပ်တယ်၊ ခါထဲ..

..အဟိ..အန်တီကလည်း မကြိုက်တာကြနေတာပဲ၊ ဟီးဟီး…

ခနလေးပါပဲ၊ နောက်တချီ ပြန်စကြပြန်တော့သည်။

………………………………………………….

နိုင်နိုင် ဘူတာကြီးမှာ မခွဲချင်ခွဲချင်နှင့် မောင်စောကြည်လေးနဲ့ ခွဲလာခဲ့ရသည်။ ဖုန်းနံပါတ်တွေ ဖလှယ်ပြီးနောက် အခွင့်အရေးရလျှင် ဆုံကြစို့ဟု ပြောလာခဲ့ကြသည်။ သူတို့နေသော အရာရှိရိပ်သာ သို့ရောက်တော့ တစ်ညလုံး ရထားကလည်းခုန်၊ မောင်စောကြည်နဲ့လည်း ကဲထားသဖြင့် ကိုယ်တွေလက်တွေနာ၊ အိပ်ချင်လာသဖြင့် အဝတ်တောင်မလှဲနိုင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားရသည်။ တရေးနိုးလာတော့ အိမ်မှာလည်း တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ရင်ထဲ ဟာတာတာဖြင့် ပျင်းသလိုလို ၊ ရှော့ပင်ထွက်ရမှာတောင် စိတ်မပါတော့သဖြင့် အိပ်ယာထဲ လှဲနေတုန်း

..ကလင်း…

ဖုန်းကမြည်လာလို့ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့။

..နိုင်လေးလား…

..ဟင် ဖေကြီးလား အခုဘယ်မှာလဲ..

…ဖေကြီး တို့အသိအိမ်တစ်အိမ်မှာ၊ မြို့ကို ရောက်တယ်၊ သမီးတို့ဆီရောက်တော့ ခရီးထွက်သွားတယ်တဲ့ ဒီနေ့လောက် ပြန်ရောက်မလားမသိဘူး ဆိုတာနဲ့ ဖေကြီး အသိတစ်ယောက်အိမ် သွားတည်းနေတာ..

..အင် ဒါဆိုရင် အတော်ပဲ မီးဆီမှာ လာတည်းတော့၊ ဒီမှာ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေတာ …

..အော် မောင်အောင်နိုင်ကရော ဘယ်သွားလို့လဲ..

..သူက အထူးစစ်ဆင်ရေးရှိလို့လေ၊ ဖေကြီးရဲ့ အခုမီးက အိဖြူတို့ဆီသွားလည်ပြီး ပြန်လာတာ၊ အခုလာခဲ့၊ လိပ်စာပြောလိုက် မီး ကားလွတ်လိုက်မယ်.. မေမေရော နေကောင်းလား…

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခရီးထွက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်၊ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ကျန်မှ ရမည်ဆိုတာ နိုင်နိုင်က သိထားသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ့ကို အကြိုလွှတ်လိုက်သော ကားဖြင့် ဦးချစ်ဆွေ ရောက်ချလာသည်။ ဦးချစ်ဆွေ အထုပ်အပိုးတွေကို ဒရိုင်ဘာတပ်သားလေးက ကူသယ် အခန်းတွင်း ချပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ နိုင်နိုင်က တံခါးမကိုပိတ်ပြီး လော့ချနေချိန်မှာပင် ဦးချစ်ဆွေက နိုင်နိုင့်အနောက်မှ သိုင်းဖက်ပြီး ဂုတ်လေးကို ငုံနမ်းလိုက်လေသည်။

..နိုင်လေးက ပိုပြီးလှလာ တောင့်လာလိုက်တာကွာ…. ချစ်စရာကြီး….

..ဟွန့် ဖေကြီးကလည်း မာမာတောင်တောင်ပဲ မဟုတ်လား ခစ်ခစ်…

နိုင်နိုင်က သူ့ဖင်ကြီးကို လာထောက်နေသည့် ဦးချစ်ဆွေ၏ လီးမာမာကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင် လှမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ နိုင်နိုင်က တံခါးပိတ်အပြီး ဦးချစ်ဆွေနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်သည့်အချိန်မှာတော့ ဦးချစ်ဆွေက သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်လို့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလိုက်ပုံနေလေပြီ။ သူ့ကောင်ကြီးကတော့ သူ့ဆီးခုံမှ လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ ထောင်မတ်လို့ နိုင်နိုင့်ရင်ဘတ်ကို အမြှောက်နှင့် ချိန်ထားသလိုပင်။

…ဟွန့်ဖေကြီးကလည်း ရောက်တာနဲ့ တခါထဲ တန်းပြီးတော့…. တန်းနေတာပဲ ခစ်ခစ်..

နိုင်နိုင်ကလည်း ပြောသာပြောနေတာပါ သူ့လက်တွေက အလိုလို သူနှင့်ရင်းနှီးပြီးသား ဦးချစ်ဆွေ၏ လိင်တန်ကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးရင်းက ဦးချစ်ဆွေရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ နိုင်နိုင့်လျှာကလေးက ဦးချစ်ဆွေ၏ ဒစ်ဖျားကို အသာလျက်လိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကို ဟပေးလိုက်တော့ ဦးချစ်ဆွေက ရှေ့ကို ခြေတဖဝါးစာရွှေ့ပြီး နိုင်နိုင့် အာခံတွင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ နွေးထွေး နူးညံ့သော နိုင်နိုင့်အာခံတွင်းလေးက ဦးချစ်ဆွေ၏ လိင်တန်ကြီးကို စုပ်ယူလိုက်သော အခါမှာတော့ ဦးချစ်ဆွေခင်မျာ ဒူးများပင် ချောင်ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။

ဦးချစ်ဆွေမှာ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့ နိုင်နိုင့် ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးကော့ကာကော့ကာ ဖြင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို နိုင်နိုင့်ပါးစပ်တွင်းသို့ ထိုးသွင်းနေမိလေတော့သည်။ နိုင်နိုင်ကလည်း သူ့ဦးဦးချစ်အကြောင်း သိပြီးသားမို့ ဦးဦးချစ်အတန်ကြီး အာဂေါင်မထိုးမိစေရန် လိင်တန်အရင်းကို သူ့ကလေးနှင့် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကိုလည်းစေ့ပေးထားလိုက်လေသည်။ ဦးချစ်ဆွေကတော့ အောင်းထားရတာလည်းကြာ၊ စုပ်အားလည်းကောင်းလှသော နိုင်နိုင့်အိမ်ရှေ့တံခါးဝ အနီးမှာပင်၊ အမှုတ်ခံနေရတော့ ကြာကြာမထိန်းနိုင်၊ ခနလေးဖြင့် သုတ်ရည်တွေကို နိုင်နိုင့်လည်ချောင်းတွင်း တဒုတ်ဒုတ် ပန်းထုတ်ပစ်နေမိလေတော့သည်။

——————————-

..ကလင်းးးးးးးးးးးးးးး…

စောစောစီးစီး ထမြည်လာသော တယ်လီဖုန်းကြောင့် အိပ်ယာမှ လန့်နိုးလာသော နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ကယောင်ကတမ်းနှင့် လက်က ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေးပေါ်လက်ကို ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ သူလက်ထဲ ဖုန်းရောက်လာမှ သတိရပြီး ကမန်းကတန်း စကားပြောခွက်နေရာကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဖုံးလိုက်မိသည်။ နောက် သူ့ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသော ဦးဦးချစ်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူလည်း ဖုန်းသံကြောင့် နိုးသွားဟန်တူသည်၊ မျက်လုံးပွင့်လို့ နိုင်နိုင့်ကို ကြည့်နေသည်။ နိုင်နိုင်က အသံမထွက်နဲ့ဟု သူပါးစပ်မှာ လက်ညိုးထောင်ပြလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

..ဟယ်လို…

..အန်တီနိုင်နိုင်ကျော့နွယ် လား…

..ဟဲ့ မောင်စောကြည်၊ စောစောစီးစီးကွယ်၊ လန့်တောင်သွားတယ် ဖုန်းသံက..

..ဟင် မစောတော့ပါဘူး အန်တီရဲ့၊ အန်တီက အိပ်ယာမထသေးတာလား ဆောရီးပဲနော်..

အခုမှ နိုင်နိုင်လည်း နာရီကို လှမ်းကြည့်မိသည်။ ဟောတော့ မွန်းတောင်တည့်တော့မယ်။ ခစ်၊ ညက ဦးဦးချစ်နဲ့ မတွေ့ရတာကြာလို့ ကဲလိုက်ကြတာ ၊ ဦးဦးချစ်ကလည်း အနားကို မပေးဘူးလေ၊ မနက် အာရုံတက်လောက်မှ အိပ်မောကျသွားတာကိုး။ အဲဒါကြောင့် မနိုးကြတာ၊ အခု ဖုန်းလာမှပဲ နိုးတော့တာကိုး။

..အော်အေး ဟုတ်သားပဲ၊ ညက အိပ်ယာဝင်တာ နောက်ကျသွားလို့ မနိုးဘူးဖြစ်သွားတာ ခစ်ခစ်၊ အခုတော့ ထရတော့မှာပေါ့၊ ကဲပြော မောင်စောကြည် ဘာထူးလဲ..

နိုင်နိုင်က ကုတင်ခေါင်းရင်းကို ခပ်လျှောလျှောလေး ကျောမှီပြီး ဖုန်းပြောနေသည်။ ညအိပ်ယာဝင်ကတည်းက ကိုယ်လုံးတီးမို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ပြတင်းပေါက်မှန်ကို ဖြတ်ဝင်လာတဲ့ နေရောင် အောက်မှာ ဝင်းနေသည်။ ဦးချစ်ဆွေက အသာအိပ်ယာပေါ်မှာ တံတောင်ထောက်လို့ နိုင့်နိုင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လာစို့သည်။ နိုင်နိုင်က ဖုန်းပြောနေရင်းက ဦးချစ်ဆွေ လက်မောင်းကို လက်သည်းနဲ့ ဆိပ်လိုက်ရင်း မျက်စောင်းလေးပါ တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ အခုထိ မဝသေးဘူးလား ဆိုသည့်သဘော။

..အန်တီလား၊ အင်း ဘာမှ လုပ်စရာမရှိပါဘူး ကွယ်၊ ခရီးပန်းလာလို့ အိမ်မှာပဲ နားနေတာ..

ဦးချစ်ဆွေလက်က နိုင်နိုင့်ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးဆီ ရောက်လာပြန်သည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ စောက်စေ့လေးတွေကို ဆွနေပြန်သည်။

..အင် အန်တီ့ဆီ လာလည်မို့.. ဒီနေ့ကတော့…

နိုင်နိုင်က အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး ငြင်းမလို့ ကြံနေတုန်း သူ့ကို လက်နဲ့တို့လိုက်ပြီး လက်မထောင်ပြနေတဲ့ ဦးချစ်ဆွေကို တွေ့လိုက်လို့ ဖုန်းစကားပြောခွက်ကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဖုန်းပြီး။

..ဘာလဲ ဖေကြီး ဘာပြောမလို့လဲ..

..ခေါ်လိုက် အိမ်ကို.. ဖေကြီး ချောင်းချင်လို့..

..အင် ဖေကြီးကလည်း ..

နိုင်နိုင်က မျက်မှောင်လေး တစ်ချက်တွန့်ကာ ပြန်မေးလိုက်ရင်းမှ ၊ တွေးလိုက်မိပြီး ကြက်သီးပါထသွားသည်။

..တကယ်လား ဖေကြီး..

ဦးချစ်ဆွေ ခေါင်းငြိမ့်ပြတာတောင် မစောင့်တော့။

..အေးလေ အန်တီတစ်ယောက်ထဲလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပါပဲ၊ ဘယ်အချိန်လောက် ရောက်မှာလဲ….

နိုင်နိုင် ဖုန်းပြန်ချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ဦးချစ်ဆွေ ကလိထားလို့ သူ့စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်း ရွဲစိုနေပြီ။ နောက်ပြီး သူနဲ့ မောင်စောကြည်လုပ်တာကိုလည်း ဦးချစ်ဆွေ ချောင်းကြည့်နေမှာဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက အရမ်းဖြစ်နေသည်။ ဦးချစ်ဆွေကလည်း မနက်အိပ်ယာထ အားအပြည့်နဲ့မို့ နိုင်နိုင့်ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်လို့ တဖောင်းဖောင်းချနေလိုက်သည်မှာ နောက်တစ်နေ့ဆိုတာ မရှိတော့ဘူးလားဟုပင် ထင်ရလေတော့သည်။

…………………………………

ဦးချစ်ဆွေနှင့် နိုင်နိုင်မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မရှိကြပေ။ မနေ့ညက ဦးချစ်ဆွေနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ရင်း နားနေရသော အချိန်တွေမှာ နိုင်နိုင်က သူ့ခရီးသွား စွန့်စားခန်းများကို ပြောပြနေပေရာ၊ ကောင်းခန်းရောက်လိုက် ဦးချစ်ဆွေက ထဆွဲလိုက်၊ တချီပြီးတာနဲ့ နောက်တခန်းပြော၊ ဦးချစ်ဆွေ စိတ်ထလာပြီး တချီဆွဲလိုက် ဖြစ်နေရသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့်လည်း မောင်စောကြည်ဆိုတာ ဘယ်သူလဲ ဦးချစ်ဆွေက သိနှင့်ပြီးသားဖြစ်သည်။ အပြောနှင့်တောင် သူ စိတ်တက်ကြွရသဖြင့် တကယ်မြင်ချင်လာမိနေတုန်း မောင်စောကြည် ဖုန်းဆက်သည်ဆိုတော့ ဒါလိုချင်လို့ပဲ ဆိုတာ ဦးချစ်ဆွေ သိလိုက်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း နိုင်နိုင့်ကို မီးစိမ်းပြလိုက်တာ။

နိုင်နိုင့်သူငယ်ချင်း အိဖြူဆိုတာကိုလည်း လုပ်ချင်နေမိသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒါက အလှမ်းဝေးသည်လေ။ နိုင်နိုင်က သူတို့အခန်းနှင့်ကပ်ရက် ဧည့်သည်ခန်းမှာ ဦးချစ်ဆွေကို ဝင်နေစေပြီး အပြင်က သော့ခတ်ထားလိုက်သည်။ ထိုအခန်းမှနေ၍ သူတို့ အခန်းကို ချောင်းဖို့ အပေါက်တွေရှာရ၊ ချဲ့ရနှင့် ဦးချစ်ဆွေတစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်သွားရသည်။ နေ့ခင်း နှစ်နာရီလောက်ကြတော့ မောင်စောကြည်တစ်ယောက် ပေါက်ချလာတော့သည်။

နိုင်နိုင်နှင့် မောင်စောကြည်တို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စကားတွေ ပြောနေကြပြီး အိပ်ခန်းထဲ ရောက်မလာသေးသဖြင့် ဦးချစ်ဆွေတစ်ယောက် နည်းနည်းတင်းလာမိသည်။ သူက စောင့်နေရတဲ့သူမို့ပါ။ တကယ်က ဘယ်လောက်မှ မကြာ။ နိုင်နိုင် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာနှင့် မောင်စောကြည်တစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာရင်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လည်းလုပ် နိုင်နိုင့်ကိုလည်း ကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေက တစ်ခုခု သိချင်နေသလိုလို။ နိုင်နိုင်က အထာပေါက်ပြီးသား မောင်စောကြည်၏ ဂဏှာမငြိမ်ပုံကို ပြုံးကြည့်နေပြီးမှ။

..အန်တီတစ်ယောက်ထဲပါကွယ့် ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ။ အန်တီ့အမျိုးသားက ရှေ့တန်းမှာလေ၊ အထူးစစ်ဆင်ရေးဆိုလား သွားနေလို့..

..အဟီး.. အန်တီက အရမ်းချော၊ အရမ်းလှတာပဲနော်.. သေခြာကြည့်လေ ပိုချောလေပဲ..

..အောင်မလေး မြှောက်မနေနဲ့ ကိုယ်တော်ချော ဘာစားမလဲပြော ကော်ဖီသောက်မလား…

..စားလာခဲ့ပြီ အန်တီရဲ့ ကျနော်ဆာနေတာက ဒီပြင့်ဟာ..

..အောင်မလေး.. ဘာများ ဆာနေရတာလဲ..

..ဟီးဟီး သိရဲ့သားနဲ့ဗျာ.. ဒါနဲ့ အန်တီအန်တီနဲ့ လုပ်နေတာ အဲလောက်လည်း မကြီးသေးပဲနဲ့ဟာကို..

..အဲဒါဆိုလည်း မမ ပြောင်းခေါ် ကဲ..ခစ်ခစ်..

..မမကို နမ်းချင်တယ်…

..ဟင် ဧည့်သည်ကလည်း ထိုင်တောင်မထိုင်ရသေးဘူး .. ထနေပြီ အဟိ..

..မမရယ် မနောက်ပါနဲ့ တကယ်ပြောတာပါ..

..အို့..

..ပြွတ်စ်..

မောင်စောကြည်ကလည်း လက်သွက် ခြေသွက် မီးစိမ်းမြင်တာနဲ့ စဆွဲပြီ။ နိုင်နိုင့်ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ ဖက်နမ်းတော့သည်။

..အို အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ကွာ..

အခန်းထဲသွားမှ ဦးဦးချစ် မြင်ရမှာမို့ နိုင်နိုင်က နည်းနည်းမူလိုက်သည်။

..ဒါဆိုလည်း မမအခန်းထဲ သွားမယ်လေ..

..အောင်မယ် သူက ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဘယ်သူက အခန်းထဲသွားမယ် ပြောလို့လဲ..

နောက်တော့လည်း အခန်းထဲ ရောက်လာကြတာပဲပေါ့။ ဦးဦးချစ်မှာတော့ စိတ်ထဲမှာ နှမြောသလို မနာလိုသလိုလိုတော့ ဖြစ်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ နိုင်နိုင်က သူ့မယားမှ မဟုတ်တာလေ။ နဂိုထဲကမှ သူလည်း သူများမယားကို ဆွဲနေတာ ဆိုတော့။ ဒါပေမဲ့ သူက နိုင်နိုင့်ကို ယောက်ျားမယူခင်ကထည်းက ဆွဲခဲ့ရတာမဟုတ်လား၊ အဟီးး။ ဒါတောင်မှ သူလက်နှေးလို့ ဒုတိယလူ ဖြစ်သွားရတာ။ ဦးချစ်ဆွေတစ်ယောက် အတွေးနဲ့ကို သူ့ကောင်ကြီးက တောင့်တင်းနေပြီး ထိပ်ဖျားက ပုဆိုးကို ပွတ်နေတာ နာသလိုရှိလာသဖြင့် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားလိုက်တော့သည်။ နိုင်နိုင်တို့နှစ်ယောက် ရွှေ့လျားနေရာကို မြင်ကွင်းကောင်းသည့်အပေါက် လှည့်ပတ်ကာ ချောင်းနေလေတော့သည်။

နိုင်နိုင်မှာ ဒီတခါတော့ တော်တော့်ကို အရည်စိုရွဲနေရလေသည်။ မနေ့တနေ့ကမှ သိသော ကောလိပ်ကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကိုယ့်အိမ်ပေါ်က လင်မယားအိပ်သည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ကိုယ့်ချစ်ပထွေး ဦးဦးချစ်ရှေ့ အလိုးခံရမှာက နေ့တိုင်းကြုံရမဲ့ အတွေ့အကြုံမျိုးမှ မဟုတ်တာကိုး။ မောင်စောကြည်က သူနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေရင်း လက်တွေက နိုင်နိုင့်တကိုယ်လုံးကို သမနေသည်။ နိုင်နိုင်က အိမ်နေရင်းပေမဲ့ မောင်စောကြည်လာမယ်ဆိုတော့ မြူဆွယ်မဲ့ပုံမပေါက်၊ အပျံစား အသားကောင်းကောင်း ရင်ဖုံးအင်္ကျီ နှင့် အချိတ်ထမိန် မရမ်းစေ့ရောင် ဝမ်းဆက်ကို ပွဲနေပွဲထိုင် သွားမလို ဝတ်ထားသည်။ မောင်စောကြည် မျက်လုံးထဲမှာ အရမ်းလှနေပေမဲ့ သူက အတွင်းပစ္စည်းတွေကို လင်းလင်းချင်းချင်း အလင်းရောင်အောက်မှာ ကြည့်ချင်နေပြီ ဆိုတော့ အမြန်ချွတ်ပစ်နေတော့သည်။ အတွင်းကလည်း အသားရောင် ဘရာဇီယာ အပျော့၊ အသားရောင် ဖင်ကြားညှပ်ပင်တီတို့ကို ဝတ်ထားပေရာ မောင်စောကြည်တစ်ယောက် သရည်တမျှားမျှားကို ကျသွားရသည်။

မောင်စောကြည်က နိုင်နိုင့်ကို ကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်ခိုင်းပြီး နိုင်နိုင့်ဖင်ကြားညှပ်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ နောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းဝင်ကာ ကမူးရူးထိုး နမ်းရှုံ့တော့၏။ နိုင်နိုင့် အဖုတ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေနဲ့ ရွှဲစိုနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကိုစောင့်နေရင်း ဒီကောင်မကြီး စိတ်အရမ်းထနေတာဖြစ်မယ်ဟု တွေးရင်း ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ သူ့လျှာကြီးဖြင့် တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် လျက်ပေးလေတော့သည်။

မောင်စောကြည်၏ နွေးထွေးသောလျှာကြီးမှာ နိုင်နိုင့်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ စောက်စေ့ကလေးတွေကို ထိုးဆွလျက်ပေးနေတော့ နိုင်နိုင့်ခင်မျှာ တဖက်ခန်းက ချောင်းနေသော ဦးဦးချစ်ကိုပင် ခေတ္တမျှ မေ့သွားခဲ့ရသည်။ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ စောကြည်ဦးခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားလိုက်မိလေတော့သည်။ မောင်စောကြည် ဘာဂျာမှုတ်တာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် နိုင်နိုင့်ခင်မျာ မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ကျသွားခဲ့ရလေသည်။ မောင်စောကြည်ကလည်း သူ့သွားရည်များနှင့် နိုင်နိုင့် စောက်ရည်ကြည်များကို သူ့လက်ခလည်မှာလူးပြီး နိုင်နိုင့်ခရေပွင့်လေးကို လက်တဆစ်ခန့် ထိုးကစားလေရာ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ခနလေးဖြင့် ကာမအရသာအထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားရလေတော့သည်။

နိုင်နိုင်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီးမှ တကိုယ်လုံး ပျော့ခွေသွားတာတွေ့ရတော့ တချီပြီးသွားမှန်း မောင်စောကြည် သိလိုက်သည်။ သူလည်း ပါးစပ်ညှောင်းဇက်ညှောင်းပြီမို့ အမောဖြေသည့်အနေဖြင့်၊ အိပ်ယာပေါ် နိုင်နိုင့်နဘေးဝင်ကာ ပက်လက်လှဲနေလိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ကန်ချွတ်ထားခဲ့ပြီမို့ သူ့ကောင်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို မတ်ထောင်လျှက် ရှိနေပေသည်။

..ကဲ ငါ့မောင် နားဦး အစ်မပြုစုဦးမယ်..

နိုင်နိုင်က အိပ်ယာပေါ်ထထိုင်လိုက်ပြီး မောင်စောကြည်၏ အလံတိုင်ကြီးကို ကုန်းကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ခေါင်းကို နိမ့်ကာမြင့်ကာဖြင့် မောင်စောကြည်လိင်ချောင်းကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် လုပ်ပေးနေတော့သည်။ လုပ်ပေးနေရင်းလည်း ဦးဦးချစ် ကြည့်နေမည်ဖြစ်သော နံရံဘက်ကိုလည်း လှမ်းလှမ်းကြည့်ပြီး မျက်ခုံးပင့်ပင့်ပြနေပေသည်။ ဦးဦးချစ်ချစ်တစ်ယောက်လည်း သူ့ပြောင်ကြီး သူကိုင်ကာ၊ ဆုပ်လိုက် ပွတ်တိုက်လိုက်ဖြင့် တကုန်းကုန်း ချောင်းနေလေသည်။ မောင်စောကြည်မှာ အရင်းတင်းနေပြီမို့ ရေရှည်မထိန်းထားနိုင်ရှာပေ။ သို့သော် သူကလည်း ပထမဆုံးအချီကို ပါးစပ်ထဲ မထုတ်ချင်ပေ။

..အား..အစ်မ ..ခန ကျနော် ထွက်သွားလိမ့်မယ် ခနလေး..

နိုင်နိုင်က မောင်စောကြည်လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်မှ ချွတ်လိုက်ပြီး

..ပါးစပ်ထဲ ပြီးချင်ပြီးလိုက်လေ.. ရပါတယ်ကွယ့်…

..ဟင့်အင်း.. ကျနော်က မမစောက်ဖုတ်ကိုပဲ ပထမဆုံးလုပ်ချင်တာ.. အဟီး..

..ကဲပါ ကိုယ်တော်ချောလေးသဘော..

……………………………………………….

မောင်စောကြည်တစ်ယောက် ဘာဆေးတွေများစားလာသလဲ မသိ။ နိုင်နိုင်တစ်ယောက်တော့ ကားဆင်းသွားရသည်။ လုပ်လိုက်တာလည်း ပုံစံမျိုးစုံ အပေါက်လည်းကုန်၊ နိုင်နိုင့်မွေ့ယာခင်းတစ်ခုလုံးလည်း ပေပွ။ မောင်စောကြည်ပြန်လို့ တံခါးဝကို နိုင်နိုင် လိုက်ပို့တော့တောင် နိုင်နိုင်တစ်ယောက် နှုံးချည့်နေပြီ။ မောင်စောကြည် အိမ်ပြင်ထွက်သွားလို့ လမ်းထိပ်တောင်မရောက်သေး၊ သရဲမရဲစီးနေသော ဦးချစ်ဆွေက ရေဆေးတောင်မစောင့်၊ အသားကုန်ဗျင်းတော့သည်။ နိုင်နိုင့်အတွက် တစ်ပတ်စာ ဖူလုံသွားသည်လို့သာ ပြောရတော့မည်။

နောက်နေ့ ဦးချစ်ဆွေ ပြန်သွားပြီး နှစ်ရက်လောက်မှာ နိုင်နိုင့်ယောက်ျား ဗိုလ်မူးအောင်နိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ နိုင်နိုင်လည်း အသားပြန်သေစ ဟိုက ငတ်ပြတ်ပြီး ပြန်လာတဲ့ကောင်က ထပ်ပြီး ဗျင်းပြန်တော့ ပြိုင်းသွားရပြန်ပါသည်။ နောက် နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ သူ့ယောက်ျား ခရီးပြန်ထွက်ရသည်။ ဒီတခေါက်က တခြားကိစ္စ။ သူ့ယောက်ျားခရီးထွက်သွားပြီး နောက်တစ်ရက်နှစ်ရက်မှာ လူက မအီမသာဖြစ်၊ မနက်အိပ်ယာထ အံချင်သလိုလို ဘာလိုလို ဖြစ်တော့ ဆရာဝန်သွားပြသည်။

ဆရာဝန်က သူ့သူငယ်ချင်း မေနန်းခေါင်၏ခဲအို ဒေါက်တာနောင်ရဲ ဖြစ်သည်။ သူ့ကို ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီလို့ထင်သည်ဟု ပြောသည်။ နောက် ဆိုင်လားမဆိုင်လားမသိ ဟိုဟာကို သေခြာစစ်ဆေးပြီးမှ ပြောလို့ရမည်ဆိုပြီး အဖုတ်ကို လှန်ကြည့်သည်။ နောက် သူ့ လက်အိပ်စွပ်ထားသော လက်ချောင်းကြီးနှင့် ဟိုဖြဲဒီဖြဲ ကြည့်သေးသည်။ ဟွန့် အမျိုးသားတွေ အိုဂျီဘီဝိုင် လုပ်နေကြတာ သူသိပ်မသင်္ကာ၊ မိန်းမ လူနာလာတိုင်း ဟိုဟာဖြဲကြည့်ခွင့် လိုင်စင်ရနေကြသည်။ တော်တော် ဝါသနာကြီးသည့်သူတွေပဲ ဖြစ်မည်ဟု သူ တွေးနေမိသည်။

မေနန်းခေါင်ကတော့ ပြောပါတယ်။ ငါ့အစ်မ ယောက်ျားက ရိုးပါတယ်တဲ့။ ငါ့တုန်းကတောင် မီးမမှန်တာ သူကြည့်ပေးတာပဲတဲ့။ အင်း။ ထားလိုက်ပါတော့လေ။ ဒါပေမဲ့ နိုင်နိုင်စိတ်ပူနေတာက သူ့ယောက်ျားနှင့် သူ ဆက်ဆံဖြစ်တာက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်ကမှ ဆိုတော့ အခုနေ သူကိုယ်ဝန်ရှိတယ် သွားပြောရင် သူယောက်ျားက ပြဿနာရှာတော့မည်။ မေနန်းခေါင်ကိုကပ်ပြီး ပြောကြည့်သည်။ သူ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ် ဆိုတာကို ရက်ရွေ့ပြီး ပြောပေးလို့ရမလားပေါ့။ သူစိုးရိမ်မိတာကိုလည်း ပေါ်တင်ပဲ ပြောလိုက်သည်။

မေနန်းခေါင်က ဘာမှစိတ်မပူနဲ့ သူ့ခဲအို သူပိုင်ကြောင်း၊ နင်ကြိုက်တဲ့နေ့ကို ပြော၊ အဲဒီနေ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်လို့ သူ့ကို ပြောခိုင်းပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလို့ စိတ်နည်းနည်းအေးသွားရလေသည်။ မေနန်းခေါင်တစ်ယောက် သူ့ခဲအိုကို တော်တော်ပိုင်ပါလားလို့ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးတော့ဖြစ်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါ ငါ့အလုပ်မဟုတ်ဘူးလေဟုသာ နိုင်နိုင်တစ်ယောက် တွေးလိုက်မိပါတော့သည်။

————————————-

…အဲဒါပါပဲ အိဖြူရယ်၊ ငါတော့ ပြောရခက်နေပြီ။ အဲဒီတုန်းက သေခြာလည်းမသိပါဘူး။ ကိုယ်ဝန်ရှိပြီ ဆိုတော့မှ ငါသွားစဉ်းစားလိုက်မိတာ။

အဲဒီအတောအတွင်းမှာ နင့်ယောက္ခထီးကြီးရယ်၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလေး တစ်ယောက်ရယ်၊ ငါ့ပထွေးရယ်၊ ငါ့ယောက်ျားရယ်၊ အဲဒီလေးယောက်နဲ့ သွားခဲ့ဖူးတယ်။ မောင်စောကြည်နဲ့ ဦးဦးချစ်ကတော့ ခွဲလို့ရမယ်မထင်ဘူး၊ တစ်ယောက်ကနေ့ တစ်ယောက်က ညလိုဖြစ်နေတာ၊ ခစ်ခစ်..

..စောက်ကောင်မစုတ် အရေးထဲ ရယ်နေသေးတယ်၊ ငါ့မှာဟယ် သားအဖနှစ်ယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်၊ ဘယ်သူ့ဟာမှန်း သေခြာမသိဘူး၊ တကယ်တော့ ငါ့ သမီးက အရေးမကြီးဘူး ဘယ်သူ့ကလေးဖြစ်ဖြစ် ဒီသွေးပဲ၊ နင့်ကလေးကိုပဲ စစ်ဖို့လိုမယ်ဟ…

..အင်း စစ်ဆိုရင်လည်း နင့်ယောက္ခမကြီးကိုပဲ သွေးစစ်မှ ရတော့မှာပဲ။ မောင်စောကြည်ကလည်း ဘယ်နားသွားရှာရမယ်မှန်း မသိတော့ဘူး၊ ငါ့ပထွေးကလည်း ဆုံးသွားပြီ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်ကပဲ…

..အင်း ဒါဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…

..နင့်ယောက္ခထီးကြီးဆီကနေ နင် သွေးစစ်ချင်လို့ဆိုပြီး ယူလို့မရဘူးလားဟ.. မထူးပါဘူးဟာ ငါလာခဲ့မယ်၊ ငါ့သားကိုပါ တခါထဲ သွေးစစ်ပြီး ဒီအန်အေ တက်စ် လုပ်ကြည့်မှ ရမှာပေါ့..

..အင်း.. ငါပြောရင်တော့ ရမှာပါ.. ဒါပေမဲ့ အခု သူမရှိဘူး၊ အခု စလုံးမှာ ငါ့ယောက်ျား ဆီလိုက်သွားတယ်၊ ကျန်းမာရေးစစ်မလို့တဲ့ လေ..

..ဟောတော့ အရေးထဲမှာဟယ်..တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ.. ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲဟဲ့..

..ငါ့ ယောက္ခမကြီးကို မေးကြည့်လိုက်ရင် ကောင်းမလား၊ သူ့ဆီက အကြံညဏ်လေးဘာလေးရအောင်..

..အင် ဖြစ်ပါ့မလား နင့်ယောက္ခမကြီးက ရိပ်မိသွားမှာပေါ့..

..အေးဟယ် နင့်ကို ငါမပြောဖြစ်တာတွေ ရှိသေးတယ်..

..ဘာလဲ ပြောစမ်းပါဦးကောင်မရယ် နင်ကလည်း လျို့ဝှက်လိုက်တာ တခါထဲ..

..ငါနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးတို့ ဖြစ်တာကို ယောက္ခမကြီး မိသွားတယ်..

..ဟဲတော့..ဘုရားရေ.. အင်း ဒါပေမဲ့ နင်အခုမှ ငါ့ကို ပြောပုံထောက်ရင် နင်တို့ ပြဿနာ အကြီးအကျယ်မတက်လိုက်ဘူး မဟုတ်လား…

..အင်းဟဲ့ ပထမတော့ ငါလည်း သေတော့မတတ်ပေါ့ လန့်သွားတာ..

..ဟဲ့ ဒါနဲ့ နေပါဦး နင်က အဲဒီတုန်းက နင့်ယောက်ျားဆီမသွားခင် နင်တို့ကို မိသွားတာလား..

..မဟုတ်ဘူးဟဲ့ ပြန်လာမှ..အဟီးး..

..အော် ကောင်မ တော်တော်ထ… ပြန်လာတော့ ဆက်ဖြစ်သေးတယ်ပေါ့…

..ခစ်ခစ်..နင်ကလည်းဟာ သိရဲ့သားနဲ့၊ နင်က ငါ့ထက်တောင် ဆိုးသေးတာကို..

..အေးပါအေးပါ ဆက်ပြောစမ်းပါဦး သွားရည်ကျစရာလေးတွေကို.. ခစ်ခစ်..

..အေး.. ငါပြန်လာပြီးတော့ ငါလည်း စိတ်နည်းနည်းအေးသွားတာပေါ့ဟ၊ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖေကြီးက ပြန်လာနူးတယ်ကွာ.. ငါလည်း နဂိုထဲက စိတ်ပါပါ ဆိုတော့ ဖြစ်သွားတာပေါ့ဟာ.. နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အတင့်ရဲလာကြပြီး တချို့ဟာတွေ လစ်ဟာသွားကြတာ၊ တနေ့တော့ တန်းတိုးတော့တာပဲ၊ ပိုဆိုးတာက ငါက ကိုယ်ဝန်ကြီး တော်တော်ရင့်နေပြီ..

…ဟဲတော့ ကောင်မစုတ် ကဲလိုက်တာ.. ခွိခွိ..

…ယောက္ခမကြီးက တော်တော် ပွက်တာပေါ့၊ ငါ့ကိုတော့ မဟုတ်ဘူး သူ့ယောက်ျားကို .. ကလေးထိခိုက်မှာစိုးလို့တဲ့ ၊ သူ့မြေးကလေးကိုတဲ့၊ ဒီလောက်တောင် နှာပွစရာ ရှားလားပေါ့ကွာ.. ဟိုဟော်တယ်က ကောင်မတွေ သွားလုပ်ပါလား ဘာညာနဲ့၊ ငါလည်းရှက်လိုက်တာကွာ လဲသေချင်တော့တယ် အဲဒီနေရာမှာ..

….ခစ်ခစ်…ခစ်ခစ်…

..ငါလည်း တော်တော်အံသြသွားတယ်၊ ယောက္ခမကြီးက သူ့ယောက်ျား ဖောက်ပြန်တာရော ငါ့ကိုရော ဘာမှမပြောပဲနဲ့ သူ့မြေးလေး ထိခိုက်မှာစိုးလို့ ဒေါပွတာကို ငါနောက်မှ တွေးမိတယ်… အဟီး..

..ကောင်မ နင် ငါ့ကို မလျှိုနဲ့တော့၊ နင် ကလေးမွေးပြီးတော့ရော နင့်ယောက္ခထီးကြီးနဲ့ ဆက်ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား…

..အင်း .. ငါ့သမီးလေး နို့တိုက်တော့ ၊ ပထမ ငါ့နို့ချောင်းက ပိတ်နေတယ်ကွာ၊ သမီးလေး စို့လို့မရဘူး အဲဒါနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးက စို့ပေးရင်း နဲ့ ခိခိ.. တော်ပြီကွာ ရှက်လာပြီ၊ နင်က ငါ့ကို တမျိုးထင်တော့မှာပဲ…

..အင်း နင့်ဟာက ငါတောင်အားကျလာပြီ၊ ခစ်ခစ်.. အနားမှာ တစ်ယောက်မရှိ တစ်ယောက်ရှိ ဆိုတာလိုပဲ ဟွန်း.. အေး နင့် ယောက္ခမကြီးဆီကို နည်းနည်း အကြံတောင်းကြည့်ပါလား၊ ဘာလုပ်ရမလဲ ဘယ်လိုပြောကြရမလည်းဆိုတာ၊ သူက လူကြီးဆိုတော့ အတွေ့အကြုံပိုရှိမှာပေါ့…

..အေးအေး ငါညနေကြရင်ဖုန်းဆက်မယ်.. နင်သာ လာဖို့ ပြင်ထားလိုက်၊ လက်မှတ်တွေဘာတွေ ဘုတ်ခ် လုပ်ထားတော့…

..အေးပါ.. အေးပါ…

——————————————

…ကလင်..ကလင်…

…ဟယ်လို…

…မိနိုင်လား….

..အေး အိဖြူ ဘာထူးလဲ…

..နင် လက်မှတ်ဝယ်ပြီးပလား… မဝယ်ရသေးရင် မလာနဲ့တော့…

..ဟေ…ဘယ်လိုဖြစ်ရပြန်ပြီလဲ ဟ… ဖုန်းပဲဆက်ထားတာ ပြန်ပြောလိုက်ရင်ရတယ် မယူတော့ဘူးလို့…

..အဲဒါဆိုလည်း ဖုန်းဆက်လိုက်တော့၊ ငါတို့ကိစ္စ ရှင်းသွားပြီ…

..ဟဲ့ ပြောစမ်းပါဦးဟ.. ရှင်းရှင်းလင်းလင်း..

..ဒီလိုဟဲ့ .. ကိုမျိုးဆွေက ငါ့ယောက္ခထီးနဲ့ရတာမဟုတ်ဘူးတဲ့၊ ငါ့ယောက္ခမကြီးက ပြောတယ်၊ အဟီးး ဘယ်သူ့မှ မပြောဖို့လည်း ငါ့ကို နှုတ်ပိတ်တယ် အဟီး။ ငါ့ယောက္ခမကြီး ဒေါ်နီလာက တခြားကောင်နဲ့ဖြစ်ပြီး ရထားတာတဲ့။ ဦးအောင်အောင်ဆွေက မျိုးမအောင်ဘူးတဲ့။ ခိခိ။ တကယ်တော့ ဦးအောင်အောင်ဆွေကလည်း သိတယ်တဲ့ ဟဲ့။ ခိခိ။ ငါက တကယ်တော့ အအေးမိပြီး ဟိုလာလာတာ နောက်ကျတာကို ဆရာဝန်နဲ့ မစစ်ပဲ ကြောက်လန့်ပြီး ငါ့ယောက်ျားဆီကို ထွက်သွားလိုက်တာ၊ ဟိုမှာကြမှ တကယ်ဗိုက်ကြီးသွားတာဟ။

အခုမှ ငါလည်း ယောက္ခမကြီးပြောမှ ရက်တွေ ပြန်တွက်ကြည့်မိတာ။ ငါ့ယောက္ခထီးကြီးကလည်း သူ့တို့လျို့ဝှက်ချက်ကို ငါမသိစေချင်တော့ မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ငါ့ကို ကိုမျိုးဆွေဆီ ပို့လိုက်တာ၊ ခစ်ခစ်။ ကဲ အဲတော့ ငါတို့ကလေးနှစ်ယောက်က ဘာမှ မဆိုင်တော့ဘူး။ နင်ပဲ သဘောတူသလား ဒါပဲပြော..

..ခစ်ခစ်.. ကောင်မရယ် နင်နဲ့ငါက ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ၊ ခစ်ခစ်၊ အော် ငါတို့လည်တယ်ဆိုတာ နင့်ယောက္ခမကြီး ခြေဖျားတောင် မမှီပါလားဟယ်၊ ခစ်ခစ်။ ငါတို့ကတောင် ငါတို့ယောက်ျားတွေ မသိအောင် ဖုံးနေရသေးတယ်။ နင့်ယောက္ခမကြီးကတော့ သူ့ယောက်ျားကတောင် လိုက်ဖုံးနေရတာပါလား ခစ်ခစ်…။

ပြီးပါပြီ။